به گزراش سینماپرس، در سومین روز از اکران عمومی آثار جشنواره مردمی عمار در سینما فلسطین، نشست آسیب شناسی آموزش در سینمای ایران با حضور مهدی کلهر و محمدصادق باطنی برگزار شد.

در این نشست، مهدی کلهر، به عنوان نخستین معاون سینمایی بعد از انقلاب و موسس مدرسه باغ فردوس، توضیحاتی پیرامون تجربه خود در راه اندازی نخستین دوره های آموزش سینما در ایام پس از انقلاب مطرح کرد.

وی ابتدا با عنوان کردن آموزشهایی که خود در فضای آکادمیک پیش از انقلاب دیده بود، به یک دو گانه اشاره کرد؛«دوگانه آموزش آکادمیک و مدل استاد و شاگردی».

وی در ناکارآمد بودن و تمجید از مدل دوم، صحبتهای خود را اینگونه ادامه داد: ما پس از بررسی مدارس مختلف آموزش سینما، رسیدیم به مدرسه فیلمسازی رم، مدرسه ای که بسیاری از فیلمسازان مطرح سینمای ایتالیا مثل فلینی و دسیکا از آنجا در آمده اند. چیزی که در آنجا دیدیم این بود که بسیاری از این افراد هیچ سبقه ای در سینما نداشتند و مهمترین ویژگی ای که داشته اند این بود که همه این فیلمسازان حرفی برای گفتن داشتند و میخواستند از بیان سینما برای زدن حرفهایشان استفاده کنند».

کلهر با تایید لزوم حرف داشتن و مسئله داشتن فیلمسازانی که در مسیر آموزش قرار می گیرند جمع بندی خود در دوران پس از انقلاب برای برگزاری دوره های آموزشی را اینگونه مطرح کرد: «ما پس از بررسی های متعدد به یک سه گانه در آموزش سینما رسیدیم و بر اساس آن دوره های مان را شروع کردیم، این سه گانه این بود که ابتدا هنرجوی مورد تربیت بایست نیاز و مسئله و حرفی برای گفتن داشته باشد، سپس ما باید برای این هنرجو فرصتی برای تجربه و آزمون و خطا ایجاد کنیم و شرایط تولید را برای او فراهم کنیم تا ترس هنرجو از تولید بریزد، سومین امر مهم در آموزش هم قرار دادن مربی در کنار هنرجوست. این سه گانه همان مدلی است که سالها در حوزه های علمیه تجربه شده است»

در ادامه نشست باطنی از کلهر پرسید: «چرا هیچگاه از مدارس روشنفکری فیلمساز انقلابی تربیت نمی شود ولی بارها و بارها از مدارس و دانشگاه های زیر نظر جمهوری اسلامی فیلمسازانی با رویکردهای معارض انقلاب در آمده است؟ اساسا ما برای ایجاد نیاز یا تربیت مربی در فضای آموزشی خود چه باید بکنیم؟»

کلهر در این زمینه پس از نام بردن از برخی از هنرجویان و مربیان مدرسه باغ فردوس، به این نکته اشاره کرد که: «برخی از دانشگاه ها مثل مدرسه عالی رادیو و تلویزیون که امروز با عنوان دانشکده صداوسیما شناخته می شود اساسا وظیفه خود را تربیت تکنسین قرار داده بود و از همین رو احتمال تربیت فیلمسازانی بدون دغدغه یا با گرایشات معارض انقلاب در این بستر بسیار بالا می رود»

در ادامه باطنی با ذکر خاطره ای از یکی از نزدیکان شهید آوینی گفت: «فردی تعریف می کرد که: "ما به عنوان چند طلبه نزد شهید آوینی رفته بودیم تا از او قدری سینما بیاموزیم، آوینی در آن دیدار برای ما ساعتها راجع به فلسفه و عرفان و مسائل اعتقادی صحبت کرد و چیزی از سینما نگفت، ما از او گلایه کردیم که چرا از سینما چیزی نمی گویی؟ و آوینی گفت اصل همین موضوعات است." به نظر می رسد که ما راه را اشتباه رفته ایم و به جای تربیت مومنانی که به هنر مسلط اند به دنبال تربیت فیلمسازانی رفته ایم که صرفا تکنسین هستند و حرفی برای  گفتن ندارند.»

این نشست با پرسش و پاسخ حضار از مهدی کلهر به پایان رسید.