تهیه کننده فیلم های سینمایی «استرداد» و «جنگ کودکانه» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: جشنواره های جهانی با آثاری که به نمایش می گذارند درصدد آن هستند که ابرقدرت ها را موفق و کشورهای دیگر را مفلوک و بدبخت نشان دهند. آن ها می خواهند با این فیلم ها مردم خود را خوشحال کنند و به آن ها بگویند بروید خدا را شکر کنید که مانند کشورهای دیگر در معضلات غرق نشده اید!

وی ادامه داد: در واقع این فیلم ها نقاط ضعف سیستم های حاکمیتی غربی را پوشش می دهند. جشنواره های غربی قطعا فیلمی را از کشوری نمی پذیرند که استقلال دارد و خودکفا است چرا که تنها هدف شان نشان دادن بیچارگی دیگر کشورها است و بنده قاطعانه این را عنوان می کنم اگر ما بهترین فیلم ها را هم از نظر ساختاری تولید کنیم در این جشنواره ها پذیرش نخواهند شد.

علی اکبری سپس با بیان اینکه معضلات اقتصادی و مشکلات اجتماعی در تمامی کشورهای دنیا به ویژه کشورهای اروپایی وجود دارد اظهار داشت: این باعث تأسف است که برخی فیلمسازان می آیند و زشتی های کشور را در فیلم ها نشان می دهند در صورتی که در همین شهر رم کشور ایتالیا شب ها صدها کارتن خواب در خیابان ها ردیف در کنار هم می خوابند اما چنین تصاویری در فیلم های آن هرگز نمایش داده نمی شود.

این سینماگر متذکر شد: برخی فیلمسازان ما متأسفانه عادت کرده اند برای دیده شدن توسط غربی ها نقاط سیاه را بزرگ کرده و درشت نمایی کنند؛ بی تردید ما با این قبیل افراد دچار زاویه هستیم و به آن ها می گوییم چرا از بین هزاران نقطه روشن شما فقط سیاهی ها را در فیلم های تان به نمایش می گذارید؟

تهیه کننده فیلم های سینمایی «کتاب قانون» و «چشم شیشه ای» با بیان اینکه سیاه نمایی مطلق خوب نیست خاطرنشان کرد: انتقاد باید سازنده باشد. اگر فیلمساز می خواهد نقاط سیاه را نشان دهد باید نگاه آسیب شناسانه داشته باشد و به این نتیجه برسد که چطور می تواند این نقاط را سفید کند. این نگاه نگاهی شریف است. بی شک نباید فقط نقاط سیاه جامعه را بسط و گسترش داد. فیلمسازی که نگاه سیاه نمای مطلق دارد باید پاسخ دهد چرا زیبایی و آبادانی ها را نمی بیند اما فقط تکه نقاط سیاه را نشان می دهد؟

علی اکبری در پایان این گفتگو افزود: این افراد که می خواهند تصویری سیاه از جامعه نشان دهند هنرمند نیستند؛ هنرمند کسی است که به فکر رشد و آبادانی کشورش باشد نه اینکه کشور خود را تخریب کند. مدیران سینمایی باید برای حضور سینمای ایران در جشنواره های جهانی برنامه ریزی ویژه ای داشته باشند و مانع حضور این قبیل فیلم های سیاه نما در این رویدادها شوند. هنرمند باید نقد سازنده داشته و به فکر رشد و پیشرفت جامعه باشد اگر چنین رویکردی وجود داشته باشد من به عنوان یک سینماگر با آن موافقم.