امنیت شغلی دارای مولفه های مختلفی به لحاظ اولویت بندی است كه رسیدن به شاخصه‌های اصلی با در نظر گرفتن توان اجرایی آن در مدت زمان مشخص یك عزم جهادی را می خواهد و در این میان قانون می تواند بزرگترین ملاك برای رسیدن به مقصود باشد.

اینكه در شكل كلی به یك بازتعریف منطقی و درست از صنوف سینمایی برسیم كه هریك بتوانند به یك بازوی محكم برای اجرای این طرح تبدیل شوند و بدون رودربایستی با در نظر گرفتن قانون مشخص و جامع وزارت ارشاد انجمن‌ها به ثبت قانونی برسند و سپس در تشكیلاتی مثل خانه سینما قرار بگیرند كه با حمایت دولت مولفه های اصلی این طرح روند اجرایی خود را آغاز كند.

پراکندگی موضوعات در زمینه امنیت شغلی می‌تواند از عوامل مهم بازدارنده این طرح باشد اما پرداخت به مسائل رفاهی سینماگران در دوران کاری و پس از آن، ایجاد یک حاشیه امن برای فعالیت و.... از مواردی است که می تواند برای شروع نویدبخش باشد.

سینماپرس در هفته گذشته با چهره‌های مهم از سینماگران درباره طرح امینت شغلی به گفتگو پرداخت كه از نظرتان می گذرد:

فکری برای آینده فعالان سینمایی نمی شود/ حرف و سخن به تنهایی تأمین کننده ارتزاق افراد نیست

سیدضیاالدین دری كارگردان سینمای ایران با اشاره به بی تفاوت نبودن نسبت به امنیت شغلی عنوان كرد: ورود افراد به صنف مستلزم خیلی از ویژگی ها است. به زعم اینکه کسی یک فیلم کوتاه ساخته است نباید به  سرعت به سینما ورود کند، این نوع ورود افراد آماتور، پاسخگوی نیاز امروز سینما هم نیست.

وی با بیان اینکه راه‌حلی در زمینه امنیت شغلی سینماگران به صورت دائمی مطرح نشده است، تصریح کرد: در زمینه امنیت شغلی باید برنامه‌ای ترتیب داده شود که پاسخگوی یک دوره بیست ساله باشد چراکه در طول این مدت مشکلات آن مشخص می‌شود و دولت ها می توانند این مشکلات را برطرف کنند. امنیت شغلی ارتباط مستقیمی با اقتصاد دارد که با نبود بخش خصوصی، باید دولت علی رغم محدودیت دوره زمانی‌اش در این زمینه برنامه مدونی داشته باشد.

کارگردان مجموعه «کیف انگلیسی» با تاکید بر ایجاد چرخه تولید صحیح یادآور شد: تا زمانی که سینما از درآمدهای نفتی دولت تامین می‌شود، نمی شود به امنیت شغلی سینماگران خیلی امیدوار بود،  طبیعی است که باید چرخه تولید سینما در اختیار اهالی سینما و علاقمندان بخش خصوصی باشد تا برای همه به خوبی جلو رود و از این طریق رضایت عمومی بین اهالی سینما بوجود بیاید.

دری با بیان اینکه صنوف به تنهایی در تامین امنیت شغلی بدون حمایت دولت و برنامه ریزی دقیق و آینده نگر نمی توانند کاری انجام دهند، گفت: دولت در تأمین امنیت شغلی فقط می تواند حامی باشد. من تاکنون در تجربه های صنفی مشاهده نکردم برای افرادی که از چرخه کار کنار می‌روند برنامه‌ای وجود داشته باشد .حقوق بیکاری برای اهالی سینما تعریف نشده است.(سینماپرس،93/01/29)

شورای عالی انقلاب فرهنگی برای تامین امنیت شغلی ورود کند/ حوزه فرهنگ یک قوه مستقل می‌خواهد

پرویز شیخ طادی کارگردان سینما درباره تامین امنیت شغلی، گفت: از اجتماعات و موسسات فرهنگی نمی‌توان انتظار فعالیت‌های اقتصادی سودآور داشت، سینما نیازمند تامین زیرساخت‌های اقتصادی است و با توجه به اینکه شورای عالی انقلاب فرهنگی نسبت به دولت ماندگارتر است برای بحث تامین امیت شغلی تصمیم بگیرد.

كارگردان «روزهای زندگی» با بیان اینکه اجرای زیرساخت‌ها نیازمند تامین بودجه است، گفت: سرمایه‌هایی که باید در این زمینه هزینه شود در جاهای دیگری در حال گردش است و در این زمینه صنوف نقش اساسی و موثری ندارند چرا که نمی‌توانند به منابع سرمایه گزاری دستور بدهند.

وی با بیان اینکه خیلی روی مدیر فرهنگی تمرکز نکردیم، یادآور شد: مدیران باید از مشاوران خوبی در این زمینه بهره بگیرند و به جایی برسیم که معاونت رفاهی هم داشته باشیم و این یک راهکار مدیریتی است که حداقل می تواند قوانین را تدوین کند و به طور مستقل به این موضوع فکر کند.

کارگردان «شکارچی شنبه» یادآور شد: صنف می تواند ورود افراد غیر متخصص را کنترل کند و روندی برای متخصص شدن و ارتقای سطح کیفی و تامین نیروی انسانی داشته باشد که کمبودها را جبران کند، صنف در حوزه خودش می‌تواند به لحاظ امنیتی مدیریت کند ولی صنف نمی تواند خارج از حوزه خودش ورورد کند. (سینماپرس،93/01/26)

امنیت شغلی از راه بستن گلوگاه برای ورود افراد جدید تأمین نمی‌شود / دولت‌ها از سینما تنها به عنوان فرصت استفاده می‌کنند

مهدی سجاده‌چی فیلمنامه نویس سینمای ایران در باره راهکارهای تأمین امنیت شغلی، گفت: امنیت شغلی از راه بستن گلوگاه برای ورود افراد جدید به یک شغل تامین نمی شود بلکه صنف ها باید واقعی شوند، یعنی افرادی که در صنوف هستند واقعا کسانی باشند که در آن صنف به شکل فعال و دائمی کار می کنند.
وی ادامه داد: دولت و صنوف باید در این موضوع به صورت مشترک فعالیت کنند به این دلیل که قوانین فعلی مانع انجام این کار هستند، طبیعتا صنوف باید قواعد مورد نظر خودشان را به شکل پیش‌نویس در اختیار دولت قرار دهند و بعد از کار کردن دولت روی آن به مجلس ارسال شود.

نویسنده «روز سوم» درباره ورود افراد به صنف و نحوه عضوگیری، یادآور شد: به نظرم ورود مهم نیست بلکه ماندن می تواند بیشتر ملاک باشد، ما همیشه در سیستم مدنی‌ ورود را سخت می گیریم و نیروها از طرفی دیگر انباشت می شوند که این راه درستی نیست بلکه باید شرایط را به گونه‌ای انجام داد که هرکسی مایل است فیلمنامه خودش را بنویسد، مشکل صنوف در بحث امنیت شغلی، انباشته شدن نیروها هستند.

سجاده‌چی درباره جلوگیری از سلیقه دولت‌ها در موضوع امنیت شغلی، گفت: امیدی ندارم که دولتی در راس کار قرار بگیرد که با نگاه درست و قانونمند به این موضوع رسیدگی کند، از آنجاییکه مسائل سینما به سیاست مرتبط است و این موضوع هم مثل همان بحث فوتبال پاک است که فقط در رسانه ها مطرح می شود و کسی یا جرات نمی کند و یا نمی تواند در این موضوع ورود کند.(سینماپرس،93/01/25)

نباید جلوی ورود اندیشه های تازه را گرفت / صنوف برای تأمین امنیت شغلی درآمدزایی كنند

علی رویین‌تن كارگردان سینمای ایران عنوان كرد: وجود جامعه صنفی و اداره کردن آن به معنای جلوگیری از نیروی تازه نیست بلکه هیچ کس نباید جلوی ورود اندیشه های تازه بایستد و صنوف باید قوانین اصولی و درستی را برای این موضوع داشته باشند، سینماگران باید به حدی از پویایی برسند کهدر بحث عضویت افراد شایسته سالاری بوجود بیاید.

كارگردان «دلشكسته» با تاکید بر لزوم حق تالیف و قانون کپی رایت برای تامین امنیت شغلی، خاطرنشان کرد: کپی رایت برای هنر این سرزمین وقار بوجود می‌آورد، اگر بخواهیم به این موضوع ریشه‌ای نگاه کنیم قطعا حقوق مولفین باید اجرایی شود. (سینماپرس، 93/01/29)

صنوف با داشتن رسمیت می توانند برای تامین امنیت شغلی به دولت کمک کنند

غلامرضا آزادی تهیه‌کننده،کارگردان و فیلمبردار سینمای ایران درباره تامین امنیت شغلی گفت: اگر صنوف رسمیت پیدا کنند می‌توانند برای تأمین مسائل رفاهی سینماگران کمک حال دولت باشند و بعد از قانونی شدن صنوف، وزارت ارشاد به منظور تأمین امنیت شغلی سینماگران باید برای فیلم هایی پروانه ساخت صادر کند که همه عوامل آن دارای کارت صنفی باشند.

وی با تاکید بر اینکه سینما نباید بازیچه مسائل سیاسی قرار گیرد، اظهار داشت: اگرچه دولت در این مدت سعی کرده است تا صنوف قانونی شوند ولی مسائل رفاهی باید با مساعدت دولت انجام شود، چون یک مسئله منحصر به فردی بوده و در فرهنگ تاثیر گذار خواهد بود، مانند تاسیس مرکزی مثل خانه سالمندان هنرمندان که از برنامه‌های موثر در فضای هنری کشور است. (سینماپرس، 93/01/30)