کارگردان فیلم سینمایی «مزار شریف» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اصولاً هر پدیده ای بعد از مدتی تکراری می شود و امکان دارد مخاطب آن پدیده دیگر از آن لذت نبرد. این اتفاق می تواند شامل همه چیز بشود از غذا گرفته تا موضوعات فرهنگی یا اقتصادی! هر کالایی که جهت سوددهی و سودآوری تولید شود اگر دچار چرخه باطل تکرار شود از دست می رود.

وی ادامه داد: در جشنواره فیلم فجر وظیفه دبیر و سیاست گذاران و متولیان سینمایی است که تمام حواس شان را جمع کنند تا این اتفاق رخ ندهند. مسئولان باید بدانند تکرار صرفاً به معنای تکرار تولیدات نیست حتی نحوه بد اجرا کردن جشنواره هم می تواند باعث افول و نزول آن شود.

برزیده خاطرنشان کرد: وقتی یکی دو سال فیلم های غیردلچسب و نازل در جشنواره عرضه شود مخاطب احساس نگرانی می کند و با توجه به تجربه تلخی که کسب می کند امیدش را به جشنواره از دست می دهد.

این سینماگر سپس با بیان اینکه نحوه داوری ها و انتخاب آثار در جشنواره فیلم فجر طی این سال ها همواره با انتقادات جدی روبرو بوده است اظهار داشت: این بسیار بد است که افرادی معدود با سلایقی که بعضاً با یکدیگر در تناقض آشکار است برای داوری و انتخاب آثار جشنواره گزینش می شوند. این مایه شرمساری است که گاهی سر داوری ها معامله صورت می گیرد. بنده با سند این حرف را عرض می کنم که بین داوران جشنواره گاهی اوقات معامله صورت می گیرد و آرا را عوض می کنند.

کارگردان فیلم سینمایی «دکل» متذکر شد: بارها دیده شده به دلیل دیدگاه های خاص فکری و سیاسی یک فیلمساز فیلمش را به طور کامل نادیده گرفته اند. گاهی اوقات دسته بندی های رفاقتی و باندی باعث می شود یک فیلم چندین جایزه بگیرد و متأسفانه از این دست موارد ناراحت کننده را ما بسیار در جشنواره فجر شاهد بوده ایم.

این فیلمساز مطرح سینمای کشور یکی از معضلات مهم جشنواره فیلم فجر را سیاست زدگی این رویداد سینمایی برشمرد و تصریح کرد: دیدگاه ها در جشنواره بیشتر سیاسی است تا سینمایی! مایه تأسف است که تخصص در جشنواره فجر جایگاهی ندارد. داوری ها سیاسی است، فشارهای بیرونی برای انتخاب یک اثر زیاد است و از سوی دیگر سیاست مسئولان سینمایی هم بر این مبنا است که همه را از خود راضی نگه دارند و به همین علت را جوایز را تقسیم می کنند.

وی تأکید کرد: جرأت، جسارت و شجاعت در بین مسئولان جشنواره، اعضای هیأت داوران و هیأت انتخاب وجود ندارد و همین مسأله باعث می شود حق های زیادی در این رویداد سینمایی ضایع شوند و بدعت بی عدالتی گذاشته شود. بنده معتقدم جشنواره فیلم فجر بیش از هر چیز نیازمند یک مرامنامه یا اساسنامه است تا همه به آن پایبند باشند. بنده همیشه در جشنواره های موضوعی که در حوزه اجرایی آن ها نقش داشته ام به این موضوع مهم تأکید داشته ام.

برزیده در پاسخ به این سوأل که به عقیده شما چرا جشنواره های معتبر جهانی نظیر برلین، کن، ونیز و... که قدمت بسیار بیشتری از جشنواره فیلم فجر دارند دچار افول و نزول و تکرار مکررات نشده اند اظهار داشت: این جشنواره ها جهانی هستند و همه سال ها داوران آن ها از کشورهای مختلف جهان انتخاب می شوند و از همین رو امکان باندبازی و لابی گری و رفیق بازی و... در آن ها وجود ندارد. از لحاظ فرهنگی و دیدگاه سیاسی هم ما تفاوت های بسیاری با این جشنواره ها داریم. در سینمای ما سینماگران به دو دسته خودی و غیرخودی تقسیم می شوند اما در آن جشنواره ها چنین اتفاقی هرگز رخ نمی دهد و جشنواره با همه سینماگران برخوردی یکسان دارد.

این سینماگر در خاتمه این گفتگو افزود: متأسفانه ما هنوز نتوانسته ایم حتی برای تماشای فیلم ها توسط اهالی سینما در جشنواره فیلم فجر تدبیر درستی اندیشه کنیم. اهالی سینما هنوز در زمان برگزاری جشنواره یک سالن ثابت و مشخص ندارند که بتوانند در فضایی حرفه ای فیلم های همکاران شان را تماشا کنند و ما همیشه در سالن هایی فیلم ها را می بینیم که اسماً متعلق به اهالی سینما است اما رسماً در آن افراد عادی حضور دارند که یا دوست و آشنای مدیر سالن هستند یا دوست و آشنای دست اندرکاران جشنواره و همین باعث می شود حتی شرایط خوب فیلم دیدن هم برای ما وجود نداشته باشد.