پیمان عباسی فیلمنامه نویس در خصوص لزوم تنوع ژانر در سینمای کشور و عبور از دو ژانر «اجتماعی» و «کمدی» گفت: باعث تأسف است که کشورمان سرشار از اساطیر است اما در مورد آن ها فیلم تولید نمی کنیم، این همه ادبیات غنی داریم اما برای تولید فیلم از آن ها بی بهره مانده ایم و مدام در حال تکرار مکررات هستیم.

فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «مرد نقره ای» و «توفیق اجباری» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بخش عمده بلاها در کشور به خاطر معضلات اقتصادی است. اقتصاد ما درد دارد و از آنجا که هر تهیه کننده ای دنبال پول و فروش است در این اوضاع اقتصادی جرأت ریسک ندارد تا فیلم هایی در ژانرهای متنوع به غیر از ژانر کمدی و اجتماعی تولید کند.

وی با بیان اینکه در حال حاضر ژانر وحشت دومین ژانر پر فروش و پر طرفدار در دنیا است اظهار داشت: بسیاری از تهیه کنندگان ما هم دوست دارند در این ژانرها فیلم بسازند اما به دلیل معضلات اقتصادی ریسک نمی کنند و سراغ همان فیلم های امتحان پس داده ای می روند که باب میل مردم است.

این سینماگر تصریح کرد: سینمای ما در حال حاضر تنها در ۳ حالت به سر می برد. یا شاهد تولید فیلم های کمدی هستیم، یا فیلم های دولتی که اغلب سراغ موضوعات حساس و استراتژیک می روند و یا برخی فیلمسازانی که شانس دارند و سرمایه گذار پولداری پیدا می کنند و گوش او را می برند تا فیلم های خاص هنری خودشان را بسازند.

عباس متذکر شد: آنچه امروز بیش از هر مسأله دیگری در سینما مهم است اینکه سینما فشل و پاهایش قطع شده است! ما فرصت های خوبی داریم برای فیلمسازی اما مهمترین دردمان در سینما درد اقتصادی است و جرأت ریسک تهیه کنندگان به حداقل رسیده است.

فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «پرتقال خونی» و «زهر مار» خاطرنشان کرد: بدیهی است اگر فیلم های خوب در ژانرهای متنوع تولید شوند مردم با جان و دل می روند و این فیلم ها را تماشا می کنند. چطور «اسکووید گیم» را اغلب مردم ایران دیدند و حتی در فلان بقالی فلان شهرستان دورافتاده صحبت آن بود؛ خوب قطعاً اگر فیلم ایرانی خوب هم تولید شود مردم می روند و می بینند.

وی با بیان اینکه مایه تأسف است که ما ادبیات کهن داریم اما از آن برای بهره گیری تولیدات سینمایی در ژانرهای متعدد مثل ژانر وحشت، تاریخی و... بهره گیری نمی کنیم تأکید کرد: تردید نکنید اگر شاهنامه ما دست آمریکایی ها بود تاکنون ده ها اثر برتر از «گیم آف ترونز» تولید کرده بودند. شاهنامه ما تجلی واقعی درام است اما آن را نادیده گرفته و سراغش نمی رویم. این ها همه درد است و حیف و صد حیف که روی این قبیل آثار کار نمی کنیم. مدت ها است این پرسش برای من به وجود آمده که چرا در سینمای ایران راجع به تاریخ عظیم مان فیلم تولید نمی کنیم؟

عباسی در پایان این گفتگو افزود: شاید باور نکنید من بارها وقت گذاشتم و فیلمنامه های متعدد نوشتم اما تهیه کننده ای پیدا نشد که آن ها را تولید کند و فیلمنامه ها مشغول خاک خوردن هستند. من یک قصه دست منوچهر زبردست دارم با عنوان «جن» که اگر ساخته شود بی نظیر است و می تواند بنیان گذار ژانر وحشت ناب در سینمای کشورمان شود اما متأسفانه علیرغم آنکه بارها تا آستانه پیش تولید هم رفته امکان ساختش هنوز فراهم نشده است.