هادی مقدم دوست یکی از فیلم نامه نویسان این سریال درباره اینکه «جذابیت وضعیت سفید را در یادآوری جنگ می دانید یا نوستالژی های آن زمان»؟ گفت:  دیروز که با حمید نعمت اله صحبت می کردیم به این نتیجه رسیدیم که ما قصد پرداختن به نوستالژی های آن زمان را نداشتیم! آنچه برای جذابیت در این سریال انتخاب کرده بودیم شخصیت های سریال و دقت بر هماهنگی داستان با واقعیت های آن روزگار  بود. حالا اگر به واسطه مشاهده مجدد عناصری که مردم به آنها علاقه مند بودند حس نوستالژیک در آنها ایجاد شده بحث دیگری است که ما را هم خوشحال می کند اما فقط با تکیه بر نوستالژی نمی توان فیلم ساخت.نوستالژی در یک کار نزدیک به دوهزار دقیقه به تنهایی نمی تواند بار جذابیت را به دوش بکشد. به خصوص که این کار دوهزار دقیقه ای یک مجموعه داستانی باشد ،مطمئن باشید هر کار داستانی اگر اتکای خود را فقط و فقط بر ایجاد نوستالژی بگذارد جواب مفید و درخور نخواهد گرفت.

وی ادامه داد: با گذشت سی سال از جنگ تحمیلی اگر کارگردانی بخواهد سریالی بسازد به گمان بنده محدودیتی در انتخاب رویکرد وجود نخواهد داشت ضمن اینکه باید حرفی که می خواهد بیان شود حرف حساب باشد. اگر احساسی است نباید آن احساس سطحی و بدون عمق باشد اگر انتقادی است نباید آن انتقاد از روی هیجان و زودجوشی باشد. اگر نوستالژیک است نباید تبدیل به خاطره بازی شود و ...

نویسنده سریال «وضعیت سفید» درباره تفاوت رویکرد تلویزیون و سینما در پرداخت به مقوله جنگ چنین توضیح داد: افرادی که در دو مدیوم سینما و تلویزیون کار می کنند آدم های جدا از همی نیستند اما تنها مسئله ای که آثار آنها را از هم متمایز می کند، تفاوت دو مدیوم سینما و تلویزیون است،تلویزیون عرصه وسیعی است که آفریننده اثر اطمینان دارد در آنجا مخاطب بسیاری وجود دارد و به همین دلیل خودآگاه و یا ناخودآگاه طوری رفتار می کند که گویی خود را در برابر یک جمعیت میلیونی می بیند اما سینما اینگونه نیست، به خصوص در سینمای ایران که به دلایل گوناگون مخاطب خود را از دست داده است. گرایش در سینما به سمت واگویه های شخصی و درونی هنرمندان است و اگر تفاوتی هم هست در تفاوت این دو مدیوم است.

مقدم دوست با اشاره به تولید آثار دفاع مقدسی گفت: فرقی ندارد درباره زندگی شخصیت هایی که در جنگ حضور داشته اند اثری ساخته شود و یا اینکه مقاطع مختلفی از جنگ را به تصویر بکشیم بلکه تنها چیزی که مهم است ساختن اثری خوب در این ژانر است و به عقیده من روایت هر رویدادی چه فتح و نصرت، چه شکست و هزیمت اگر در ذیل یک تاثیر ارزنده و یا یک حکمت عالی باشد با ارزش خواهد بود.

او در پایان ضمن اشاره به مجموعه مستند «آخرین روزهای زمستان» گفت: این مستند نمونه یک تلاش خلاقانه برای برنامه سازی چه در تلویزیون و چه درباره دفاع مقدس بود. در تلویزیون عرصه های دست نخورده بسیاری در برنامه سازی وجود دارد و این برنامه یکی از آن ورودهای موفق به آن عرصه های دست نخورده بود.بکر بودن امتیاز مهمی برای یک کار است.

انتهای پیام/م/ب/ن.ف