به گزارش سینماپرس صنعت فیلم و سینما یکی از بازندگان بزرگ بحران کرونا است؛ نه فقط در ایران که در اغلب کشورهای جهان بحران فزاینده کرونا مشکلات جدی بر سر راه سینما و سینماگران گذاشت. از تعطیلی سالن های سینما گرفته تا کاهش شدید میزان تولیدات اثرات مستقیمی بر وضعیت معیشتی سینماگران و فعالان عرصه هنرهفتم گذاشت که البته در برخی کشورها با تدبیر و درایت ویژه دولت ها این مشکلات با کمک های معیشتی مستمر تاحدودی رفع شد اما اثرات نامطلوب این اتفاق همچنان در زندگی سینماگران ایرانی هویدا است.

چندی پیش با آمار رو به کاهش کرونا علیرغم برخی مخالفت ها، سالن های سینما بازگشایی شدند و فیلم هایی به اکران درآمدند. عده ای از کارشناسان بر این باور بودند که مردم به علت عادت استفاده از پلتفرم ها برای تماشای فیلم های روز سینمایی دیگر در سالن های سینما حضور پیدا نخواهند کرد اما از سوی دیگر برخی این نظر را از اساس رد می کردند و معتقد بودند که افرادی که پیش از این عادت به سینما رفتن داشتند حتماً برای تماشای فیلم به سالن های سینما رجعت خواهند کرد.

در نهایت اکران برخی فیلم های پر سروصدا که انتظار می رفت فروش بسیار بالایی در گیشه داشته باشند اثبات کرد که استقبال مخاطبان از هنرهفتم بسیار محدودتر از دوران پیش از کرونا شده و قاطبه مردم دیگر علاقه چندانی برای رفتن به سینما ندارند.

میزان کاهشی مخاطبان سینما در حالی است که طی دهه ها قبل با استقبال گسترده مردم و مخاطبان روبرو می شد و صف های طویلی برای تماشای فیلم های سینمایی پشت در سالن های متعدد سینما در سراسر کشور تشکیل می شد اما طی سال های اخیر و حتی قبل از شیوع ویروس منحوس کرونا از این میزان استقبال و صف های طویل پشت در سالن های سینما هیچ خبری نبود و با آنکه جمعیت بسیار بیشتر از گذشته شده اما سالن های سینما یکی پس از دیگری به علت بحران مالی یا با ورشکستگی مواجه می شدند یا تغییر کاربری می دادند.

برخی کارشناسان دلیل عدم استقبال مخاطبان از سینما را اینطور عنوان می کنند که دغدغه های جامعه بسیار وسیع تر و فراتر از مضامین فیلم های سینمایی است و سینمای ایران به دام کلیشه و تکرار افتاده است؛ برخی دیگر افزایش بی رویه قیمت بلیت سینماها طی سال های اخیر را دلیل عمده ای برای عدم استقبال مخاطبان می دانند.

از آنجا که مردم به عنوان سرمایه های اصلی سینما نام برده می شوند و حضور آن ها است که می تواند سینمای ایران را از هرگونه بحران اقتصادی و مالی رهایی بخشد، سینماپرس برآن شد تا ضمن گفتگو از مخاطبان سینمای ایران راهکارهای تشویق آن ها برای حضور در سالن های سینما را مورد بررسی قرار دهد، شاید از این رهگذر مدیران سینمای کشور تلاش کنند تا با متبلور ساختن خواسته های مردمی سینمای کشور را از بحران مخاطب اندک نجات دهند و دوباره شاهد حضور گسترده مخاطبان در صف های گیشه های سینما باشیم.

**********************************

میلاد. م ۳۲ ساله که همراه با دو تن از دوستانش از تماشای یکی از فیلم های کمدی باز می گشت به سینماپرس گفت: این اولین باری است که بعد از بازگشایی مجدد سالن های سینما تصمیم گرفتیم بیاییم و یک فیلمی ببینیم اما واقعاً پشیمانم! من عاشق فیلم های کمدی هستم و همیشه در خانه و محل کار هم سعی می کنم فیلم های کمدی تماشا کنم تا شاید در این روزگار پر از گرفتاری کمی از غم فارق شوم اما تماشای این فیلم واقعاً وقت تلف کردن و پول هدر دادن بود!

امیر یکی از دوستان میلاد که تمایلی ندارد سن و میزان تحصیلاتش را عنوان کند نیز ضمن تأیید حرف های دوستش اظهار داشت: خیلی فیلم ضعیف و بی مزه ای بود واقعاً حیف وقت مون که صرف این فیلم شد! من اصولاً تمایلی نداشتم به سینما بیایم اما به اصرار بچه ها آمدم و مطمئن باشید دیگر هم به سینما نخواهم رفت چون در ۱۰ سال اخیر هر بار به اصرار دوستی به سینما رفتم جز پشیمانی چیزی برایم نداشت. من نمی دانم چه کسانی این فیلم ها را می نویسند! رسماً فکر می کنند مردمی که نشسته اند و فیلم های آن ها را می بینند فاقد شعور هستند.

خانمی نسبتاً مسن که کنار یکی از سالن های سینمای مرکز شهر ایستاده و در حال نظاره کردن تابلوهای تبلیغاتی فیلم ها بود نیز در پاسخ به سوأل سینماپرس مبنی بر اینکه آیا در حال انتخاب فیلمی برای دیدن هستید اظهار داشت: بدم نمی آید فیلم ببینم اما مگر با این مخارج گران دیگر هزینه ای هم برای سینما رفتن می شود کرد؟ اگر پول زیاد داشتم به سینما می رفتم اما در حال حاضر فکر می کنم به جای تهیه یک بلیت برای تماشای فیلم می توانم ۳۰ عدد نان تافتون برای خانه ام بخرم تا حداقل در طول ماه گرسنه نمانم. آن کسانی که اینقدر قیمت بلیت ها را بالا برده اند باید کمی هم به فکر جیب مردم باشند. هیچ فکر کرده اند که مردم در این بحران گرانی و تورم باید از کجا پول دربیاورند که بتوانند یک فیلم تماشا کنند؟ من حدود ۲۰ سال قبل مرتب به سینما می رفتم و دنبال کردن فیلم ها را هم دوست داشتم اما واقعاً در حال حاضر توان مالی ام اجازه نمی دهد که بخواهم برای یک فیلم ۳۰ هزار تومان پول بلیت بدهم. البته خوشبختانه فیلم ها خیلی سریع از طریق کانال های ماهواره ای به صورت رایگان در دسترس قرار می گیرند حالا ما کمی دیرتر از دیگران فیلم ها را می بینیم چه اشکالی دارد؟ من از شما خواهش می کنم صدای مردمی که پول ندارند را به گوش مسئولان برسانید و از آن ها بخواهید قیمت بلیت سینما را ارزان کنند. اگر قیمت بلیت بین ۵ تا ۱۰ هزار تومان باشد رقم بسیار معقول تری است.

هیوا ۲۳ ساله که جلوی در یکی از سالن های سینما در انتظار حضور دوستانش برای تماشای یکی از فیلم های روی پرده است گفت: من برای تماشای فیلم «...» آمده ام؛ اینقدر تبلیغش را در اینستاگرام دیدم که مرتب نوشتند اینقدر فروش کرد و فلان جایزه را برد گفتم بیاییم ببینیم چه خبر است. مضاف بر اینکه بازیگر نقش اول این فیلم از بازیگران محبوبم است و شنیدم در این فیلم غوغا کرده! من اصولاً برای تماشای هر فیلمی به سینما نمی روم. الآن بعد از تقریباً ۳ سال به سینما آمده ام. علاقه چندانی هم به سینما ندارم اما هرزگاهی برای تفریح و سرگرمی بد نیست آدم فیلمی را ببیند.

علی. م ۴۵ ساله که همراه با ماسک و شیلد کنار یکی از سالن های سینما ایستاده بود در پاسخ به سوأل سینماپرس مبنی بر اینکه آیا منتظر کسی هستید که به سینما بروید اظهار داشت: خیر! مگر از جانم سیر شده ام که با روزی صدها کشته و هزاران مبتلا به کرونا به سینما بروم؟ اصلاً این سینماها چه چیزی دارد که بخواهیم برویم ببینیم؟ من سال های سال است به سینما نرفته ام چون که واقعاً جز تکرار مکررات و فیلم های بی ارزش که وقت مان را هدر می دهد چیزی در این سینماها عایدم نشده؛ علاوه بر این در این بحران کرونا محال است جان خودم و خانواده ام را به خطر بیندازم که به سینما بروم. اصلاً نمی دانم با چه درایتی اجازه بازگشایی سالن های سینما را داده اند؟ خدا به همه ما رحم کند!

سمیرا و رامین زوج جوانی هستند که ضمن خروج از سالن سینما در پاسخ به سوأل سینماپرس مبنی بر اینکه چه فیلمی را تماشا کردید و نظرتان راجع به آن فیلم چه بود گفتند: واقعاً گول خوردیم به سینما آمدیم. گفتیم بعد از ۲ سال به سینما بیاییم و کمی شاد شویم اما فیلمی دیدیم که واقعاً فاجعه بود. متأسفانه فضای مجازی بسیار گول زننده و فریبکارانه است مرتب می نویسند فلان فیلم اینقدر فروش کرد و... وقتی می آییم می بینیم پول و وقت مان را هدر داده ایم! دیگر فریب نخواهیم خورد.

رهام نیز در مورد یکی از فیلم های کمدی در حال اکران به سینماپرس گفت: با اختلاف بدترین فیلمی بود که در سینمای ایران تا این لحظه تماشا کرده ام. من واقعاً به سینما علاقه دارم. چند روز قبل فیلم «...» را دیدم که می گویند به عنوان نماینده ایران به اسکار معرفی شده؛ آن هم چنگی به دل نمی زند. نمی دانم چرا فیلم ها این گونه شده اند و هیچ جذابیت و نوآوری ندارند. همه یک خط را پیش گرفته اند و تنها در همان خط قبلی خود پیش می روند دریغ از ذره ای خلاقیت!

میترا ۴۰ ساله نیز به عنوان مخاطب یکی از فیلم های کمدی روی پرده به سینماپرس گفت: از این فیلم بی محتواتر و بی مزه تر در عمرم ندیده بودم نه داستان درست داشت نه موضع خنده دار نه حتی سرگرم کننده بود! حیف پولی که بابت تماشای این فیلم هدر دادم می رفتم یک ساندویچ می خوردم ارزشش بیشتر بود!

آقای میانسال که مایل نبود نام، سن و شغل خود را عنوان کند نیز به سینماپرس گفت: من هرگز به سینما نمی روم و به فرزندانم اجازه نمی دهم به سینما بروند. چند سال قبل همراه با خانواده رفتیم فیلمی را تماشا کنیم من از نیمه های فیلم عرق سرد بر پیشانی ام نشست از بس که این فیلم سرشار از لودگی و ابتذال بود! خدا شاهد است من یک آن فکر کردم در یکی از کشورهای غربی نشسته ام و فیلم تماشا می کنم که این چنین وقیحانه و بی شرمانه شوخی های رکیک جنسی زشت و زننده در آن ها می شود. کسانی که به این فیلم ها اجازه می دهند ساخته شوند و در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که شهدای زیادی داده تا استوار و پابرجا بماند را باید در دادگاه ها محاکمه کنند نه اینکه بگذارند این چنین اخلاق را در جامعه به لجن بکشند.