وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما برای ساخت مستند «اقرار» یک دغدغه داشتم و آن هم موضوع آسیب های اجتماعی بود. همه می دانیم با توجه به گسترده بودن آسیب های اجتماعی کار کردن در این فضا جای زیادی دارد. از سوی دیگر «اقرار» بر اساس فرمایش رهبری مبنی بر اینکه مسئولان باید به کسانی که دچار آسیب های اجتماعی شدند به عنوان عائله خودشان نگاه کنند تولید شد.

دلخسته ادامه داد: مزیت کار ما این بود که طوری وارد زندگی آدم ها شدیم که آن ها بخشی از زندگی مان شدند و ما با آن ها همزیستی کردیم. «اقرار» روایت فردی آسیب دیده است که ترک می کند و سپس یک کارآفرین بزرگ می شود و برای چندین معتاد اشتغال زایی می کند. آنقدر زندگی این افراد سرشار از فراز و نشیب بود که ایده چند مستند دیگر را به ما داد و ما این روزها درگیر تحقیق و پژوهش آن هستیم و به محض آنکه یک حامی مناسب پیدا کنیم این آثار را تولید خواهیم کرد.

این تهیه کننده در پاسخ به این پرسش که شما چطور توانستید این مستند را حفظ کرده و آن را وارد مرز سیاه نمایی نکنید اظهار داشت: یکی از مسائلی که نقطه قوت «اقرار» بود این است که ما سیاهی را نشان دادیم اما نقش امید و زندگی اجتماعی را در کنار آن سیاهی به تصویر کشیدیم. ما نشان دادیم که امید می تواند هر انسانی را از سیاهی مطلق کنار بکشاند و بارقه امید را در جامعه گسترش دهد. ما در این مستند زندگی فردی را می بینیم که در مسیری تاریک یک لحظه بارقه امیدی دیده بود و باعث شد تا مسیر نادرست رفته را بازگردد و بارقه امید را در دل دیگران نیز به وجود بیاورد.

وی خاطرنشان کرد: ما هرگز دنبال اینکه بخواهیم با ساخت مستندمان دست به کاسبکاری بزنیم و وضعیت کشورمان را ناهنجار نشان دهیم تا در جشنواره های خارجی دیده شویم و مورد توجه آن ها قرار بگیریم نبودیم. همانطور که پیش تر اشاره کردم تنها دغدغه ما فرمایش مقام معظم رهبری بود مبنی بر اینکه ما باید کسانی را که در جامعه دچار آسیب شده اند مانند خانواده خود بدانیم. ما هم این سوژه را از آن خود دانستیم و به آن پرداختیم.

دلخسته متذکر شد: خوشبختانه در روند تولید «اقرار» نیز فضای همدلانه و صمیمی زیادی وجود داشت به نحوی که بنده و کارگردان کار را با هم جلو بردیم. مجموعه ما در شهرستان لارستان استان فارس است و مانند فضای تهران کارهای مان به صورت تشریفاتی نیست و فضای تولید این فیلم را کاملاً با تعامل و همدلی و دوستانه جلو بردیم و موسسه امام روح الله نیز سرمایه گذاری این پروژه را بر عهده داشت.

این سینماگر در پایان این گفتگو تأکید کرد: کسانی که در حوزه تولید مستند با رویکرد آسیب های اجتماعی کار می کنند باید احساس نیاز کنند تا وارد میدان شوند. به این کار نمی‌توان به عنوان منبعی برای کسب درآمد نگه کرد. این ضرورت احساس می شود که باید کار بیشتری روی این قبیل معضلات صورت گیرد. موسسات فرهنگی و هنری باید سرمایه گذاری جدی تری برای تولید این گونه مستندها داشته باشند. این اتفاق می تواند دست ما را برای تولید کارهای بیشتر و بهتر باز کند. متأسفانه مسأله مالی یکی از دغدغه‌های مهم و اصلی مستندسازان است و این مهم ما را بسیار اذیت می‌کند و بی تردید اگر دغدغه مالی وجود نداشته باشد ما بسیار راحت تر می توانیم کارمان را به سامان برسانیم.