این عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: تأسف بار است که به عنوان مثال برنامه های مناسبتی ماه مبارک رمضان در تلویزیون ما هیچ هویت مشخصی ندارند در حالی که به عنوان مثال تلویزیون مصر یا عراق یا اندونزی وقتی که با مناسبتی بسیار خاص مثل ماه مبارک رمضان روبرو می شوند تمام حال و هوای برنامه های تلویزیونی شان تغییر پیدا می کند و به دور از سخنرانی و میز گرد حال و هوای عمومی جامعه را نیز تغییر می دهند.

وی ادامه داد: چنانچه ماه رمضان ماهی سرشار از حرکت، شور و حضور اجتماعی مردم تلقی می شود اما رسانه ملی ما برای طراحی هویت رسانه ای ما برای مناسب این ماه هیچ گاه برنامه بلند مدت ارائه نکرده است. چنین است که اگر چند سخنرانی را از برنامه های تلویزیونی حذف کنیم هیچ نشانه ای از ماه رمضان یا مناسبت های دیگر در تلویزیون یافت نمی شود. این امر مخصوصاً در برنامه های کودک و نوجوان بسیار اهمیت دارد که ما به جز تبریکات کلیشه ای مجریان و پخش مکرر چند انیمیشن برنامه خاصی را شاهد نیستیم.

اکبرلو تأکید کرد: بدیهی است که این رویکرد سهم مهمی در ایجاد اشتیاق یا برعکس ایجاد کسالت در مخاطب کودک و نوجوان نسبت به آن مناسبت خاص ایجاد می کند. متأسفانه به ویژه در مورد ماه مبارک رمضان این حال و هوا ترویج داده می شود که این ایام همراه با رکود، سکون و قطع برنامه های عادی زندگی است در حالی که ماهیت اصلی فرهنگ رمضان دقیقاً برعکس و سرشار از شور و نشاط است چیزی که در برنامه های مناسبتی متأسفانه دیده نمی شود.

وی در پایان این گفتگو افزود: بیش از یک دهه است سریال های طنز مناسبتی برای مخاطب عاری از جذابیت شده اند؛ اگر در یکی دو دهه قبل تولیدات سریال های طنز با حال و هوای رمضان خاطرات خوشی برای نسل های پیشین به همراه داشت اما تولیدات این سال ها به گونه ای است که هیچ مدیر منصفی نمی تواند ادعا کند که در مجموعه برنامه های روزانه این ماه برنامه ای تولید کرده که در یاد جوانان این نسل خواهد ماند.