کارگردان فیلم سینمایی «شاخ کرگدن» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اصلی ترین دلیل نرفتن اکثریت مردم به سینما این است که فیلم ها تأثیر مخرب فرهنگی دارند؛ بنده شخصاً حاضر نیستم این کمدی های مبتذل را در سینما با محارم خودم ببینم، از روی خانواده ام خجالت می کشم. امروز وضعیت به گونه ای شده که ما سینماگران هم آرزو می کنیم مردم با این شرایط اسفبار به سینما نروند، چون در سینما جز ترویج بی اخلاقی اجتماعی و ابتذال چیز دیگری وجود ندارد، چه در فیلم های اجتماعی و چه در فیلم های کمدی ما فقط شاهد بی اخلاقی هستیم.

وی ادامه داد: مشکل اصلی سینمای ما پرداختن به موضوعات بیهوده، شنیع و غلط است. من واقعاً نمی دانم مسئولان نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی و اعضای شوراهای پروانه ساخت و پروانه نمایش چه کاری دارند انجام می دهند؟ این فیلم های فاجعه بار چرا و با چه عقلانیت و منطق و استدلالی تولید و اکران می شوند؟

محسنی نسب در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه ما در کلی ترین مسائل هم دچار مشکل هستیم اظهار داشت: پوشش بازیگران فاجعه است؛ من گاهی اوقات که به اکران خصوصی دعوت می شوم از وضعیت پوشش برخی بازیگران حالم بد می شود. باورکردنی نیست که بازیگرانی که در جمهوری اسلامی ایران مشغول کار هستند چنین پوشش های زننده ای داشته باشند. ما باید آگاه باشیم که وقتی جلوی این بازیگران را نمی گیریم و وقتی در فیلم ها بدلباسی و بی حجابی را عادی جلوه می دهیم، جامعه از ما الگو برداری کرده و به سمت بی اخلاقی می رود.

این سینماگر در همین راستا با طرح این پرسش که جایگاه انقلاب اسلامی در امروز سینمای کشور کجاست تأکید کرد: متأسفانه انقلاب اسلامی در سینما رسماً تمام شد؛ مدت ها است که تولیدات سینمایی ثابت کرده به آرمان های انقلابی پایبند نیست، ما امروزه هیچ ربطی به جامعه اسلامی و انقلاب اسلامی نداریم، ما فقط در سینمای مان دنبال ابتذال هستیم، ابتذالی که مانند مرداب همه را به زودی در خود غرق خواهد کرد.

کارگردان فیلم سینمایی «مجانی» متذکر شد: ما انقلاب کردیم که فرهنگ و هویت ملی و اسلامی مان را احیاء کنیم؛ ما انقلاب کردیم که فیلم هایی خوب و با فرهنگ برتر تولید کنیم اما اسفا که امروز بعد از گذشت بیش از ۴۰ سال از پیروزی انقلاب باید بگوییم به هیچ یک از این ها نرسیدیم! تولیدات امروز سینما از لحاظ اخلاقی حتی به گردپای فیلمفارسی های قبل از انقلاب هم نمی رسند، امروزه هیچ نشانی از اهداف و آرمان های انقلاب در سینما وجود ندارد، هیچ نشانی از جامعه انسانی و اخلاقی در سینما نیست در صورتی که در فیلم های پیش از انقلاب ما شاهد اخلاق گرایی بودیم.

وی در همین راستا تصریح کرد: حتی در انیمیشن های سینمای جهان هم شخصیت های اصلی ایثارگر و قهرمان و اخلاق مدار هستند اما در سینمای ایران سال ها است که شخصیتی اخلاق مدار را شاهد نبوده ایم. بنده به ضرس قاطع عنوان می کنم تنها سینمایی که در دنیا قهرمان ایثارگر و از خودگذشته ندارد سینمای ایران است، گویا ما یادمان رفته که فرق یک جامعه مترقی و مدرن با یک جامعه وحشی در همین از خودگذشتگی ها و اخلاق مداری ها است! سینمای امروز ایران به گسترده تر شدن ابعاد فساد در جامعه دامن می زند در حالی که در همین سینمای هالیوود یا بالیوود ما شاهد حرکت فرهنگی در جهت بهبودی وضعیت اجتماعی هستیم.

محسنی نسب در خاتمه این گفتگو با اشاره به فیلم «متری شش و نیم» اظهار داشت: این فیلم نمونه ای بارز از مطالبی است که بنده عرض کردم؛ در این فیلم که از لحاظ کارگردانی و ساختاری قوی اما از نظر محتوایی به شدت دچار نقصان است ما با فردی موادفروش که خود و جامعه را به انحطاط کشیده احساس همذات پنداری می کنیم؛ چرا؟ چرا چنین اتفاقی باید در سینمای ایران رخ بدهد که مردم وقتی به سینما می روند برای شخصیتی پلید احساس همذات پنداری کنند؟