کارگردان فیلم سینمایی «شمارش معکوس» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: از همان دوران اصلاحات افرادی وارد حیطه های فرهنگی و هنری کشور شدند که تمام تلاش شان این بود تا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را بدل به وزارت فرهنگ و هنر دوران پیش از انقلاب کنند؛ متأسفانه این افراد مرتب بال و پر گرفتند و رشد کردند و باعث شدند تا امروزه سینمای کشور رسماً جا پای فیلمفارسی های قبل انقلاب بگذارد.

حر سپس با بیان اینکه ابتذال مفرط گریبان سینمای کشور را گرفته اظهار داشت: از زمانی که آقایان با ندانم کاری و به دلیل عدم داشتن هرگونه دغدغه فرهنگی شورای عالی سینما را به تعطیلی کشاندند وضعیت سینما روز به روز بحرانی تر و حادتر شده است. دیگر همه ما به این نتیجه رسیده ایم که برای این افراد اصلاً اهمیتی ندارد که سینما به کدام سمت و سو می رود! وضعیت وخیم و زندگی سخت و پرمشقت این روزهای اهالی سینما را هرگز درک نمی کنند و به همین علت است که هیچ تلاشی برای برون رفت از این وضعیت بحرانی اندیشه نمی کنند.

این سینماگر در ادامه این گفتگو یادآور شد: در دوران ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد که جناب آقای شمقدری ریاست سازمان سینمایی را بر عهده داشتند، همه برای اهالی سینما شأن و منزلت و ارزش قائل می شدند. دولت مرتباً کمک های نقدی و غیرنقدی خود را به صورت یکسان و به دور از هر تبعیضی در اختیار هنرمندان می گذاشت و اجازه نمی داد سفره کسی خالی بماند اما متأسفانه ما سال ها است دیگر شاهد چنین اتفاق نیکی نیستیم.

وی ادامه داد: بی شک مدیریت فرهنگی در قبال وضعیت معیشتی سینماگران مسئول است. الآن ۸۰ درصد اهالی شریف و نجیب سینمای کشور بیکار هستند. این اتفاق تلخ است. هنرمندان باید توسط دولت و مسئولان پشتیبانی شوند.

کارگردان فیلم سینمایی «ما ایستاده ایم» سپس با تأکید بر اینکه تولید فیلم های مبتذل، سیاه، چرک و تلخ بزرگترین خیانت مدیران سینمایی طی سال های اخیر است تصریح کرد: مدیران فکر می کنند به یک مهمانی چند ساله آمده اند و از همین رو است که هیچ گام اساسی برای برون رفت از بحران های عجیبی که دامان سینما را گرفته برنمی دارند. بی شک هیچ دشمن و بیگانه و عامل نفوذی اگر جای این مدیران بود نمی توانست به اندازه ای که آن ها به سینمای جمهوری اسلامی ایران ضربه و لطمه زده اند، هنرهفتم را دچار نقصان و خسران کند.

حر در خاتمه اظهاراتش متذکر شد: بزرگترین خیانت را امروزه از جانب مدیران و سیاست گذاران سینمای ایران شاهد هستیم. فیلم هایی که نسل جوان کشور را در تلخکامی فرو برده و آن ها را ناامید می کنند. فیلم هایی که بنیان خانواده را نشانه گرفته و هیچ تلاشی برای نشان دادن نیکی ها و نیکوکاری ها انجام نمی دهند. فیلم هایی که به اسم آثار طنز و کمدی تولید می شوند اما جز لودگی و ابتذال چیزی در آن ها دیده نمی شود و مدیرانی بی دغدغه که ادبیات غنی و ارزشمند ملی مان را نادیده می گیرند و اجازه می دهند هر فیلمنامه بی ارزشی ساخته شود، همه این ها درد این روزهای سینمای ما است!