تهیه کننده فیلم های سینمایی «سلام بر فرشتگان» و «نفوذی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: حال و گذشته سینما بر اساس نفس وجودیش از جمله سرگرمی و... به خوبی قادر است تا فرهنگ سازی کند! حال این فرهنگ سازی می تواند فرهنگ سازی خوب یا بد باشد. اما امروزه سینما در کشور ما از این مسیر واقعی فرسنگ ها فاصله گرفته است و ما باید بپذیریم که بعد سیاسی آن بر تمام وجوهش غلبه یافته به نحوی که در جشنواره ها هویت فرهنگی ما توان مقاومت را از دست داده است.

وی ادامه داد: فیلمی که به ارزش های انسانی، وجدانی وطن دوستی، احترام به عقاید دیگران و... توهین کند چه نوع فیلمی است؟ چرا باید ما را به موضع انفعالی بکشاند؟ در قبال چنین تولیداتی مواضع مدیران سینمایی چیست؟ مدیران سینمایی باید با جسارت و شجاعت اما مستدل و کارشناسانه به این جنگ رسانه ای ورود کنند و به تولیداتی استراتژیک بپردازند که به نظر در ابتدا مشکل اما اگر به صورت فعال و دقیق اعمال شود و به یک روند و سیستم منجر گردد آسان خواهد شد.

علیمردانی در پایان این گفتگو خاطرنشان کرد: ریل گذاری وجوه متفاوتی دارد. از فیلمنامه تا پروانه ساخت، چینش عوامل و ساختار خوب و حتی تبلیغات و اکران و نمایش فیلم باید دارای سیاست باشند. اما آیا ما هیچ گاه برای این موارد آماده بوده ایم؟ این پرسشی است که مدیران سینمایی و فرهنگی باید پاسخگوی آن باشند. پاسخ به این پرسش می تواند تکلیف حضور سینمای ایران در جشنواره های جهانی را روشن کند و من امیدوارم که هرچه زودتر با سیاست گذاری متناسب با اهداف کلان فرهنگی و سینمایی کشور تکلیف این مسأله روشن شود.