کارگردان مستندهای «درویش فلزات» و «سین میم نون واو» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما اگر در پی رشد و اعتلای سینمای مستند هستیم باید اتاق فکر منسجمی تشکیل بدهیم و سیاست ها و اهداف سینمای مستند در کشور را به درستی تبیین و ترسیم کنیم. ما نیاز به حضور متخصصانی در این اتاق فکر داریم که راجع به نیازهای روز سینمای مستند با یکدیگر تبادل نظر کنند و به اتفاق سعی بر آن داشته باشند که این گونه سینمایی را به رشد برسانند.

این فیلمساز در همین راستا با بیان اینکه در بسیاری از کشورهای خارجی حتی برای برگزاری های جشنواره های شان ماه ها برنامه ریزی می کنند اظهار داشت: بنده شخصاً در جشنواره ای مستند که در کشور مجارستان برگزار می شد شرکت کردم که مهرماه زمان برگزاری آن بود اما از اردیبهشت ماه ورودی اش را بسته بودند. این اتفاق نشان از آن دارد که هیأت های انتخاب و داوری این جشنواره ها فرصت کافی برای تماشای آثار رسیده دارند تا بهترین گزینه ها را برای حضور در جشنواره شان انتخاب کنند اما ما حتی در این زمینه هم دچار مشکل هستیم.

وی ادامه داد: به عنوان مثال اینجا به اعضای هیأت انتخاب مثلاً ۴۰۰ فیلم می دهند و می گویند شما فقط ۳ روز فرصت دارید تا از میان این آثار چند فیلم را انتخاب کنید؛ خوب قطعاً این اتفاق باعث آن می شود که بسیاری از فیلم ها دیده نشوند و در حق شان اجحاف شود.

یارمحمدلو در بخش دیگری از این گفتگو به یکی دیگر از معضلات مهم مستندسازان اشاره کرد و اظهار داشت: بروکراسی های سخت و پیچیده در خصوص پخش آثار مستند مهمترین معضلی است که با آن دست به گریبانیم! بنده معتقدم تولید هر اثری از ابتدای امر با مسأله پخش شروع می شود به این نحو که اگر پخش خوبی برای فیلم در نظر گرفته شده باشد، عوامل با طیب خاطر سر آن پروژه حاضر می شوند و با جان و دل کار می کنند، سرمایه گذاران با طیب خاطر در آن پروژه سرمایه گذاری می کنند و...

این سینماگر تأکید کرد: مهمترین مراکز پخش آثار مستند در سراسر جهان تلویزیون ها هستند اما متأسفانه تلویزیون ما در این خصوص بسیار الکن است. بنده بارها به این یقین رسیده ام که آدم هایی که در تلویزیون حضور دارند یا نمی توانند برای سینمای مستند کاری انجام دهند و یا اینکه اصلاً نمی خواهند برای این سینما کاری کنند. البته ذکر این نکته ضروری است که در حال حاضر وضعیت شبکه مستند کمی رو به بهبود رفته است اما با این همه ما همچنان با معضل مهم پخش آثار روبرو هستیم.

کارگردان مستندهای «شکسته پیوسته» و «عیار مشروطه» در پاسخ به این سوأل که وظیفه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به عنوان یکی از متولیان اصلی سینمای مستند چیست و عملکرد این نهاد را چطور ارزیابی می کنید اظهار داشت: نفس وجودی این مرکز بسیار خوب است اما متأسفانه همانطور که عرض کردم فقدان برنامه ریزی اصولی و درازمدت شامل این مرکز هم می شود.

وی ادامه داد: یکی از توصیه هایی که بنده می توانم به همکاران مستندسازم و به خصوص جوانان داشته باشم این است که اگر می خواهند برای دستیابی به سود مالی به سمت تولید آثار مستند بروند باخته اند! این را همه باید بدانند که مرکز گسترش جایی است که در آن نمی توان برای تأمین معاش روزانه و گذران زندگی درآمدزایی کرد.

یارمحمدلو متذکر شد: مسئولان مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی هم باید تعیین کنند که اولویت های شان چه موضوعات و مضامینی است تا مستندسازان وقت شان را درگیر کارهایی نکنند که این مرکز حمایتی از آن ها ندارد. باید تکلیف مستندسازان روشن شود که با چه طرح ها و ایده هایی به مرکز مراجعه کنند تا مورد حمایت قرار گیرند.

این مستندساز خاطرنشان کرد: یکی از کارهای مهمی که مسئولان این مرکز می توانند انجام دهند این است که واسطه شوند میان خودشان و سایر بخش ها، نهادها و ارگان هایی که نیاز به تولید آثار مستند دارند. این اتفاق می تواند بسیاری از مستندسازان را که مدت ها است در بیکاری مطلق به سر می برند، درگیر کار و تولید کند.

وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: البته همه این اتفاقات نیازمند برنامه ریزی درازمدت و داشتن دغدغه در بین مدیران است. ما نیاز به تعیین قوانینی داریم که مدیران موظف باشند برنامه ریزی درازمدت مدیران قبل از خود را ادامه دهند اما افسوس که در سینمای ما همه چیز قبیله ای و با اعمال سلیقه های شخصی است و هر کس دوست دارد کار خود را انجام دهد و ایده های خود را به ثمر برساند.