به گزارش خبرنگار سینما پرس، نشست خبری فیلادلفی با حضور مجتبی اسدی پور، اسماعیل رحیم زاده کارگردانان، عزت الله جامعی ندوشن، محمدرضا جامعی و هدا آهنگر بازیگر، روانبخش صادقی جلوه های ویژه و غلام عباس فاضلی منتقد برگزار شد.

در ابتدای نشست عزت الله جامعی ندوشن گفت: کار نقد و خبرنگاری کاری است که می تواند سطح کار ما را در مراحل بعدی بهتر کند. چرا که قصد دارم برای کار بعدی بهتر عمل کنم. موضوع این فیلم کار بسیار ساده ای نبود و تلاش بیش از یک ساله ما برای ساخت این فیلم به نتیجه رسید.

وی تصریح کرد: ساخت این گونه از فیلم ها نیازمند پشتیبان است. برای همین مسئله ما از نهادهای بسیاری برای ساخت این فیلم درخواست کمک کردیم اما تنها نهادی که در این زمینه ما را همراهی کرد، مرکز سینمای مستند و تجربی بود. این درحالی است که بسیاری از نهادهایی که مسئله غزه به آنها مربوط می شد، ما را همراهی نکردند.

وی با اشاره به اینکه در فیلم فیلادلفی نقاط قوت و ضعف زیادی وجود دارد، ادامه داد: فیلادلفی در یک تونل ساخته شده و تولید چنین فیلم هایی کار بسیار مشکلی است.

جامعی ندوشن با ابراز اینکه انتخاب پسرش به عنوان یکی از نقش های اصلی کاملا تصادفی بوده، گفت: در ابتدا قرار بود برای دو بازیگر اصلی از ستاره استفاده شود اما با کارگردانان فیلم به این نتیجه رسیدیم که بهتر است از بازیگران ناشناس استفاده کنیم، به همین دلیل تست های زیادی گرفته شد و در نهایت پسرم محمدرضا جامعی ندوشن برای نقش انتخاب شد.

وی در بخشی از سخنان خود اظهار داشت: برای ساخت چنین فیلم هایی نیازمند بودجه زیادی هستیم. اگر بودجه مناسب وجود داشت می توانستیم از بازیگران مطرح عرب استفاده کنیم. اما دلیل اینکه بودجه نداشتم مجبور بودم یکی از نقش ها را نیز خودم بازی کنم.

وی ادامه داد: آرزوی من و دوستانم این بود که بتوانیم فیلمی قابل قبول را برای مخاطب ارائه دهیم که امیدوارم در این زمینه موفق عمل کنیم.

اسماعیل رحیم زاده کارگردان و فیلمنامه نویس در ادامه نشست گفت: همیشه می خواستم یک روز برای مردم غزه فیلم بسازم، و خوشحالم که بعد از سال ها این فرصت برای من فراهم شد. البته کلید نوشتن فیلمنامه در جنگ 33 روزه اتفاق افتاد و فیلمنامه را برای دل خودم نوشتم و هیچ سفارشی برای ساخت فیلم صورت نگرفته است. نزدیک به 6 ماه برروی این فیلمنامه تحقیق کرده و 5 ماه نوشتن آن به طول انجامید. برای پیدا کردن تهیه کننده نیز دچار مشکل بودم و بسیاری از تهیه کنندگان چندان موافق تولید این نوع از فیلم نبوده اند.

وی با اشاره به انتخاب بازیگران ایرانی ابراز داشت: اگر قرار بود بازیگر عرب زبان برای این کار انتخاب می کردیم، باید برای مخاطب خارجی فیلم را می ساختم و این کار برای بودجه ای که در اختیار ما بود کفایت نمی کرد. البته چندین بار به سامی یوسف ایمیل زدیم که جواب ما را نداد و تنها توانستیم از یکی از ترانه های وی که برای غزه خوانده بود استفاده کنم.

در ادامه نشست مجتبی اسدی پور کارگردان فیلم نیز در ارتباط با کارگردانی مشترک، گفت: با توجه به اینکه تقسیم کار از ابتدا بین من و رحیم زاده صورت گرفت هیچ مشکلی بین ما پیش نیامد، تنها مسئله این بود که به نگاهی مشترک در فیلم برسیم تا حضور دو کارگردان در کار مشخص نشود که خوشبختانه به این هدف خود رسیدیم.

روانبخش صادقی طراح جلوه های ویژه نیز ابراز داشت: زمانی که فیلمنامه را خواندم به این نتیجه رسیدم که فیلم متکی به جلوه های ویژه بوده و باید بروری آن کار شود، به همین دلیل از اول با استوری بورد کار را شروع کردیم. یکی از سخت ترین بخش های فیلم استفاده از موش ها در تونل بود که نزدیم به 100 پلان در فیلم وجود دارد. همچنین در بخش هایی از فیلم نیز برای وسعت تونل از پرده سبز استفاده کردیم.

عباس فاضلی منتقد فیلم در این نشست، گفت: در این مسئله کارگردانان با چهار مسئله مواجه بودند، کشور خارجی، استفاده از لوکیشن محدود، تکیه بر جلوه های ویژه و استفاده از دو کارگردان بود. نکته مثبت این فیلم جلوه های ویژه آن است که می توان آن را در سطح یک سینمای استاندارد خواند و این امر در سینمای ایران بی سابقه است. اما نقص فیلم در این است که فقدان هویت بومی در فیلم دیده می شود، هر چند سعی شده از نام و خط و موسیقی عربی در فیلم استفاده شود اما فرهنگ مردم عرب در این کار دیده نمی شود.
 

انتهای پیام/ ر/ ا ک