به گزارش خبرنگار تلویزیون سینماپرس، این مطلب باید طبق روال در روز پنج شنبه بیست و سوم خرداد ماه منتشر می شد اما به دلیل پایان تبلیغات نامزدها وبرای جلوگیری از شائبه تخلف رسانه ای، امروز در حالی منتشر می شود که ترکیب نهایی آرای انتخاباتی تقریبا مشخص شده است. 

چهارشنبه بیست و دوم خردادماه دومین فیلم مستند « محمد غرضی » از شبکه یک سیما به نمایش درآمد. مستند دوم انتخاباتی محمد غرضی بیش از آن که یک فیلم تبلیغاتی باشد یک یادگاری تصویری است. محمد غرضی به عنوان چهره ای کم رنگ در حافظه سیاسی مردم ایران در سال های اخیر نیاز به فیلمی دارد که بتواند او را به درستی معرفی کند، هرچند که دو روز مانده به انتخابات کمی برای این کار دیر باشد.

فیلم از دو بخش تشکیل شده قسمت اول تصویری است از یک خانواده ی متوسط الحال شهری که در کافه ای گرد یک میز نشسته و پیرامون انتخابات صحبت می کنند. این خانواده تصویری است آرمانی که گروهی خاموش را نشان می دهد. این خانواده در انتهای دیالوگ خود تلویحا به این نتیجه می رسند که کاندیدای مناسب آنها محمد غرضی است.

در بخش دوم فیلم؛ محمد غرضی از پس کوچه ای که یاد آور کوچه های جنوب شهر تهران است،در حالی که شهر خاموش و کوچه خالی است آهسته نزدیک می شود و به سبک روزهای قدیم که مردم سالخورده کنار خیابان می نشستند و گپ می زدند روی سکویی می نشیند تا به سوالات طرح شده پاسخ دهد. کوچه ای که او از انتهای آن می آید به سبک پس کوچه های فیلم های فارسی، نمادی است از گذشته محو و به فراموشی سپرده شده شخصیت غرضی تیپی شبیه به کاراکترهای همان فیلم ها دارد. این کوچه طبق سبک وسیاق غالب در فیلم ساده است، نوری انتهای خیابان را روشن کرده و پرچم ایران زینت گر آن شده. محمد غرضی در دوره ای کارهایی کرده و اکنون به علت دور بودن از رسانه فراموش شده است.فیلم ساز با طرح این پرسش و پاسخ قصد دارد تا غبار از چهره ی فراموش شده ی او بزداید. او در پاسخ به این سوال که سال های پیش کجا بودید؟ با لبخند می گوید (در کوچه پس کوچه ایران...) پرسش ها و البته پاسخ هایی که غرضی بیان می کند رفته رفته لحن فیلم را به طنز نزدیک کرده و متن فیلم را از حالت جدی خارج می کند همین نکته بیننده را به این باور می رساند که این فیلم بیش تر از آنکه فیلمی تبلیغاتی باشد برای جمع کردن نظر رای دهندگان، فیلمی است که قصد دارد چهره ساده و بی غل و غش یک شخص اجرایی فراموش شده کشورمان را بازسازی کند. سوال ها نیز با همین رویکرد قصد دارد جنبه های مختلف او را برجسته کند. در همین راستا سادگی و کم خرج بودن برنامه های تبلیغاتی غرضی در فیلم به طنز کشیده می شود و نموداری از هزینه های کاندیداتوری او به خواست خودش افشا می شود. این کاندیدای اصفهانی تنها سفر تبلیغاتی اش به اصفهان بوده است. همین جا بیننده متوجه می شود با فیلمی بسیار جدی روبه رو است زیرا این فیلم به نسبت باقی هزینه هایی که محمد غرضی برای کاندیداتوری خود کرده بسیار قابل اعتنا است. غرضی در شوخی با شخصی که پشت دوربین نشسته در پاسخ به این که آیا شما برای کاندیداتوری پیر نیستید می گوید (مرد حسابی دود از کنده بلند می شود یعنی این هم به عقلت نرسید) او با لحن همراه با سادگی خود بیشتر از آنکه کاراکتر یک نامزد مقتدر را بازسازی کند، تیپ یک پدربزرگ لوطی مسلک را تداعی می کند.

غرضی در پایان با خواندن شعری صحبت خود را جمع بندی می کند و باز طنز خود را به رخ می کشد و به انتهای روشن کوچه که در ابتدا از آنجا آمده بود بازمی گردد (منوساقی، منو ملت ایران، به پاخیزیم و بنیادش بر اندازیم)

----------------

عطیه نوری

انتهای پیام/ن/ب/ن.ف