محمدرضا شاه‌حسینی/ نخستین روز از شهریورماه امسال بود که ریاست سازمان سینمایی کشور در قالب توییتی در فضای مجازی از انتشار عملکرد مالی ۴ ماهه اول سال ۱۳۹۸ هجری شمسی، مجموعه های وابسته و تحت نظر این سازمان خبر داد و پس از آن در اقدامی قابل تحسین، پنج زیر مجموعه اصلی این سازمان، یعنی بنیاد سینمایی فارابی؛ انجمن سینمای جوانان؛ مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی؛ موسسه هنر و تجربه و موسسه سینماشهر نسبت به انتشار گزارش عملکرد مالی خود در فضای رسانه ای کشور مبادرت ورزیده و دستور حسین انتظامی را در مقام دبیر کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات اجابت نمودند.

همین شفافیت است که موجب می شود تا از متولیان مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی پرسش شود که موضوع حمایت این مجموعه از تولید مشترک فیلم انیمیشن با دیگر کشورها بر اساس چه الگو و هدف گذاری کلانی صورت می پذیرد و اساسا انیمیشن کوش نامه از کدام اهمیت و چه اولویتی در فُرم و محتوای خود برخوردار است که در چهارماهه نخست امسال، مبلغ ۱۸۰ میلیون تومان بودجه دریافت نموده و لازم است تا در شرایط اقتصادی حال حاضر کشور، حدود هشت میلیارد تومان از مجموعه اعتبارات مرکز گسترش را به خود اختصاص دهد!؟ به احتمال زیاد انیمیشن کوش نامه یک اثر استراتژیک بوده و علی نوری اسکویی نیز به عنوان جوانی متولد ۱۳۶۰ هجری شمسی، از چنان مقبولیت و شایستگی برخوردار می باشد که توانسته تا مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی را متقاعد به انعقاد قرارداد با این حجم از تخصیص بودجه و سرمایه گزاری نماید؛ اما قطعا شفافیت موجب می شود تا متولیان مرکز گسترش برای اطلاع افکار عمومی در رابطه با این حجم از سرمایه گذاری اقدام به انتشار مشخصات فنی و محتوایی انیمیشن کوش نامه و چرایی سرمایه گذاری بر روی چنین اثری نمایند که این امر در صورتی که نتواند اهالی فن و دلسوزان سینمایی کشور را متقاعد کند سبب می شود تا مدیران متعهد به فکر جبران و اصلاح چنین مسیری مبادرت ورزیده و از ارتکاب چنین خطاهایی در آینده جلوگیری ویژه نمایند.

البته شفافیت واقعی و غیر صوری است که موجب می شود تا اهالی دغدغه مند فرهنگی و سینمایی کشور به ارزیابی روشنی در زمینه میزان هزینه و فایده گروه سینمایی هنر و تجربه از برای نظام جمهوری اسلامی و همسویی کارکردی آن در راستای اهداف انقلاب اسلامی دست پیدا نموده و این ارزیابی را به متولیان متعهد و مدیران بدون غرض و مرض اطلاع دهند و ایشان را آگاه سازند که بودجه  سینمایی کشور در مسیر حمایت از چه تولیداتی بوده و بالاخص چه طیفی از طیفی از اهالی سینما تحت عنوان هزینه های پشتیبانی مشمول دریافت بودجه حدود ۲۳۰ میلیومان تومانی (۲,۳۴۰,۰۰۰) موسسه هنر و تجربه سینمای ایران در طی چهار ماه نخست امسال گردیده اند.

شفافیت واقعی و غیر صوری می تواند خیلی از ابهامات و اشکالات دورن سیستمی را بر طرف سازد و یک مدیر دلسوز و متعهد را کمک کند تا برای بهبود وضعیت موجود و نیل به وضعیت مطلوب سیستمی، از منصوبان در مجموعه های تحت مدیریت خود بازخواست نماید و به عنوان مثال از بنیاد سینمایی فارابی بپرسد که اساسا عایدی سازمان سینمایی کشور از برپایی چتر سینمای ایران در بازار فیلم کن در طی سال های گذشته و بالاخص امسال چه بوده که در چنین شرایط اقتصادی ویژه ای، حدود ۷۰۰ میلیون تومان (۶,۵۷۷,۳۸۴,۲۸۵) از بودجه فرهنگی و سینمایی کشور را به خود اختصاص داده است و یا آقایان و خانم ها رائد فرید زاده، تندیس طباطبایی، حامد سلیمان زاده، مهسا فریبا، سکینه رستم خانی و نهایتا امیر اسفندیاری و فرزاد اژدری از چه جایگاه و مسئولیتی برخوردار هستند و برای تحقق کدام هدف و چه کارویژه ای می بایست با صرف هزینه ای حدوده ۳۵۰ میلیون تومانی (۳,۴۴۷,۱۸۹,۵۹۹) از بودجه بیت المال به فرانسه اعزام شده و در هفتاد و دومین جشنواره کن شرکت نمایند.

شفافیت واقعی و غیر صوری مدیران پایین دستی را به پاسخگویی وا داشته و به عنوان نمونه می بایست توضیح دهند که جناب شهرام جعفری نژاد از چه شخصیت منحصر به فرد و توانمندی ویژه ای برخوردار می باشند که توسط موسسه سینماشهر انحصار مطالعه، طراحی، نقشه و نظارت عالیه بر اجرای پروژه های ساختمان سینمایی امید را در شش شهر فاقد سینما کسب نموده است. شش پروژه آن هم در شهرستان هایی همچون اندیمشک، تربت حیدریه، بانه، ماکو، طبس و میناب که عملا از هیچ قراب جغرافیایی و هم عرضی مکانی با یکدیگر برخوردار نمی باشند و از این بابت در چهارماهه نخست امسال مبلغی بالغ بر ۴۰۰ میلیون تومانی (۳,۹۰۰,۰۰۰,۰۰۰) از بودجه موسسه سینماشهر را به خود اختصاص داده.

همین شفافیت کارآمد و غیر رپرتاژی است که می تواند به بهبود وضعیت صنعت سینمای کشور کمک کند تا با مطالبه دقیق و گزارش شفاف و واقعی از نحوه هزینه کرد بودجه حدودا ۵ میلیاد تومانی  (۴۷,۵۹۴,۰۰۰,۰۰۰) دفاتر انجمن سینمای جوانان ایران در طی چهار ماه گذشته، به مرور سند راهبردی انجمن در تربیت نسل آینده از سینماگران ایرانی پرداخته و ضمن بررسی الگوهای رفتاری هر یک از دفاتر انجمن، آینده و سمت و سوی سینمای ایران را از برای متولیان امر روشن سازد.

در مجموع امید است تا نگاه به شفافیت فرای ظاهرسازی های متداول، در حل مسئله (Problem) مورد توجه و تمرکز واقع شده و از این جهت سازمان سینمایی با بهره گیری مناسب از پتانسیل های شفافیت می تواند ضمن افزایش بهینگی و کارآمدی در زیر مجموعه های تابعه خود، مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی متولیان امر را بالا برده و مجموعه های دولتی و امکانات بیت المال را از ملکیت طلق برخی از جریانات خارج سازد؛ اقدامی که قطعا از حمایت و مشارکت عمومی اهالی سینما برخوردار شده و حضور مافیای قدرت و فضای انحصار طیف های خاص در صنعت سینمای ایران را با چالش جدی مواجه خواهد ساخت.