کارگردان فیلم های سینمایی «سایه روشن» و «شب های روشن» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما مدت ها است به سمت مرگ تدریجی سینما می رویم. بنده معتقدم این روزها هنوز برای سینما روزهای خوبی است چرا که به زودی به واسطه تعداد بی شمار افرادی که جذب سینما شدند با بیکاری گسترده تری در سینما روبرو خواهیم شد!

وی ادامه داد: وقتی مردم دیگر به فیلم و سینما علاقه ای نشان ندهند، وقتی همه چیز در دست دولت باشد و بخش خصوصی جز شعار در سینما وجود نداشته باشد و مردم با فیلم ها ارتباط برقرار نکنند و به سینما نروند قطعاً فیلمی هم تولید نخواهد شد و مانند آنچه بر سر رضا رویگری آمد بر سر بسیاری دیگر از هنرمندان به ویژه فعالان پشت صحنه نیز خواهد آمد.

موتمن با بیان اینکه همه هنرمندان مانند رضا رویگری شانس این را ندارند که کسی به فریادشان برسد اظهار داشت: رویگری نه تنها به واسطه کار در سینما بلکه به دلیل خواندن سرودهای معروف انقلابی فردی بسیار معروف بود و همین باعث شد تا خبر مشکلش به بیرون درز کرد بروند و او را نجات دهند اما بقیه این شانس را ندارند.

این سینماگر متذکر شد: ما صدها رویگری در سینما داریم؛ ما هنرمندانی داریم که متخصص و کاربلدند اما بیکارند مشکلات مالی باعث شده زندگی مناسبی نداشته باشند. مدیران باید از دستمزدهای میلیاردی چند نفر باید بگذرند و فکر نکنند که همه سینماگران این چنین زندگی هایی دارند! آن ها ستاره هایی هستند که از آن ها استفاده شد تا سینما هنر-صنعتی گران شود؛ برخی افراد مخصوصاً سینما را گران کردند تا فیلمسازان مستقل نتوانند دیگر در این سینما فیلم بسازند.

وی خاطرنشان کرد: خانه سینما و امنیت شغلی و... هم همه حرف مفت است! ما با سینمایی سرشار از مشکل و فقر روبرو هستیم. فقر زندگی نیروهای انسانی را از هم پاشیده؛ خود بنده دو بار خانواده ام به دلیل شرایط اقتصادی از هم پاشیده شد و در این سینما کسی نبود که حتی احوالی از من بپرسد!

موتمن با بیان اینکه طبیعی است مردم با این سینمای زیر متوسط فعلی ارتباطی برقرار نکنند و به سینما نروند تصریح کرد: مسئولان سینمایی باید اجازه دهند بخش خصوصی نفس بکشد به شکل طبیعی که در دنیا وجود دارد. تهیه کنندگان برای تولید یک فیلم باید از جیب خودشان پول بدهند. فیلم ها باید با فروش واقعی روبرو شوند تا شاید از این رهگذر شرایط کاری طبیعی به وجود آید.

کارگردان فیلم سینمایی «صداها» و «خداحافظی طولانی» در ادامه گفتگوی خود با سینماپرس افزود: اتفاقی که می افتد به این شکل است که تولید فیلم در سال های آینده اگر به همین شکل باشد محدود می شود به نهادهای دولتی مثل حوزه هنری و سازمان اوج و فارابی و پول هایی که برخی از تهیه کنندگان نزدیک به دولت به سینما می آورند و منشأ موجهی ندارد. نمونه امامی جلوی رویمان است که ۲۰ سال زندان رفت و مثل او در سینمای ایران پر است.

وی متذکر شد: ما به زودی با سینمایی روبرو خواهیم بود که با پولی کار می کند که مایه تورم مملکت است چون از بانک گرفته شده و به بانک پس داده نمی شود. سینمای ما از لحاظ اقتصادی به شدت فاسد شده و مردم به این سینمای فاسد خالی از هیجان دولتی که با پول نفت اداره می شود اهمیتی نمی دهند.

موتمن یادآور شد: سالانه حدود ۱۲۰-۱۳۰ فیلم در این سینما تولید می شود اما به ندرت اسمی از یک فیلم در ذهن مردم باقی می ماند. فیلم ها دیگر برای مردم ماندگار نیستند. فیلمساز می آید بدون اینکه ویژگی خاصی داشته باشد که آن ویژگی باعث شود مردم آن ها را به یاد آورند. به ندرت فیلمسازان جوان مثل روستایی پیدا می شوند که مردم به آن ها علاقه دارند.

این کارگردان سینما در پایان این گفتگو افزود: یک زمان فیلمسازان ویژگی های مهمی داشتند که مردم برای آن ویژگی ها سر و دست می شکاندند و به سینما می رفتند. مثلاً وقتی اسامی مانند مهرجویی، کیمیایی، تقوایی، کیارستمی شنیده می شد همه می دانستند با چه نوع فیلمی روبرو هستند اما الآن همه مثل هم فیلم می سازند. مردم با این فیلم های کپی شده از روی دست هم خاطره ندارند و این به خاطر دخالت های دولت ها در سینما است و اگر این دخالت ها از بین نرود ما شاهد ریزش بیشتر مخاطب در سینما نیز خواهیم بود.