به گزارش سینماپرس تولید فیلم های مسأله دار که شامل فیلم های مبتذل و مستهجن شبه کمدی و فیلم های سیاه و تلخ که بعضاً ضد ارزش های اسلامی و انسانی تولید می شوند اینک بدل به یک فاجعه و بحران در سینمای کشور شده و قاطبه سینماگران سلامت اندیش که تنها به فکر رشد و ارتقای فرهنگی کشور هستند خواهان برخورد جدی دستگاه های امنیتی، قضایی و انتظامی با مسببان تولید چنین فیلم هایی شده اند.

نکته قابل تأمل آنجا است که گویا مدیران فرهنگی از این فیلمسازان حمایت می کنند چرا که نه خبری از ممنوع الکاری آن ها است نه ممنوع التصویری شان!؛ اما اقدامات این افراد که عنوان «سینماگر» را با خود به یدک می کشند اما در جبهه دشمنان نظام و انقلاب فعالیت می کنند برای مردم بخشودنی نیست!

ملت شریف ایران اسلامی هرگز نمی توانند توهین های سلبریتی های بی سواد و نابخرد به ارزش های دینی و انقلابی و اسلامی را ببخشند؛ ملت هرگز نمی توانند فیلمسازانی که فرهنگ و ارزش های انقلابی را به تمسخر گرفته اند ببخشند و خواهان محاکمه این افراد هستند.

اما با این همه ما شاهد حرکت هایی از سوی برخی چهره های معلوم الحال در سینمای کشور هستیم به عنوان نمونه روز ۱۴ مرداد پیش از آخرین مهلت تقاضای تجدیدنظر در پرونده محمد رسول اف، فیلمساز معلوم الحالی که به واسطه ساخت آثار پر شائبه و به اتهام فعالیت تبلیغاتی علیه نظام در حال گذران مراحل قضایی رسیدگی به پرونده اش است در یک حرکت مشکوک تعدادی سینماگر وی را تا دادگاه همراهی کردند و خواستار رفع محکومیت وی شدند!

حضور این سینماگران در مقابل دادگاه که بیشتر یک بازی رسانه ای را تداعی می کند، می تواند شائبه ایجاد تقابل با قوه قضائیه در پوشش شعارهای به ظاهر صنفی را ایجاد نماید. شائبه ای که با حضور همین فیلمسازان  در جریانات سیاسی سال های گذشته همانند فتنه ۸۸ و بازی های سیاسی سال ۹۲ تقویت می شود. در حالی که بسیاری از سینماگران کشور در بیکاری مفرط به سر می برند و موج انتقادات و اعتراضات سینماگران نسبت به عملکرد دولت تدبیر و امید بالا گرفته است، معلوم نیست چرا دغدغه صنفی این جمع به جای پیگیری مشکلات عدیده سینماگران متوجه یک فرآیند قانونی شده و با ایجاد نمایش های خیابانی وارد بازی های سیاسی آن هم در تقابل با قانون شده اند!

یا به تازگی لیستی از افراد در حمایت از یک متهم منتشر شده که در آن اسامی غیرشناخته شده بسیاری هم دیده می شود. اتفاقی که نشان از کم سوادی و سیاست زدگی این قشر دارد، افرادی که خود را همه چیز دان می دانند، در دهه اول محرم اقدام به حمایت از فردی می کنند که در فضای مجازی علیه مقدسات دینی مردم فعالیت داشته است!

این اتفاقات در حالی است که بارها نسبت به «ولنگاری فرهنگی»، «تهاجم فرهنگی»، «نفوذ فرهنگی» و «جنگ نرم» هشدارهایی به مردم و مسئولان داده شده و شایسته است بر اساس این رهنمودها  از سوی دستگاه های مسئول برخوردی قاطعانه صورت پذیرد.

در همین رابطه ۶ تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی مطرح کشور آقایان: حسین مسافرآستانه، محمدصادق کوشکی، ماشاالله شاهمرادی زاده، جهانگیر الماسی، محسن محسنی نسب و سیدسعید سیدزاده با ما گفتگو کردند که ماحصل آن برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

مسافرآستانه: دستگاه های ناظر بر عملکرد نهادهای فرهنگی برای احقاق حقوق فرهنگی جامعه باید وارد میدان شوند

حسین مسافرآستانه کارشناس فرهنگی در خصوص تولید آثار مسأله دار در سینمای کشور و لزوم حمایت از حقوق فرهنگی مردم توسط نهادهای نظارتی و قضایی گفت: دفاع از حقوق فرهنگی مردم به متولیان فرهنگ و هنر کشور باز می گردد اما زمانی که آن ها در این راستا اهمال کاری کنند دستگاه های ناظر بر عملکرد نهادهای فرهنگی برای احقاق حقوق فرهنگی جامعه باید وارد میدان شوند. متأسفانه ما بعضاً شاهد هستیم که خود متولیان مجوزهایی را صادر می کنند که با حقوق فرهنگی ملت منافات دارد و به نوعی حتی در مقابله با حقوق آحاد افراد جامعه است. این بزرگترین مسأله و مشکلی است که ما در حوزه فرهنگ و هنر شاهدش هستیم و بنده معتقدم با تجدیدنظر در عملکرد سیاست گذاران و متولیان حوزه فرهنگ و هنر این مشکل رفع خواهد شد.

کوشکی: افرادی که به مدد رانت های بیگانگان و داخلی به بت های سینما تبدیل شده اند درکی از قانون ندارند/ وزارت ارشاد کوتاهی کرده است

محمدصادق کوشکی عضو هیأت علمی دانشگاه تهران و کارشناس فرهنگی در خصوص تولید آثار مسأله دار در سینمای کشور و لزوم حمایت از حقوق فرهنگی مردم توسط نهادهای نظارتی و قضایی گفت: افرادی که به مدد رانت های بیگانگان و داخلی به بت ها و قله های دروغین سینمای ایران تبدیل شده اند خود را برتر از سایرین می دانند و درکی از قانون ندارند! به همین علت است که وقتی یک نفر از ایشان در دادگاه محاکمه می شود آشفته می شوند و به هر وسیله ای چنگ می زنند تا خود و همپالگی های شان را مبری از هرگونه خطا نشان دهند!  قانون نقطه تمایز یک جامعه متمدن و غیرمتمدن است؛ این مسأله ای است که هر انسانی آن را می فهمد. حتی اگر قانون ناقص باشد از نبودن قانونش بهتر است! تمکین و اطاعت از قانون نشان دهنده تمدن و فهم زندگی اجتماعی است.  وزارت ارشاد کوتاهی های وحشتناکی انجام داده و نظارت درستی بر محتوای آثار ندارد، ما بارها اعتراض فیلمسازان و منتقدان را در این خصوص شنیده ایم اما گوش ناشنوای مسئولان ذیربط باعث شده تا ما از سینما گرفته تا تئاتر و موسیقی و... شاهد یک ولنگاری جدی باشیم.

شاهمرادی زاده: قوه قضائیه باید مسئولان فرهنگی را برای تولید آثار مسأله دار مورد بازخواست قرار دهد/ دستاورد بسیاری از فیلم ها و سریال ها القای حس ناامیدی و یأس در جامعه است

ماشاالله شاهمرادی زاده کارگردان و بازیگر سینما نیز در این باره گفت: قوه قضائیه باید از حقوق فرهنگی مردم صیانت کرده و مسئولان فرهنگی را برای تولید آثار مسأله دار مورد بازخواست قرار دهد؛ سوأل هنرمندان مومن و انقلابی این است که چرا نشانی از اسلام و انقلاب و دین و مذهب و خدا و پیغمبر در فیلم ها و سریال های ما نیست؟ چرا بودجه های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران برای آثاری صرف می شود که بر ضد اعتقادات و باورهای عموم مردم مومن و مسلمان هستند؟ چرا کسی به به فریاد این اوضاع اسفبار و بحران زده در حوزه فرهنگ و هنر نمی رسد؟  این مایه شرمساری برای مسئولان فرهنگی و هنری کشور است که در فیلم ها و سریال ها هیچ نشانی از روحانیت، مسجد، دین و... وجود ندارد اما دعوا، دزدی، خیانت، بی بندوباری و امثالهم تشکیل دهنده محتوای اغلب فیلم ها و سریال ها هستند. آیا این آثاری که با پول بیت المال تولید می شوند هیچ نشانی از واقعیات امروز کشور دارند؟

الماسی: خطوط قرمز در تولیدات سینمایی باید به صورت شفاف توسط نیروهای انقلابی تعیین و تبیین شوند/ چه کسانی و چرا برای فیلم های مسأله دار مجوز صادر می کنند؟

جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما در خصوص تولید آثار مسأله دار در سینمای کشور و لزوم حمایت از حقوق فرهنگی مردم اظهار داشت: این نیاز به شدت احساس می شود که خطوط قرمز در تولیدات سینمایی باید به صورت شفاف توسط نیروهای انقلابی تعیین و تبیین شوند تا همه سینماگران مجبور به اجرای آن باشند و کسی نتواند از این خطوط قرمز فراتر رود. خطوط قرمز باید در راستای اهداف نظام و انقلاب اسلامی تعریف و تبیین شوند و باید یک نهاد به صورت رسمی مرجعیت کامل بر یکایک دستگاه های فرهنگی را پیدا کند و همه از آن نهاد حرف شنوی داشته باشند. اگر این اتفاق رخ دهد ما قطعاً شاهد دستاوردهای بسیار خوبی در سینمای کشور خواهیم بود. در این صورت خواهد بود که ما می توانیم مدافع حقوق مردم باشیم و بر اساس نیازهای مردم مبادرت به تولید آثار فرهنگی کنیم.

محسنی نسب: بودجه سینما تنها باید به فیلم هایی که در جهت رشد منافع ملی فعالیت می کنند اختصاص یابد

محسن محسنی نسب کارگردان سینما نیز در خصوص تولید آثار مسأله دار در سینمای کشور و لزوم حمایت از حقوق فرهنگی مردم توسط نهادهای نظارتی و قضایی گفت: بزرگترین اشکال ما در سینما این است که به هر شخصی به عنوان تهیه کننده و کارگردان اجازه کار و فعالیت می دهیم، بنده معتقدم پروانه ساخت فیلم ها تنها باید بر اساس سوابق تهیه کنندگان و کارگردانان صادر شود، کسانی که پیش از این فعالیت های فرهنگی داشته اند، مورد اعتماد نظام هستند و آثار ارزشی تولید کرده اند، همچنین بودجه سینما تنها باید به فیلم هایی که در جهت رشد منافع ملی فعالیت می کنند اختصاص یابد؛ تنها با انجام این کارها است که ما می توانیم از حقوق فرهنگی ملت شریف ایران صیانت کنیم. بنده معتقدم صرفاً با خواندن فیلمنامه نمی توان اثری را مورد تأیید دانست یا آن را رد کرد؛ به عنوان مثال فیلمنامه «متری شش و نیم» فیلمنامه ای پلیسی است و در مورد پلیسی است که با یک قاچاقچی بزرگ مواد مخدر دچار مسأله می شود. فیلمنامه این اثر به خودی خود سیاه نمایی ندارد اما وقتی ساخته می شود چهره ای سیاه و فلاکت زده از ایران اسلامی ترسیم می کند.

سیدزاده: مسئولان مسأله‌دار باعث تولید آثار مسأله‌دار شده و سینما را منحرف کرده اند/ جشنواره‌های غربی در پی جذب فیلمسازان ایرانی هستند

سیدسعید سیدزاده تهیه کننده سینما نیز با انتقاد از وضعیت اسفبار سینمای کشور گفت: مسئولان مسأله دار باعث تولید فیلم های مسأله دار شده و سینما را منحرف کرده اند؛ تولید این قبیل فیلم ها از زمانی شروع شد که مسئولان فرهنگی مسأله دار زمام امور را در دست گرفتند، این ۲ مسأله به یکدیگر سنجاق شده اند؛ باعث تأسف است که باید بگویم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیران زیرمجموعه اش همگی اشتباهی بر کرسی های شان تکیه زده اند و باعث بحران در سینما و سایر حوزه های فرهنگی و هنری خودشان هستند! وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امروزه ثابت کرده که شایستگی اداره حوزه فرهنگ و هنر را ندارد و ما باید در پی چاره دیگری برای عبور از این بحران وحشتناک فرهنگی باشیم.