بهروز غریب پور پیشکسوت تئاتر عروسکی در گفت و گو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری سینمای ایران گفت: فعالان عرصه تئاتر کودک تنها به ظاهر یک کودک ارج می نهند و آن را مهم تلقی می کنند ولی متأسفانه در واقع دغدغه اصلی آنها کودک و پرداختن به آن نیست و کودک و مهم بودن آن برای ما جنبه شعاری پیدا کرده است ولی هیچ کدام اعتقاد قلبی به این موضوع نداریم.

وی افزود: وقتی ما در خلوت ذهن خود کودک را موجودات ناچیز و ضعیفی تصور می کنیم که با یک کار سطح پایین، به فکر سرگرم کردن و شادکردن موقت آنها هستیم و پیامی را با کار خود به آنها منتقل نکنیم، تئاتر کودک روز به روز وضعیت بدتری پیدا می کند و کارها کیفیت خود را از دست می دهند، در صورتیکه کودکان امروز ما آینده سازان کشور هستند و باید تغریه فکری مناسبی به آن ها انتقال داده شود.

وی تصریح کرد: مرکز تئاتر عروسکی یکی از حمایت کننده های تئاتر عروسکی محسوب می شود ولی بودجه ای که در اختیار تئاتر عروسکی قرار می گیرد بسیار کم است و مسئولان برای اینکه بگویند کاری برای تئاتر کودک انجام دادند جشنواره هایی را برپا می کنند و رفع تکلیف آن ها در خصوص تئاتر کودک در حد فاجعه است. همچنین کانون پرورش فکری کودکان و تالار هنر برای کودکان فعالیت هایی را انجام می دهند ولی هیچ کدام به طور جدی به کودک نمی پردازند.

این کارگردان تئاتر که اپرای مولوی را در جشنواره عروسکی به روی صحنه برد اذعان داشت: کودکان ما مصرف کننده انیمیشن های هالیوودی هستند که دست فروشان انواع آن را عرضه می کنند و فکر کودکان ما با معیارهای اخلاقی غربی رشد می کند و همچنین بیننده فیلم ها و یا تئاترهایی هستند که مختص به بزرگسالان است که برای آنها بسیار مخرب خواهد بود و آنها را درگیر سرمایه داری و مسائل ضد اخلاقی می کند.

غریب پور اظهار داشت: یکی از دلایل ضعف کارهای عروسکی، هنرمندانی هستند که تئاتر کودک را در دست دارند. در دهه 60 تئاتر کودک به دست مرضیه برومند، سوسن تسلیمی، رضا بابک و دیگر پیشکسوتان این عرصه بود که دوستدار کودک بودند و از روی علاقه کار کودک می کردند ولی در حال حاضر افرادی که پا به این عرصه می گذارند با دغدغه خاطر واقعی کار نمی کنند و آسان ترین راه برای ورود به دنیای حرفه ای هنر را ژانر کودک می بینند.

غریب پور تصریح کرد: این ژانر ویزایی برای ورود افراد به عرصه تئاتر شده است و افرادی که تحصیلات این کار را ندارند و تئاتر کودک را نمی شناسند در این عرصه مشغول فعالیت هستند در نتیجه کمبود افراد متخصص موجب تنزل کارهای کودک می شود.

کارگردان اپرای "رستم و سهراب" اظهار داشت: من از سال 51 دغدغه تئاتر کودک را دارم ولی از طرف مدیران از من درخواست نشده که دوباره به فعالیت های خود در زمینه کودک ادامه دهم و شرایط را برای فعالیت افرادی مثل من مهیا نمی کنند.

وی در پایان گفت: تئاتر کودک از نقطه اوج خود فاصله گرفته چند سال پیش وقتی تئاتر کودکی به روی صحنه می رفت با استقبال زیادی روبرو می شد و خانواده های زیادی کودکان خود را به دیدن تئاتر می آوردند ولی در حال حاضر حضور کودکان با خانواده هایشان در سالن های تئاتر بسیار کم رنگ شده و اگر از خانواده ای بخواهیم تئاتر کودکی که در این چند سال اخیر فرزند خود را به دیدن آن برده و در ذهن او و فرزندش ماندگار شده را نام ببرد هیچ پاسخی ندارند که به ما بدهند.

انتهای پیام/ن.ف/ج