تهیه کننده فیلم های سینمایی «پاسیو» و «شماره ۱۷ سهیلا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: یکی از بهانه های حضور سینمای ایران در بازارهای جهانی تولید محصول مشترک با دیگر کشورها است اما تا زمانی که تعریف درست از تولید محصول مشترک نداشته باشیم و کسانی که به عنوان رایزن و سیاست گذار و به نمایندگی از سینمای ایران در این بازارها حضور پیدا می کنند شناختی از محصول مشترک نداشته باشند در همین مسیری پیش خواهیم رفت که تا الآن پیش رفته ایم.

وی ادامه داد: بزرگترین معضل سینمای ایران در ابعاد بین المللی این است که ما هیچ هدف گذاری مشخصی برای این حوزه نداریم. ما شناخت مناسبی از تولید مشترک نداریم اما وارد این عرصه می شویم و تلاش هم می کنیم و هرگز به نقطه قابل قبول نمی رسیم. این معضل در مسئولان فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی و تهیه کنندگان بخش خصوصی که همیشه عزم تولید محصول مشترک با دیگر کشورهای دنیا را داشتند بیشتر دیده می شود.

سیدزاده سپس با بیان اینکه محصول مشترک باید با فرهنگ ملی ما دارای سنخیت باشد اظهار داشت: تا خواسته های مشترک میان ما و سایر کشورهای جهان تعریف نشود نمی توانیم محصول مشترکی تولید کنیم که با فرهنگ و آداب و رسوم اجتماعی ما جور باشد. ما نباید همینطور بی محابا دست به تولید آثاری به عنوان محصول مشترک بزنیم که هیچ توجیهی ندارند و فقط پول های مان را به باد می دهند.

این تهیه کننده متذکر شد: همه باید بدانند اگر ما بدون هدف و شناخت بخواهیم وارد این حوزه شویم هیچ فایده ای ندارد و قاعدتا فقط پول های بیت المال را حرام می کنیم. این اتفاقی است که ما حداقل طی ۲ دهه گذشته به شدت شاهد آن هستیم چرا که طی ۲ دهه اخیر تلاش های بیشتری صورت گرفت تا سینمای ایران در عرصه های بین المللی دیده شود.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «خانوم» و «زندگی جای دیگری است» در بخش دیگری از این گفتگو در پاسخ به این سوأل که نظر شما در مورد ارائه آمار و بیلان توسط برخی مدیران که از سوی نهادی مانند بنیاد سینمایی فارابی به جشنواره های خارجی می روند چیست اظهار داشت: دو صد گفته چو نیم کردار نیست! این ضرب المثل خیلی به کار این مطلب می آید!

سیدزاده تصریح کرد: مسئولان فقط شعار می دهند و حرف های قشنگ می زنند! آن ها فکر می کنند با حرف قشنگ زدن مطلب تمام است. در سال های متمادی این شوآف ها و شعارها همیشه بوده اما کسی نبوده بپرسد خروجی این شوآف ها به کجا رسیده؟ آیا این شوآف ها و بیلان ها باعث شده تا ما بتوانیم محصولات مشترکی با استانداردهای جهانی تولید کنیم و برای سینمای مان درآمدزایی عالی داشته باشیم؟‌ آیا توانستیم اصلا فیلمی تولید کنیم که به اندازه خرجش دخل هم برایمان داشته باشد؟ آیا توانستیم محصول جهانی ارزشمندی را به دنیا معرفی کنیم که فرهنگ و آداب و سنن ما در آن لحاظ شده باشد؟ چنین موارد امکان ندارد در تمامی این سال ها حتی یک بار هم اتفاق بیفتد.

وی در پایان این گفتگو افزود: این خاصیت مسئولان است که شعار می دهند و قشنگ حرف می زنند اما عمل ندارند و در نهایت هم که مورد انتقاد سینماگران و اهالی رسانه قرار می گیرند خود را توجیه می کنند! من امیدوارم دیگر شاهد از دست دادن بودجه های بیت المال برای حضور در این جشنواره ها نباشیم!