وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سینما و فرهنگ در کشور ما به جای آنکه در مدار فرهنگ سازی و پاسداری از فرهنگ و باورها و ارزش ها و آرمان های ایران اسلامی حرکت کند عمدتاً در بیراه های انحرافی و منافع مداری بسیاری از کسانی که هیچ گونه آشنایی و سنخیت با فرهنگ کشور ندارند حرکت کرده است. از همین رو باور به نقش و رسالت و هنر در فرهنگ سازی و مقابله با فرهنگ های بیگانه و نفوذ و هجمه فرهنگ غربی توسط سینما همیشه مغفول مانده است.

آذین ادامه داد: از فردای پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن در جریان ۸ سال دفاع مقدس و همچنین و پس از پایان جنگ حق علیه باطل یکی از بزرگترین مرزهای ایران و اسلام ستیزی دشمنان کشور و ملت ما از طریق هجمه های گسترده فرهنگی و تبلیغاتی توسط ابزارهایی چون تلویزیون، ماهواره و تولیدات سینمایی هالیوودی-صهیونیستی بوده است. دشمنان وقتی نتوانستند دلاوران باطل ستیز ایران را در جبهه های نظامی شکست دهند به ناچار تسلیم را پذیرفتند و تصمیم گرفتند با طرح نقشه ای پلید و توطئه آمیز ایران را از نظر فرهنگی خلع سلاح کرده و با نفوذ عوامل خود به تخریب فرهنگ ها و آیین های اعتقادی، ملی و دینی جامعه بپردازند.

این منتقد پیشکسوت سینما یادآور شد: این گونه بود که یک باره تبلیغ انواع مدها و لباس ها و وسایل آرایشی از یک سو و از سوی دیگر نابود کردن فرهنگ غنی کشور توسط فیلم های آمریکایی-صهیونیستی در دستور کار قرار گرفت.

آذین سپس با بیان اینکه در یک مقطع از تاریخ تحولات اجتماعی در ایران و جهان ده ها فیلم و سریال ایران ستیز، ضد مردم و کشور ما ساخته شد اظهار داشت: لازم و ضروری بود که متولیان فرهنگ و هنر کشور با یاری هنرمندان وطن پرست در پاسخ و مقابله با آن ها اقدام به تولید و ساخت فیلم ها و سریال های مدافع کشور می کردند تا به نوعی افزون بر مبارزه مردم با انواع کاستی ها، ایران اسلامی در مسیر مبارزات ضد استکباری و ضد امپریالیستی پیشگام باشد اما حتی یک فیلم طی ۴ دهه با این مضامین در ایران تولید نشد.

وی تصریح کرد: پرسش اساسی اینجا است که چرا چنین اتفاق بزرگی نتوانست در سینمای کشور شکل بگیرد؟ ما و مسئولان چرا فقط به صدور بیانیه و محکوم کردن فلان حرکت ضد دینی و ضد ایرانی بسنده می کنیم اما از طریق فرهنگ و هنر که رسالت اصلی هنرمندان است با هجمه های فرهنگی و تبلیغاتی بیگانگان وارد ستیز نمی شویم؟ ما حتی در زمینه تولید فیلم های سیاسی در داخل هم دچار ضعف هستیم و نتوانستیم حتی یک فیلم کامل و مناسب و شایسته و در شأن انقلاب اسلامی تولید کنیم.

آذین تأکید کرد: باعث تأسف است که ما در زمینه فیلم های ضد استکباری کاری نکردیم. این نواقص و کاستی ها نتیجه غفلت ها، بی لیاقتی و بی سوادی مسئولان متعدد سینمایی و فرهنگی کشور است. بسته شدن درهای تولید فیلم و سریال به روی هنرمندان متعهد و متدین وضعیت را بغرنج کرده. ما به رغم وقایعی که در تقویم ملی کشور ثبت شده مانند ۱۶ آذر و ۹ دی و ماه محرم و .... در سینما اثری شایسته در این راستا تولید نکرده ایم و این ها دردی است که در سینه مان وجود دارد.

وی با طرح این پرسش که دیگر وقت این رسیده که از خود سوأل کنیم این اتفاقات آیا غفلت است یا نتیجه نفوذ عوامل بیگانه فرهنگی در کشور؟ تصریح کرد: اگر این کم کاری ها به واسطه ندانم کاری برخی مسئولان است می توان تا حدی با کارهای خردمندانه و هنرمندانه آن را جبران کرد اما وقتی می بینیم هیچ حرکتی در این راستا شکل نمی گیرد و مسئولان ما صرفاً برای خالی نبودن عریضه با یک یادواره یا... از این وقایع مهم یاد می کنند چگونه انتظار داریم که مسائل مهم تاریخ کشور با همه عظمت و رشادت و مبارزات قهرمانان کشورمان در سینه تاریخ کشور ثبت شده و جهت عبرت آموزی به نسل جوان کشور منتقل شود؟

آذین در پایان این گفتگو افزود: کوتاهی و کم کاری ها و غفلت ها عامل اصلی فقدان فیلم های ضد استکباری و ضد امپریالیستی در کشور است که افزون بر کاستی های فراوان سینما را از نظر ارزش و اعتبار در داخل و خارج زیر سوأل برده است. ما چطور می توانیم مدعی داشتن سینمای ملی باشیم؟ ما نه جریان سینمای ملی داریم و نه جریان سینمای ضد امپریالیستی! افسوس که گویا کسی حرف های ما را نمی شنود و یا نمی خواهد که بشنود!