کارگردان فیلم های سینمایی «حرفه‌ای» و «تیک» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ضرب المثل قدیمی «آفتابه لگن هفت دست ولی شام و نهار هیچی» بهترین عبارتی است که می توانیم برای این جشنواره های ریز و درشت و بی خاصیت به کار ببریم.

وی سپس با بیان اینکه متأسفانه مدیران سینمایی به جای اینکه به اصل سینما بپردازند در پی گسترش حواشی هستند اظهار داشت: امروزه ما باید در پی تولید فیلم هایی باشیم که بتوانند با مخاطبان داخلی و خارجی به شکل گسترده ای ارتباط برقرار کنند. ما باید از سطوح فرهنگی بالا این ارتباطات را به وجود آوریم اما افسوس که برخی اصول را فراموش کرده ایم!

فلاح پور تصریح کرد: این اتفاق زیبنده سینمای ایران نیست که بسیاری از سینماگرانش امکان کار کردن ندارند، این قشنگ نیست که تعدادی از فیلمسازان حرفه ای این سینما حتی امکان جذب سرمایه برای تولید فیلم ندارند! امروزه سینما در کشور ما یا به صورت سفارشی شده که ارگان ها مبادرت به تولید اثر می کنند و بی تعارف هم دیده ایم که محصولات شان در اکران عمومی با اقبال مردمی روبرو نمی شوند و در نهایت از تلویزیون یا پلتفرم ها به پخش می رسند و یا شاهد سینمایی بی هویت و خنثی هستیم که اغلب به اسم کمدی دست به تولید آثار دم دستی می زنند تا فروش کنند!

این سینماگر تأکید کرد: امروزه در کشورمان اثری از سینمای ملی باقی نمانده و این اتفاق درست برخلاف اظهارات برخی مدیران فرهنگی و سینمایی است که داعیه دار این هستند که ما سینمای ملی داریم. ما زمانی می توانیم مدعی سینمای ملی باشیم که همه سینماگران‌مان توان کار کردن داشته باشند.

وی متذکر شد: بدیهی است که دفع سرمایه‌هایی که می تواند در این بزنگاه های بحرانی سینمای ملی را جان بخشی کند غلط است؛ بودجه های دولتی هرگز نباید خرج هر چیز دیگری از جمله این جشنواره ها شود. این جشنواره ها برای گروه و دسته هایی حیاتی است که منافعی در برگزاری این رویدادها دارند و ستاد و تبلیغات و سفر و پذیرایی راه می اندازند و حاصل این ها رقم هایی گزاف می شود.

فلاح پور در خاتمه این گفتگو افزود: اگر در کل جز ۲-۳ جشنواره مهم مابقی جشنواره های سینمایی حذف شوند و بودجه های آن ها وارد صندوقی برای توسعه ملی سینمای ملی شود قطعاً اثرگذارتر است و می تواند آینده درخشانی را برای سینمای کشور رقم بزند که هم عموم سینماگران از مواهب آن بهره مند شوند و هم سطح فرهنگی جامعه بتواند ارتقا پیدا کند.