کارگردان مستندهای «مادران صربرنیتسا» و «سواحل اشک و زیتون» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: این باعث تأسف است که مستندسازان دغدغه مند و متعهد هیچ حمایتی ندارند. کسی نیست که حرف این دسته از مستندسازان را بشنود و برای حضور و استمرار فعالیت آن ها در سینمای مستند تلاش داشته باشد. متأسفانه هیچ دغدغه ای برای بهبود اوضاع و احوال سینمای مستند مقاومت و مستند بحران وجود ندارد و این اتفاق مستندسازان انقلابی و متعهد را سرخورده و مأیوس کرده است.

برجی سپس با بیان اینکه مدیران، سینمای مستند را فشل و بی خاصیت کرده اند تصریح کرد: مستند یک بازوی قوی رسانه ای است و ما اگر مستند را از رسانه بگیریم آن رسانه فشل و بی خاصیت می شود چرا که اصل کار رسانه خبر است و عموماً کسانی که به سمت رسانه می روند دنبال خبر و اتفاق خوب می گردند و ما اگر این مهم را از رسانه دریغ کنیم، رسانه اخته می شود.

وی در همین راستا تأکید کرد: وضعیت کنونی سینمای مستند ما همین است! مستندهای بی خاصیت تولید می شوند و هیچ دستاورد و اتفاقی محسوب نمی شوند. مسئولان به جای آنکه دغدغه ای برای پرداختن به مسائل مهم روز و اتفاقات استراتژیک داشته باشند خود را سرگرم موضوعات و مسائل سردستی و کم اهمیت کرده اند و با این کارشان حال سینمای مستند از همیشه وخیم تر شده است.

این سینماگر خاطرنشان کرد: اتفاقات مهم در حوزه مقاومت از لبنان گرفته تا سوریه و عراق و... می تواند دستمایه تولید ده ها اثر مستند ارزشمند و فاخر شود اما از آنجا که آبشخور سینمای مستند از تفکرات این چنینی حمایت نمی کند و هرچه از آن نشأت می گیرد جز بد کردن حال سینمای مستند نیست چنین موضوعات مهم و استراتژیکی در محاق می مانند.

کارگردان مستندهای «لعل بدخشان» و «در امتداد غدیر» در ادامه اظهاراتش متذکر شد: مدت ها است ما در سینمای مستند به شدت به سمت سطحی گرایی پیش رفته ایم که استمرار این رویه در دراز مدت می تواند منجر به نابودی سینمای مستند در کشور شود؛ برخی فیلمسازان تنها کاری که انجام می دهند چسباندن چندین تصویر بی هویت پشت سر یکدیگر است که به هیچ عنوان نمی شود که روی این آثار نام فیلم گذاشت اما متأسفانه مسئولان از این نوع آثار حمایت می کنند.

برجی در خاتمه این گفتگو خاطرنشان کرد: سینمای مستند در اغلب کشورهای پیشرفته جهان و در میان رسانه های دنیا امروزه جایگاه اول را دارد و کشورها و حکومت ها از این سینما برای نشان دادن جایگاه و دستاوردهای خود استفاده می کنند اما از آنجا که نگاه مسئولان ما به این نوع سینما از ابتدا خوب نبوده و به مستند و عکس و امثال آن از ابتدا توجهی نمی کردند ما امروزه بسیار از دنیا عقب افتاده ایم و فاصله مان با رسیدن به یک جایگاه استاندارد در سینمای مستند بسیار زیاد شده است.