به گزارش سینماپرس، کارگاه «بازیگری و انتقال تجربه» با رویکرد تحلیل جایگاه بازیگر و بازیگری و روایت تجربیات با حضور بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون مهدی هاشمی برگزار شد.
این نشست روز شنبه هشتم آذر ماه ساعت ۱۹:۴۵ در سالن گفت‌وگوی مجموعه هنرشهر آفتاب برپا شد.
مهدی هاشمی درباره آموزش بازیگری بیان کرد: در دانشگاه آموزش می‌دهند که بدن بازیگر باید نرم و منعطف باشد تا وقتی مقابل کارگردان قرار می‌گیرد، با استواری و در عین حال با نرمیِ بدن بایستد. کلاس می‌تواند به بازیگر بیاموزد که کارگردان چه می‌خواهد، اما بازیگر باید بازی کند تا بازیگر شود و همچون فولاد آبدیده گردد؛ صرفاً با شرکت در کلاس‌ها کسی بازیگر نمی‌شود. در مسیر عمل است که متوجه می‌شود چگونه باید پیش رفت.
وی افزود: اگر به دانشگاه فیلم‌سازی هم بروی، یک‌سری چیزها یاد می‌گیری، اما تا فیلم کوتاه نسازی، فیلم‌ساز نمی‌شوی.
در عمل است که می‌فهمی دوربین باید اینجا باشد و آنجا نباشد،
فاصله موضوع تا دوربین چقدر باید باشد، لنز چه اندازه‌ای نیاز دارد. پس از ساخت چند فیلم است که درمی‌یابی کارگردان شده‌ای یا اصلاً اهل این کار هستی یا نه.
بوکسور باید وارد میدان شود
هاشمی ادامه داد: شعر معروفی داریم با این مضمون که «خودِ راه به تو می‌گوید که چگونه باید رفت»؛ یعنی وقتی قدم در مسیر می‌گذاری، راه کم‌کم روشن می‌شود. در بوکس هم همین‌طور است؛ بازی بوکس را در کتاب ننوشته‌اند که بوکسور با خواندن آن یاد بگیرد. او باید وارد میدان شود، مشت بزند، یکی بخورد، دو تا بزند، درگیر شود و کشمکش را تجربه کند. هیچ‌کس با خواندن کتاب، بوکسور نمی‌شود؛ همان‌طور که با خواندن کتاب، بازیگر نمی‌شود. کتاب فقط یک‌سری اطلاعات کلی به فرد می‌دهد.
وی با تاکید بر اینکه کسی که بازیگر می‌شود، خاک صحنه خورده است گفت: روایتی هست از فردی که با داشتن دکترای بازیگری نزد بازیگری بزرگ مانند آل‌پاچینو رفت و پرسید: «چرا من بازیگر نشده‌ام؟» آل‌پاچینو پاسخ داد: «برو بازی کن.» یعنی تا قدم در راه نگذاری، بازیگری را یاد نمی‌گیری.
تفاوت بازیگری در فیلم‌های بیضایی و عیاری
وی درباره تفاوت بازیگر در فیلم کارگردان‌های مختلف گفت: بیضایی از دل تئاتر آمده و همین پیشینه در بازی‌های سینمایی آثارش دیده می‌شود. در مقابل، آقای عیاری به مستند نزدیک است؛ درست در نقطه مقابل تئاتر. او می‌خواهد ارتباط‌های واقعی زندگی را کشف و سپس با دوربین ثبت کند.
هاشمی در پاسخ به سوالی درباره سینمای کودک عنوان کرد: بیست سی سال پیش جشنواره فیلم کودک در اصفهان برگزار می‌شد؛ جشنواره‌ای که بزرگ‌ترین رویداد کودک و نوجوان در جهان به‌شمار می‌رفت. آن جشنواره را به همدان منتقل کردند و دوباره برگرداندند و همین جابه‌جایی‌ها باعث افت جایگاهش شد. در آن سال‌ها فیلم‌های بسیار خوبی ساخته می‌شد.
وی درباره رابطه بازیگر و کارگردان گفت: کارگردان باید آدم حسابی باشد و به بازیگر روحیه بدهد، چون هرچه بازیگر بهتر بازی کند، در نهایت به نفع کارگردان است. در آثار خوب و ساخته کارگردان‌های بزرگ، همیشه این حمایت دیده می‌شود.
ارسال نظر