کارگردان مستند «این سه زن» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سوأل بنده از متولیان سینمای مستند این است که کسانی که تنها حرفه و کار اصلی شان مستندسازی است باید چه کنند؟ کسانی که سال های سال در حوزه ساخت آثار مستند فعالیت داشته اند و اصطلاحاً حرفه ای، کاربلد، امتحان پس داده و پیشکسوت این حوزه هستند باید دست به دامان چه کسانی بشوند؟

وی ادامه داد: خود بنده مدت ها است هر طرحی را ارائه می کنم تصویب نمی شود، این در حالی است که مسئولان سینمای مستند باید برای پیشکسوتان تسهیلات ویژه ای قائل شوند؛ ما دیگر چطور باید خودمان را به آقایان اثبات کنیم؟

امامی با بیان اینکه کار به جایی رسیده که برخی از مستندسازان از سر ناچاری به کار در «اسنپ» روی آورده اند اظهار داشت: چرا نباید به هنرمندان فعال در عرصه سینمای مستند بها داده شود؟ چرا وضعیت سینمای مستند علیرغم تمامی اهمیتی که این گونه مهم سینمایی دارد بهبود پیدا نمی کند؟ چرا کسی به فکر دغدغه مندان و دلسوزان این حوزه نیست؟

این سینماگر خاطرنشان کرد: ما سینمای مستند را دوست داریم، جشنواره سینماحقیقت را دوست داریم اما از آنجا که پیش از این یکی از اعضای هیأت انتخاب جشنواره بوده ام باید عنوان کنم که گاهی اوقات از سر ناچاری برخی فیلم های خوب کنار گذاشته می شوند. فیلم هایی که دغدغه های مهم اجتماعی و معضلات مهم زیست محیطی و... را مطرح کرده اند و باید به آن ها بها داده شود نادیده گرفته می شوند و این اتفاق منجر به سوختن استعدادهای ناب در عرصه سینمای مستند می شود.

برنده جایزه ویژه هیأت داوران جشنواره فیلم رضوی برای فیلم «غلامرضا» در خاتمه اظهاراتش افزود: کار مستندساز بازگویی واقعیت ها است، چه کسی جز یک مستندساز در سینما می تواند دردهای مهم را بازگو کند؟ این وظیفه متولیان سینمای مستند است که به این مسائل توجه داشته باشند و استعدادها را بیش از این نسوزانند!