فریدون فرهودی؛ نویسنده و فیلمساز در گفت و گو با خبرنگار ادبی خبرگزاری سینمای ایران گفت: حد و مرزی برای استفاده از واژه های کوچه و بازاری و غیر ادبی در ادبیات سینما وجود ندارد. این جنس فیلم است که نوع گفتار را تعریف می کند. از یک فیلم پلیسی و یا جنایی نمی توان انتظار داشت که ادبیات فاخری داشته باشد.

وی افزود: متاسفانه ما در سینما و تلوزیون تابع مد هستیم و به همین خاطر در مقاطع زمانی مختلف به تولید تک وجهی رو می آوریم. یعنی در واقع می بینیم که در یک دوره همه تمایل دارند فیلم خانوادگی بسازند و یا فیلم پلیسی. در واقع قالب شدن یک نوع خاص از ادبیات در سینما و تلویزیون ناشی از این نگاه تک بعدی است و در حالت کلی نمی تواند بیانگر رویکرد کلی ادبیات سینما شود.

این فیلمساز همچنین گفت: همه جای دنیا فیلم هایی ساخته می شود که از ادبیات کوچه و بازاری استفاده می کند ولی این که چنین فیلم هایی در کشور ما به چشم منتقدان می آید به این خاطر است که حجم تولیدات در یک جمع بندی کلی کم است و این باعث می شود فیلم های عامه پسند نیز بیشتر مورد توجه قرار گیرد. مشکل سینمای ایران کم تولید کردن فیلم است. عادت کرده ایم که هر گاه نمی توانیم مشکلات ریشه ای را حل کنیم به پاک کردن صورت مساله می پردازیم. خارج کردن فیلم های عامه پسند از چرخه تولید سینمای ما، مشکل کلی را حل نمی کند.

فرهودی درباره تأثیر سینما و تلویزیون بر تغییر گفتمان عمومی جامعه را نیز تحلیل کرد و توضیح داد: اثر یک تولید هنری همواره دو سویه است. در واقع سینما از مردم کوچه و بازار تأثیر می گیرد و بر روی آن ها تأثیر می گذارد. اگر بتوانیم یک دورنمای اصولی برای سینما تعریف کنیم بدون شک افق دید روشنفکرانه تری برای آینده سینما ترسیم خواهد شد. ما نیاز به نگاه بلند مدت داریم. سینما باید همیشه یک قدم جلوتر از مردم باشد در غیر این صورت به سمت ابتذال و تولیدات دم دستی می رویم. اگر سینمای ما نتواند از فرهنگ عمومی جامعه کمی جو بزند، طبیعی است که ناچار می شود کاملا تابع جریان های به وجود آمده در سطح عمومی کشور شود. کسی مخالف ورود سینما به زندگی اقشار مختلف جامعه نیست اما باید حد و مرز این ورود شناخته شود تا ترازو در سمت پیشرو بودن هنر سنگینی کند.

این فیلمساز توضیح داد: حقیقت این است که بیننده معمولی ترجیه می دهد یک فیلم بی دردسر ببیند و برای فهمیدن آن وقت نگذارد. سینما باید متوجه باشد که قدمی جلوتر از این بردارد و گاهی مخاطب خود را وادار به تفکر کند.

او درباره محدود کردن مخاطب کودک و نوجوان از دیدن فیلم هایی با ادبیات سطحی گفت: ببینید مشکل سینمای ما کم بودن فیلم است. ما اصلا سینمای کودک نداریم. پس یک کودک مجبور است به دیدن فیلمی برود که والدینش می روند. بنابراین سینما به سمتی سوق پیدا می کند که فیلم هایی برای مخاطب عمومی تولید کند. به همین خاطر است که با تأکید می گویم سینمای ایران در حال حاضر اصلا فیلمی ندارد که بتوان آن را برای مخاطب بالای 18 سال تجویز کرد. در چنین شرایطی طبیعی است که برخی الفاظ به کار گرفته شده در فیلم مناسب برخی مخاطبان نباشد.

فریدون فرهودی در پایان گفت: مردم برای سینما پول می دهند و به همین خاطر سینما باید از تلوزیون پیشرو تر باشد. اما متاسفانه می بینیم در یکی دو سال اخیر تلویزیون ایران از جهت پرداختن به مفاهیم ارزشی و مذهبی و دقت در استفاده از الفاظ مناسب و در شان موفق تر عمل کرده است.

انتهای پیام/ن.ف