کارگردان فیلم سینمایی «شاخه های بید» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: آنچه من می خواهم به مدیران سینمایی گوشزد کنم این است که دکان سوداگران را تخته کنند! البته ما نباید هر فیلم اجتماعی را اثر سیاه بدانیم! اگر یک فیلمی مثلاً راجع به فقر است الزاماً فیلم سیاهی نیست کما اینکه در سینمای نئورئالیسم ایتالیا نیز چنین وضعیتی را می بینیم. در واقع نیت فیلم مهم است که چه باشد؛ قصد اصلاح گری و آسیب شناسی دارد یا فلک زده نشان دادن کشور؟

وی ادامه داد: باید دید فیلمساز در پی چیست؟ دیده شدن و تشویق شدن در جشنواره های جهانی و روی فرش قرمز رفتن یا توجه به فرهنگ اصیل ملی خود؟ بی تردید برخی سینماگران هستند که فقط دنبال ویزا گرفتن از کشورهای غربی و جایزه گرفتن و دلالی و سوداگری هستند. خوب باید حساب این افراد را جدا کرد و اصلاً آن ها را سینماگر ندانست.

احمدجو با بیان اینکه فیلمسازی که مردمان کشور خود را فلک زده نشان می دهد در پی اهداف جشنواره ها و سیاستمداران غربی گام برمی دارد یادآور شد: سال ها قبل اگر یک فرد افغانی در فیلمی حضور داشت به آن فیلم توجه می شد چرا که این زمینه ای برای استکبار جهانی بود که می خواستند افغانستان را به بدبختی و بیچارگی بکشانند؛ فیلمسازانی که این کار را می کردند به نوعی با استعمارگران همراه بودند و نشان دادن افغانی ها در فیلم ها برای عده ای تازه از راه رسیده و ناشی اما کاسبکار بدل به دکانی شده بود که روز به روز هم به جمعیت شان اضافه می شد.

این سینماگر تصریح کرد: فیلم و فیلمسازی شریف است که تصویری آبرومند از کشور نشان دهد. البته این به معنای خنثی و بی خاصیت بودن فیلم نیست چرا که نه فیلم خنثی و بی خاصیت خوب است نه فیلم سیاه نمای مطلق! فیلمی شریف است که اشاعه دهنده فرهنگ ایرانی-اسلامی باشد.

کارگردان سریال های تلویزیونی «روزی روزگاری» و «تفنگ سرپر» در ادامه این گفتگو اظهار داشت: متأسفانه برخی برای عقب نماندن از جریان روز تصویری مخدوش از جامعه و کشور خود به دنیا ارائه می دهند. این ها افرادی هستند که اگر از آن ها سوأل شود اصلاً نمی دانند فیلم چیست؟ سینما چیست؟ این ها منافع شخصی شان بیش از منافع ملی و جمعی کشور برایشان اهمیت دارد.

احمدجو در پایان این گفتگو افزود: متأسفانه این وضعیت نه فقط شامل حال این قبیل فیلمسازان که شامل حال برخی مدیران فرهنگی هم می شود. برخی از این افراد حتی مفاخر ملی و فرهنگی کشور را نمی شناسند و یا حتی یک بار لای کتابی مانند شاهنامه را باز نکرده اند! خوب معلوم است چنین افرادی می روند و فیلمی می سازند یا از فیلمی حمایت می کنند که چهره ای زشت و خراب از جامعه ارائه می دهد.