کارگردان فیلم های سینمایی «سهم من از زندگی» و «بچه های جسور» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس یادآور شد: بنده خودم جزو بنیان گذاران حوزه هنری بودم. خوب به خاطر دارم که حوزه هنری در اوج پیروزی انقلاب اسلامی یعنی از همان ماه بهمن و اسفند سال ۱۳۵۷ شروع به کادرسازی و جذب نیرو در بخش های مختلف کرد و از همان روزهای ابتدایی پیروزی انقلاب بخش های مختلفی نظیر سینما، تئاتر، ادبیات، هنرهای تجسمی و... در حوزه هنری راه اندازی شد.

وی ادامه داد: در حوزه سینما فعالیت های حوزه با نقصان هایی همراه شد چرا که وزارت ارشاد خود را متولی اصلی سینما می دانست و تمام توان خود را به کار می برد تا نظارت جدی روی مجوزها داشته باشد و این آقای انوار بود که تصمیم می گرفت چه فیلمی باید ساخته شود و چه فیلمی نه!؛ همین مسأله باعث شد تا نیروهای فعال در بخش سینمای حوزه هنری که به نوعی با وزارت ارشاد در مقابله بودند کمتر فعالیت کنند تا اینکه کم کم خود حوزه توانست مجوز فیلمسازی را صادر کند.

سیفی با بیان اینکه حوزه هنری در سال های ابتدایی فعالیتش عملکرد خوب و قابل قبولی داشت خاطرنشان کرد: از اوایل دهه ۶۰ یکباره نگاه خاصی در حوزه هنری شکل گرفت که تا بعد از ارتحال حضرت امام خمینی (ره) ادامه داشت و بعد از آن هم به دلیل تحول در همه ارکان جامعه از حوزه فرهنگی گرفته تا حوزه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و...، استمرار پیدا کرد و حوزه هنری به نوعی حالت یک وزارتخانه را به خود گرفت!

این سینماگر در همین راستا متذکر شد: نگاه اسلامی از حوزه هنری کم کم رخت بست و تردد آدم ها در حوزه بازتر شد! جوانان و نیروهای انقلابی کم کم از حوزه هنری فاصله گرفتند و نیروهای دیگر آمدند و در حوزه شروع به فعالیت و ساخت فیلم کردند! این اتفاق در حالی بود که حوزه هنری از بدو تأسیس اش حوزه اندیشه و هنر اسلامی بود اما متأسفانه به این سمت و سو رفت!

کارگردان فیلم های سینمایی «به خاطر خواهرم» و «محکومین بهشت» تأکید کرد: تنها بخشی که در حوزه هنری طی تمامی این سال ها توانست همان رویکرد اصیل و ارزشی و انقلابی خود را حفظ کند بخش حفظ خاطرات دفاع مقدس بود که خوشبختانه همچنان هم پویا و زنده است.

این فیلمساز تصریح کرد: حوزه هنری در سال های ابتدایی تأسیس اش قرار بود الگوسازی کند اما متاسفانه همه این آرمان ها به مرور زمان از دست رفتند. الگوسازی هم از دست حوزه هنری رفت هم بنیاد سینمایی فارابی!

سیفی در همین راستا ادامه داد: امروز چندگانگی عجیبی در حوزه هنری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد سینمایی فارابی و سازمان صدا و سیما حاکم شده است. ما نمی دانیم چه راهی را باید ادامه دهیم؟ باید به اعتقادات مان پشت پا بزنیم؟ یا سکوت کنیم که رسول اکرم حضرت محمد مصطفی (ص) در این باره فرمودند: «در سکوت حکمتی است که در سخن گفتن نیست!»

وی در بخش دیگری از این گفتگو اظهار داشت: کسی که می آید مدیریتی را بر عهده می گیرد باید اشراف کامل به دیدگاه انقلاب، و فرهنگ ملی ایران داشته باشد وقتی این اشراف وجود داشته باشد به خودی خود بسیاری مسائل برطرف می شود.

سیفی در همین راستا با بیان اینکه  امروزه آثار سینمایی در شأن نظام شهیدپرور ما نیستند تصریح کرد: بازیگران زن مثل زنان بارها و کافه های کشورهای غربی خودآرایی و خودنمایی می کنند و لباس های آنچنانی می پوشند و خود را جوری زینت می دهند که شایسته بانوی مسلمان ایرانی نیست!؛ این فاجعه است. دیالوگ های نامناسب و به سخره گرفتن کشور و... در فیلم ها بیداد می کند. خیانت و عشق های مثلثی پای ثابت اغلب آثار شده و همه این ها بسیار ملال آور است.

وی در خاتمه اظهاراتش متذکر شد:  ابتذال در آثار هنری بیداد می کند! بنده معتقدم برای برون رفت از این شرایط نابسامان باید مدیریت فکری و خواسته های مان درست باشد. مدیران ارشد بالادستی از وزارت ارشاد گرفته تا سازمان صدا و سیما، حوزه هنری و... باید تربیت فکری شوند. این ها تربیت کاری دارند و تربیت فکری ندارند و همین است که آثار هنری ما روز به روز بیشتر به سمت قهقرا می رود.