کارگردان فیلم های سینمایی «دنیا» و «آخرین خون» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: آقای خزاعی باید بدانند کرسی که بر آن تکیه زده اند بسیار جایگاه مهمی دارد. سینماگران سال های درازی است که انتظاراتی برحق دارند که هیچ یک از آن ها توسط مدیران سینمایی برآورده نشده است. متأسفانه مشکلات سینمای ایران یکی دو تا نیست و تنها با حضور یک مدیر هم این مشکلات برطرف نخواهد شد و همه سینماگران و مدیران سینمایی باید دست در دست یکدیگر بگذارند تا بتوانند این مشکلات را از سر راه سینما بردارند.

این سینماگر سپس با بیان اینکه امروزه سینمای ایران نیاز به وفاق، اتحاد و همدلی دارد متذکر شد: تا زمانی که اهالی سینما با مدیران یکی نشوند و هدف همه آن ها نجات هنرهفتم از وضعیت اسفبار کنونی نباشد ما راه به جایی نخواهیم برد و تنها روز به روز و سال به سال شاهد بدتر شدن اوضاع خواهیم بود.

مصیری در بخش دیگری از این گفتگو با تأکید بر اینکه برخلاف آنچه برخی افراد عنوان می کنند مشکل اصلی سینمای کشور بودجه و پول نیست تصریح کرد: سینما نیازمند محتوای خوب است نه پول!؛ آنچه طی سال های اخیر باعث گریزان شدن و دوری مردم از سالن های سینما شده کیفیت پایین فیلم ها و محتوای نازل آن ها بوده در غیر این صورت ما شاهد تولید فیلم های زیادی در سینمای کشورمان هستیم که با بودجه های نجومی تولید می شوند و اگر پول پاشی می توانست سینما را نجات دهد خیلی وقت پیش باید سینما نجات پیدا می کرد.

وی در همین راستا تأکید کرد: بی شک اگر فیلم هایی ساخته شود که مردم تصویر خودشان را در آن فیلم ها ببینند و آن آثار بتوانند مورد توجه مردم قرار بگیرند ما شاهد تحولات مثبت و ارزنده ای در سینمای کشورمان خواهیم بود.

کارگردان فیلم های سینمایی «مکافات» و «تشکیلات» خاطرنشان کرد: در حال حاضر سینما رفتن بدل به انجام یک کار لوکس و تشریفاتی شده که عموم افراد جامعه به واسطه هزینه زیاد از پس آن برنمی آیند از این رو در ابتدا ما باید ضمن کاهش قیمت بلیت سینماها برای جلب بیشتر آحاد افراد جامعه، فیلم هایی تولید کنیم که وقتی خانواده ها به تماشای آن می روند راضی از سالن سینما خارج شوند و این احساس را نداشته باشند که پولشان را هدر داده اند.

مصیری در خاتمه این گفتگو خواستار توجه ویژه رئیس جدید سازمان سینمایی به تنوع ژانرها شد و گفت: متأسفانه سال ها است در سینمای ایران یا با کمدی های مبتذل و سخیف روبرو هستیم و یا با فیلم های تلخ و سیاه اجتماعی و سایر ژانرها و مضامین در سینمای ما نادیده گرفته شده اند و این اتفاق بسیار تلخ و ناراحت کننده است و من امیدوارم مدیران سینمایی تدبیری اندیشه کنند تا تولیدات سینما زین پس در تمامی ژانرها باشند.