به گزارش سینماپرس، سید علی موسویان نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر و تلویزیون درباره کمبود اجرای نمایش‌های حوزه دفاع مقدس به باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: از نظر من مهم‌ترین دلیل کمبود اجرای نمایش‌های حوزه دفاع مقدس حمایت نشدن از سوی ارگان‌های دولتی خصوصا حوزه هنری و مرکز هنرهای نمایشی است. در سال‌های گذشته آثار حوزه دفاع مقدس روی صحنه می‌رفت و حمایت می‌شد و ارگان‌هایی که دغدغه کار فرهنگی، ارزشی و انقلابی داشتند نیز متاسفانه به دلیل بحث بودجه دچار مشکل شدند.

وی افزود: زمانی که از هنرمند انقلابی حمایت نشود، آثاری ضعیف تولید می‌شوند و یا حتی آثاری تولید نمی‌شوند و ما فقط به جشنواره‌ها بسنده می‌کنیم و فکر می‌کنم این‌ها مانند ویترین است، زیرا راهگشا و مشکل گشای بخش فرهنگی در جامعه ما نیستند.

موسویان درخصوص آثار هنرمندان تئاتر در سال‌های اخیر گفت: زمانی که نمایشنامه‌های ایرانی با مضامین و رویکردهای ایرانی در اجراها با استقبال رو به رو نمی‌شود و متاسفانه ذائقه تماشاگران به سمت نمایشنامه‌های ضعیف غربی می‌رود، قرار نیست که هر نمایشنامه‌ای که از غرب می‌آید و یا از هر نویسنده‌ای خوب باشد. در همین یک سال اخیر، اکثر نمایشنامه‌هایی که از دوستان دیدم، ضعیف بوده است. اگر ما آثاری را برای اجرای عموم انتخاب می‌کنیم باید بازنگری شود و البته این آثار ضعیف هم به چاپ می‌رسد.

وی ادامه داد: زمانی که این آثار ضعیف چاپ می‌شود و کارگردان‌های تئاتر که مرجعشان متون چاپ شده است، از آن‌ها استفاده می‌کنند البته اجرای نمایشنامه‌های خارجی مشکلی ندارد، اما بهتر است آثاری انتخاب کنیم که حداقل با فرهنگ ما متناسب و با نگاه فرهنگی ما همخوانی داشته باشد.

موسویان با شاره به اینکه ما در دوره گذار از ادبیات نمایشی ایرانی و غربی هستیم، بیان کرد: باید بتوانیم همزمان به آثار جذاب نمایشنامه نویسان ایرانی نیز برسیم، خوب است و از آن‌ها الگوبرداری کنیم، اما متاسفانه حال ادبیات نمایشی ما خوب نیست و آثاری ضعیف در حوزه‌های مختلف تولید می‌شود و کارگردان تئاتر مجبور به استفاده از آثار با رنگ و بوی خارجی می‌شود.

موسویان درخصوص کارهای آتی خود گفت: دو سال است در حال نگارش نمایشنامه‌ای هستم و هنوز هم تمام نشده است، ولی این نمایش تاریخ تحلیلی از ده سال آخر حکومت فتحعلی شاه قاجار است که منجر به جدایی بسیاری از شهرهای شمالی کشور می‌شود، اما از همین الان می‌دانم که قرار است این متن سال‌ها در کتابخانه خانه من خاک بخورد، زیرا من یک سال در حال پژوهش و یک سال هم نگارش آن هستم، ولی متاسفانه دغدغه تولید این آثار وجود ندارد. من این نمایشنامه را نوشتم و در وهله اول برای ثبت ان در کارنامه هنری خود بوده است، اما چون حمایتی صورت نمی‌گیرد و جریان تئاتر ما به سمتی می‌رود که چشم انداز جذابی برای آن مشاهده نمی‌شود، نمایشنامه‌هایی از این دست اجرا نمی‌شود. نمایشنامه‌های بسیاری دارم که نمی‌خواهم با شرایط فعلی تئاتر کار شود، ولی اگر شرایط محیا شود نمایشنامه جدیدم را بر روی صحنه خواهم برد.