کارگردان فیلم سینمایی «بیداری رویاها» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه اغلب فیلم هایی که در حال حاضر در سینمای ایران تولید می شوند فاقد هرگونه نوآوری و ایده های بکر هستند که بتوانند مخاطبان را به سوی خود جلب نمایند.

وی ادامه داد: فیلم های سینمای ایران اغلب فیلم های تاریخ مصرف داری هستند که در صورتی که مدتی از زمان ساخت شان بگذرد تاریخ مصرف آن ها منقضی شده و از همین رو نمی توانند مخاطبان را به سوی خود جلب نمایند. از این رو متولیان اصلی عرصه فرهنگ و هنر به ویژه مدیران سازمان سینمایی باید به سمت تولید فیلم هایی بروند که تاریخ مصرف نداشته باشد.

وی ادامه داد: کاملاً مشخص است فیلم هایی می توانند در اکران سال ۹۴ با اقبال در گیشه مواجه شوند که در رأی تماشاگران در جشنواره فیلم فجر امتیازهای بالایی را کسب کردند که تعداد آن ها هم نسبت به تولیدات سالانه سینمای ایران بسیار ناچیز و اندک است.

این فیلمساز گفت: متأسفانه باید این نکته را بگویم که بسیاری از فیلم هایی که من موفق به تماشای آن ها شدم حتی به چرخه اکران نخواهند رسید و من از همین حالا به شدت نگران وضعیت این فیلم ها هستم چرا که عدم اکران هر فیلمی می تواند بیماری های روحی فراوانی برای سازندگان آن اثر را در پی داشته باشد.

باشه آهنگر با تأکید بر اینکه بسیاری از مسائل مهم از جمله وضعیت اکران فیلم ها، کمبود سالن های سینمایی و امثالهم همیشه به سینمای ایران آسیب می زنند اظهار داشت: تمامی این ها به اضافه ذائقه تماشاگران که طی سال های اخیر به شدت تغییر کرده است باعث شده تا استقبال چندانی از تولیدات سینمایی صورت نگیرد. البته این این تغییر ذائقه تنها مختص سینمای ایران نیست و جهان کلاً به سمت و سویی در حال حرکت است که از تأثیر هنر باز مانده است و هنر در حال از دست دادن تأثیرات خود است.

کارگردان فیلم سینمایی «فرزند خاک» در ادامه این گفتگو خاطرنشان کرد: به قدری سرعت تحولات جهانی بالا رفته است که گاهی هنرمندان از دنیا عقب می مانند و نمی دانند در عالم هنر به کدام منحنی بپردازند. سینما هم به عنوان یکی از زیر شاخه های اصلی دنیای هنر از این قاعده مستثنی نیست. یک فیلمساز وقتی می خواهد به هر سوژه ای ورود پیدا کند دست کم ۳ سال زمان می برد تا بتواند تمامی پژوهش های لازم را در مورد آن سوژه انجام داده و فیلمنامه اش را به ثمر برساند و وقتی کار او به پایان می رسد تمامی پژوهش هایش در سیر تحولات دنیا گم می شود و دیگر پرداختن به آن هیچ ثمری برای او و سینما ندارد.

وی افزود: البته برخی از مظاهر انسانیت از جمله عشق، خشم، صلح، مقاومت و... که در تمام آدمیان با هم شبیه است سوژه هایی هستند که هیچ گاه کهنه نمی شوند اما آیا یک فیلمساز می تواند همیشه برای تولید آثارش تنها به این نوع سوژه ها تکیه کند؟

این کارگردان سینمای ایران در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه فسادهای مالی شدیدی که در اقتصاد ایران صورت می گیرد یکی از نکات مهمی است که سینماگران و هنرمندان را متحیر و سرگشته ساخته است تصریح کرد: روزی نیست که رسانه ملی نامی از یک پرونده فساد بزرگ مالی در کشور نیاورد و ذهن های مردم درگیر این موضوعات مهم نشود اما متاسفانه هیچ گاه این دست های آلوده نام شان فاش نمی گردد و همین مسئله باعث می شود هم سینماگران متحیر بمانند که در حال حاضر ورود به کدام موضوع می تواند برای مردم جالب باشد و هم اینکه مخاطبان از هر فیلم بی کیفیتی هم استقبال نکنند.

وی اضافه کرد: از سوی دیگر وجود چنین فسادهای مالی در حالی در کشور ما زیاد است که مجلس شورای اسلامی هنگام بررسی بودجه توجه چندانی به عرصه فرهنگ و هنر ندارد و متأسفانه رقم ناچیزی را در این مورد مهم در نظر می گیرد.

باشه آهنگر ادامه داد: مجلس شورای اسلامی باید برای بخش فرهنگ و هنری جامعه بیش از این ها مایه بگذارد و خرج کند چرا که بودجه یکی از نکات مهم و تعیین کننده برای تولید آثار فرهنگی و هنری است و ما نیاز به یک عزم جمعی داریم تا بپذیریم هنر و به ویژه سینما رسانه هایی بسیار تأثیر گذار هستند که می توانند تمامی اهداف استراتژیک حکومت ها را یک تنه دنبال کرده و در صدد رشد و تقویت آن ها برآیند.

کارگردان فیلم سینمایی «ملکه» در خاتمه این گفتگو افزود: وضعیت سینمای کشور ما با سابقه بسیار طولانی در تولید آثار سینمایی در حالی ضعیف شده است که در برخی کشورهای همسایه به ویژه کشور تازه تاسیسی مانند امارات و یا حتی کشور ترکیه وضعیت تولید فیلم ها و اکران آن ها بسیار بهتر از ما است و بخش خصوصی و بخش عمومی در آن بسیار قوی هستند اما متاسفانه ما از آن ها بازمانده ایم!