«ناصر هاشم زاده» فيلمنامه نويس درباره اقتباس در سينماي ايران به سينماپرس گفت: اقتباس يك امر مهم در سينما است و مي توان گفت سينماي جدي جهان،سينماي اقتباسي است، در اينجا يا ادبيات نمايشي لازم را براي اقتباس در سينما نداريم و يا عدم وجود رماني كه مي تواند پشتوانه سينما باشد، و اين مسئله همواره به دليل مسائل سياسي كنار زده مي شود، براي مثال در دوره هايي برخي نويسندگان حذف مي شوند، چرا كه گرايش هاي سياسي در ايران يك گرايش مقطعي است و اين گرايش هاي مقطعي باعث شكل نگرفتن ادبيات و ادبياتي كه پشتوانه سينما است، مي شود و در اين مورد سينما از داشتن ادبيات منسجم و مداوم محروم مي شود و اقتباس در سينماي ايران نحيف و ضعيف است.

فيلمنامه نويس «بيد مجنون» افزود: پشتوانه سينماي اقتباسي ايران بايد به ادبيات خودش باشد، براي مثال «شب هاي روشن» ايراني نيست، اما تكيه دارد به يك متن قدرتمند و به همين دليل به اثر خوبي تبديل شده است، اقتباس ما از داستان هاي ايراني خيلي ضعيف بوده، در حالي كه پتانسيل اين وجود دارد كه بتوان به اقتباس ايراني روي آورد.

اين نويسنده درباره اقتباس از داستان هاي خارجي، يادآور شد: اين اقتباس ناشي از ضعف ماست و چطور بايد ادبيات نمايشي و داستان هاي ايراني را كنار گذاشت و به ادبيات خارجي روي آورد، اين سينما به سينماي ملي تبديل نمي شود.

نويسنده «سيب و سلما» درباره استقبال مخاطب ايراني از اقتباس،گفت: مخاطب اگر بداند يك متن قدرتمند پشتوانه فيلم است، قطعا استقبال خواهد كرد و براي مثال متن بزرگي مثل «بينوايان» كه از آن چندين فيلم اقتباس مي شود و مخاطب به ديدن آن جذب مي شود و سينماي اقتباسي، سينمايي جدي و قابل ملاحظه‌اي است.

وي درباره موانع اقتباس در سينماي ايران، افزود: براي مثال «جلال آل احمد» نويسنده‌اي است كه در ايران از او تمجيد شده، من اقدام كردم كه استقبال نشد، و نمي توان آثار جلال را با اينكه بزرگراه و جوايز به نامش داريم را به اقتباس تبديل كرد و اين اقتضائات سياست هاي روز، فرهنگ را مداوم نمي كند. از زمان مشروطه ما فرهنگ مداوم نداريم و نسل به نسل حبس و سانسور داريم و سينمايي كه بايد انقلاب از آن پشتيباني كند، موانع زيادي دارد.