منشی صحنه فیلم های سینمایی «ازدواج به سبک ایرانی» و «چشمهایش» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: تجربه ثابت کرده که هیچ مدیر و مسئولی در سینما نه به فکر ما بوده و نه خواهد بود! پس با این شرایط فقط خدا است که باید به فریادمان برسد و مشکلات مان را حل کند!
وی تصریح کرد: باعث شرمساری و تأسف است که برای اهالی سینما به عنوان بخشی از فرهنگ سازان کشور هیچ فکر اساسی نشده است. گویی ما از زیر بته به عمل آمده ایم! مدیران حتی ما را به چشم یک کارمند و کارگر ساده هم نمی بینند. الآن بازنشستگان و کارمندان و کارگران مزایای خوب مانند بن های خرید ماهانه، تعاونی مسکن و... دارند اما ما هیچ چیز نداریم.
دانش سپس با بیان اینکه چرا سینماگران از کمترین مواهب مانند یک بیمه درمانی ساده بی بهره اند؟ متذکر شد: بیمه تأمین اجتماعی ما حداقل حقوق بازنشستگی را دارد. یعنی بنده بعد از چند دهه کار متوالی در سینما باید امروز حقوق بازنشستگی تقریبی ۶ میلیون تومان بگیرم. این رقم ناچیز چه دردی از زندگی من نوعی درمان می کند؟
این سینماگر خاطرنشان کرد: وضع بقیه کارهای مان نیز خراب است؛ آیا این بیمه تکمیلی است که برای درمان دندان فقط ۳ میلیون تومان سالانه می دهد؟ با این رقم آیا حتی می توان یک دندان را در سال درمان کرد؟ آیا مسئولان از هزینه های دندانپزشکی بی خبرند که چنین رقم ناچیزی را برای درمان دندان در نظر گرفته اند؟ اگر یک سینماگر بخت برگشته که هیچ حقوقی ندارد در یک سال همزمان چند دندانش خراب شود چه باید بکند؟ آیا این فرد خانه خراب نمی شود؟
منشی صحنه فیلم های سینمایی «طبقه یک و نیم» و «باد و شقایق» ادامه داد:بدیهی است که میزان مبلغ پرداختی برای درمان سینماگران باید بدون سقف باشد. من وضعیت خودم را با پدرم که بازنشسته بانک است مقایسه می کنم و می بینم ایشان به هر مناسبتی بن می گیرند، هدیه می گیرند و تزریق مالی می شوند اما دست ما اهالی سینما از این مواهب همیشه خالی بوده و هست؟
وی با انتقاد شدید از نهادهای متعدد فرهنگی و سینمایی اظهار داشت: تأسف بار آنجا است که نهادها و مسئولان مدام ما را به یکدیگر پاس می دهند. ارشاد به خانه سینما، خانه سینما به صندوق اعتباری هنر و... و این رویه ادامه داشته و دارد و در نهایت هم ما به هیچ کجا نرسیده و نمی رسیم!
دانش تأکید کرد: یک بار برای همیشه باید تکلیف این همه نهاد ریز و درشت سینمایی روشن شود. مثلاً روشن شود که وظیفه خانه سینما تأمین امنیت شغلی است یا مثلاً صندوق اعتباری هنر باید مشکلات مالی سینماگران را مرتفع کند. بنده فکر می کنم ما نیازمند آن هستیم که اعضای محترم کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی تدبیری اندیشه کنند و قانونی را به تصویب برسانند که ما سینماگران هم بتوانیم مانند سایر کارمندان از حقوق و مزایا و امکانات ویژه ای برخوردار شویم.
وی در همین راستا یادآور شد: البته ما سال ها قبل در مجلس شورای اسلامی نماینده ای مانند بهروز افخمی را داشتیم که برای ما هیچ کاری نکرد! مشکل اینجا است که خودمان هم به خودمان رحم نداریم و قدمی برای رفع بحران زندگی اطرافیان مان بر نمی داریم.
این سینماگر متذکر شد: ما در سینما افرادی را داریم که مجبور شدند به روستاها بروند و در وضعیت بد معیشتی زندگی کنند. آیا این اتفاق شایسته یک فرد فرهنگی است؟ گویا دولت دلش می خواهد در هنر را ببندد. هیچ کس پاسخگو نیست! چرا کسی دردهای ما را درمان نمی کند؟
دانش در پایان این گفتگو افزود: آقایان اولین قدمی که شما می توانید بردارید این است که این همه جشنواره های ریز و درشت را منحل کرده و بودجه آن ها را به افراد محتاج سینما بدهید چرا که امروزه وضع ما حتی از وضعیت کارگران نیز بدتر شده است.
ارسال نظر