این عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: کمترین کاری که مدیران فرهنگی و سینمایی می توانند در قبال وضعیت بغرنج سینماگران انجام دهند این است که هزینه جشنواره های زائد و بی خاصیت را به سینماگران بیکار و خانه نشین اختصاص دهند تا در این اوضاع بحرانی اقتصادی گره ای از مشکلات آن ها باز شود.

وی ادامه داد: مسئولان سینمایی فراموش نکنند که وظیفه دارند و ملزم هستند وضعیت مادی سینماگران را ساماندهی کنند و مشکلات آن ها را مرتفع نمایند. خانه سینما که متأسفانه سال ها است ثابت شده برخلاف اصولش به هیچ یک از نیازهای سینماگران رسیدگی نمی کند، صندوق اعتباری هنر هم که رسماً اهالی سینما را فراموش کرده و هیچ تدبیری برای رفع نیازها و بحران زندگی آن ها ندارد در این میان این مسئولان سازمان سینمایی هستند که باید پشت و پناه سینماگران باشند و آن ها را حمایت کنند.

این منتقد سینما در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به رئیس سازمان سینمایی تصریح کرد: متأسفانه میز، مقام، موقعیت و پست آدم ها را تغییر می دهد! گویا برای بقای میز و پست و مقام یادشان رفته سینماگرانی هستند که سال ها خاک این سینما را خوردند و سینما را زنده نگه داشتند اما این روزها با مشکلات شدید مالی در حال دست و پنجه نرم کردن هستند! بنده معتقدم رسانه ها این مسأله مهم را باید مکرراً به آقای خزاعی یادآوری کنند تا ایشان مانع سقوط بیشتر سینما و سینماگران شوند.

ذاکری تأکید کرد: وضعیت کنونی سینماگران را باید با کارگران یک کارخانه ورشکسته مقایسه کرد؛ همانطور که اگر کارخانه ای ورشکست شود به کارگرانش بیمه بیکاری و سنوات و... تعلق می گیرد امروزه سینمای ورشکسته ما نیز نیازمند آن است که به اعضایش کمک مالی شود.

وی خاطرنشان کرد: آقای خزاعی می توانند وزارت ارشاد را ملزم کنند که در قبال وضعیت زیرمجموعه های شان بی تفاوت نباشند و تدبیری عاجل برای رفع بحران مالی و معیشتی سینماگران داشته باشند.

این منتقد پیشکسوت در خاتمه این گفتگو متذکر شد: مهمترین معضل سینمای ما فقدان سیاست گذاری اصولی است. ما سال ها است در سینما شاهد گروه بندی و دسته بندی افراد هستیم و معمولاً کسانی مورد حمایت قرار می گیرند که به این نهاد و آن نهاد متصل باشند! در سینما قانونی نیست؛ یک بازیگر دستمزدهای میلیاردی می گیرد و دیگر بازیگر سال ها است بیکار شده و کسی به یادش نیست؛ چرا نباید قانونی وجود داشته باشد که عدالت را در سینما جاری کند؟ چرا فلان بازیگر چشم رنگی دستمزدهای نجومی چندین میلیاردی می گیرد و دیگری به نان شبش محتاج است؟