به گزازش خبرنگار تجسمی خبرگزاری سینمای ایران، در این نمایشگاه که به مرور آثار مختلف و دوره های کاری این استاد فقید نگارگری می پردازد، از نقاشی قهوه خانه ای بر پرده ی 32 متری این هنرمند که به همراه صادق تبریزی و عباس بلوکی فر با موضوعاتی از قبیل معراج پیامبر، دو طفلان مسلم و ... خلق شده است نیز رونمایی می شود.

نمایشگاه آثار بیوک احمری شامل شمایل، پرتره، گل و مرغ و ... است که با تکنیک آبرنگ و رنگ روغن خلق شده‌اند.

آیدین آغداشلو نقاش و منتقد هنری درباره این هنرمند می گوید: بیوک احمری نمونه و نماینده تمام عیار یک هنرمند طراز اول در سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۸۰ است و وقتی زندگی اش را مرور کنیم، از این تنوع کارها که همگی در سطح عالی انجام شده، تعجب زده می شویم.

این هنرمند نقاش با اشاره به تنوع آثار احمری در تمام دوره های کاری اش افزود: این تنوع هم اشاره به قدرت و استعداد بی حد او دارد. قدرتی که از ذهن و معنای بیوک احمری نشأت می گیرد با شرایط زمانه همدلی نداشت و در دوره ای از فعالیتش با صراحت و وضوح این اختلاف نظر را نشان می دهد و بعد از آن نیز همچنان در کارش ناسازگار می ماند و شاید این روحیه خاص بیوک احمری است که باعث می شود تا این اندازه در دوره ی خود ناشناخته باقی بماند.

آغداشلو همچنین متذکر شد: احمری طراح چیره دستی بود و یکی از بهترین آبرنگ کاران ایران است که به شخصه کار آبرنگ او را با بهترین آبرنگ کاران اصفهان برتری می دهم. در حوزه نقاشی گواش نیز یکی از بهترین ها بود که من به شخصه از او آموختم و هنوز در چیره دستی او در کار گواش کسی را ندیدم. در کار گرافیک نیز همه رشته ها و شیوه ها را می شناخت و می توان گفت که در هر حوزه ای از کارش یکی از بهترین ها بود و ای کاش عمرش طولانی تر از این بود و سال های پربار عمرش را می توانست بیشتر بهره ببرد.

بیوک احمری متولد 21فروردین 1299، در تبریز بود. او در سال 1321، برای همیشه به تهران مهاجرت کرد و به آموزش هنر، در نخستین آتلیه‌اش پرداخت. در سال 1324، به استخدام وزارت کشاورزی در‌آمد. در اواخر دهه 20 کاریکاتورهایی را در مطبوعات به چاپ رساند. انتشار این کاریکاتورها، که غالباً مضمونی سیاسی داشتند، از 1328 آغاز شد و با فشار پلیسی بر مطبوعات، در سال 1332، خاتمه یافت.

احمری در آن سال‌ها با نشریات فراوانی نظیر سپید و سیاه، امید ایران، فردوسی، چلنگر و باباشمل همکاری می‌کرد. او حتی بخاطر هم‌سویی افکار سیاسی‌اش با خط مشی برخی نشریات ، حق‌الزحمه هم دریافت نمی‌کرد. در دهه 1330 وی با انتشارات گوتنبرگ و کانون آگهی زیبا هم همکاری داشت و به همراه مرحوم استاد فرادی (خوشنویس) به طراحی جلد و متن مجلات و کتاب‌ها پرداخت.

در دهه 1340 همکاری‌اش با استاد محمد بهرامی در آتلیه فاکوپا را آغاز می‌کند که اصلی‌ترین ثمره این همکاری، انتشار شاهنامه امیر کبیر بود که طراحی تعدادی از مینیاتورها، نظارت فنی چاپ و لیتوگرافی آن برعهده احمری بود.

عمده فعالیت احمری تا پیش از انقلاب در همین حوزه‌ تبلیغات و طراحی جلد کتاب و مجلات بود. پس از انقلاب بهمراه جهانگیر نظام‌العلماء به تعلیم نقاشی و مرمت آثار پرداخت. او در این سال‌ها به فعالیت در زمینه نقاسی پشت شیشه مشغول است.

این هنرمند در سن هشتاد و هشت‌ سالگی در چهارم آذرماه 1387، دار فانی را وداع کرد.

نمایشگاه بیوک احمری از اول بهمن‌ماه به مدت یک ماه در گالری 66 برپاست. این گالری در خیابان سمیه، بین مفتح و رامسر، شماره 142 واقع است.

انتهای پیام/ن.ف