کارگردان فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: وقتی به همه جشنواره های معتبر دنیا در اروپا، آمریکا، آسیا و... نگاه می کنیم متوجه می شویم که همه آن ها بر اساس مانیفست و موضوعات خاصی برگزار می شوند. برخی از آن ها نگاه مذهبی دارند، برخی نگاه سیاسی و برخی نگاه صرفا هنری! ما باید خودمان را با این جشنواره ها قیاس کنیم تا متوجه شویم آیا در اهداف و عملکردهای مان درست پیش رفته ایم یا خیر؟!

وی ادامه داد: بی تردید جشنواره هایی می توانند موفق باشند که بتوانند فیلمسازان را از سراسر دنیا با خود همراه و همسو کنند تا آن فیلمسازان بر اساس مانیفست و نگرش آن جشنواره مبادرت به تولید اثر کنند. به عنوان مثال جشنواره فیلم کن به این دلیل توانسته موفق باشد که فیلمسازان را از جای جای جهان مجاب کرده تا بر اساس نگرش و مانیفست این رویداد مبادرت به تولید اثر کنند و نگرش و هدفش را در دنیا تسری دهند.

بیدل سپس با طرح این پرسش که آیا در ۴۰ سال گذشته جشنواره های مختلفی که در کشورمان برگزار شدند آیا توانسته اند فیلمسازان جهانی را مجاب کنند که بر اساس اهداف و نیازها ما مبادرت به ساخت اثرشان کنند؟ اظهار داشت: اگر جهان را کنار بگذاریم آیا توانسته ایم روی کشورهای اسلامی اثرگذار باشیم تا آن ها بر اساس مانیفست و نگرش ما مبادرت به تولید فیلم سینمایی کنند؟

این سینماگر تأکید کرد: متأسفانه آنچه در روند برگزاری جشنواره های سینمایی در کشور ما دیده می شود این است که صرفا تعدادی جشنواره را برگزار می کنیم اما هیچ گاه آن ها را به درستی مورد ارزیابی قرار نمی دهیم تا ببینیم تأثیرشان بر روی جامعه جهانی چه بوده است؟ شاید مهمترین علت این اتفاق آن باشد که ما هیچ شناختی نسبت به این قضیه نداریم و فقط بلد هستیم که جشنواره ای برگزار کرده و سپس آن را به حال خود رها کنیم.

وی متذکر شد: اینکه جشنواره فجر انقلاب اسلامی که قرار است بر اساس مانیفست انقلاب اسلامی برگزار شود به خودی خود اتفاق بسیار خجسته و مبارکی است اما بنده معتقدم در کنار این رویداد ما باید جشنواره ملی دیگری را برگزار کنیم که یک سری فیلم ها که در سینمای ایران تولید می شوند و مانیفست انقلاب در آن ها وجود ندارد بتوانند در آن جشنواره نمایش داده شوند. در واقع ما باید جدا از جشنواره فجر با مانیفست مختص به خودش جشنواره دیگری را نیز به صورت ملی داشته باشیم و روی انواع اقسام جشنواره ها سرمایه گذاری کرده و سینما را محدود و کوچک نکنیم.

بیدل در پاسخ به این سوأل که فکر می کنید علت آنکه در برخی سال های برگزاری جشنواره فیلم فجر فیلم های سیاه و شبه روشنفکرانه ضد مانیفست انقلاب اسلامی در این رویداد حضور داشته اند چیست گفت: دلیلش این است که ما جشنواره ملی گسترده تری نداریم که فیلم های سیاه و یا آثاری که هیچ سنخیتی با اهداف انقلاب اسلامی ندارند اما به وفور تولید می شوند بروند آنجا نمایش داده شوند. چون چنین جشنواره ای نیست باعث شده تا جشنواره فجر محمل عرضه همه فیلم ها باشد. این اتفاق در حالی است که جشنواره فجر زمانی می تواند به معنای واقعی بین المللی باشد که آثاری در راستای تفکر و مانیفست انقلاب اسلامی در آن نمایش داده شود و از این قبیل فیلم ها حمایت کند. تکلیف جشنواره فجر باید روشن باشد. بی تردید اگر ما جشنواره ای ملی داشته باشیم که در کنار جشنواره فجر بتواند فیلم هایی که تم های دیگری دارد را نمایش دهد این مشکل برطرف خواهد شد.

کارگردان سریال های تلویزیونی «در قصه ها زندگی می کنند» و «راه و بیراه» در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه گزارش برخی مدیران در خصوص کارکردهای جشنواره خودفریبی بیش نیست تصریح کرد: متأسفانه ما همواره در طول سال های مختلف با مدیرانی روبرو بوده ایم که آمار و گزارش های آنچنانی در خصوص جشنواره ارائه داده اند که بعدها ثابت شده آمارشان درست نبوده است و هیچ اتفاق عملی در راستای آمار و گزارش آن ها محقق نشده است.

وی در همین راستا خاطرنشان کرد: از این رو بهتر است بعد از برگزاری هر رویداد روی گزارش هایی که سوی دست اندرکاران جشنواره ها منتشر می شود ارزیابی و آنالیز جدی و دقیقی صورت گیرد تا ایرادات آن ها پیدا شود و ما بتوانیم با شناخت ضعف ها و کاستی های مان جشنواره فجر انقلاب اسلامی را به یکی از مهمترین رویدادهای سینمایی دنیا بدل کنیم که البته بی تردید این کار بسیار زمان بر و سخت خواهد بود.

بیدل افزود: یکی از مهمترین کارهایی که جشنواره های سینمایی بین المللی انجام می دهند این است که از سال قبل برگزاری شان موضوعات شان را اعلام می کنند و همه سینماگران دنیا آگاه می شوند که قرار است از سال بعد آن رویداد روی چه موضوعاتی متمرکز باشد و بر اساس آن موضوعات مبادرت به تولید فیلم می کنند؛ جای خالی این اتفاق متأسفانه در جشنواره فجر ما به شدت خالی است.

این کارگردان سینما در پایان این گفتگو تأکید کرد: یکی دیگر از کارهای مهم این است که ما باید بعد از برگزاری جشنواره ها نشست های مختلفی را با حضور کارشناسان خبره سینما و رسانه و... برگزار کنیم و تلاش داشته باشیم تا عقب ماندگی های مان را جبران کنیم. ما باید در ابتدا تلاش کنیم جشنواره های خود را در سطح منطقه مطرح کنیم و سپس به بین المللی شدن این رویدادها بیندیشیم. متأسفانه نگرش درستی در مورد شکوفایی ایران اسلامی در زاویحوزه ه فرهنگی و هنری به خصوص سینما وجود ندارد و باید برای این کار برنامه ریزی اساسی شود.