به گزارش خبرنگار سینما پرس، بخش آخر برنامه هفت در شب گذشته به میزگرد سینما و چشم انداز آن اختصاص داشت که با حضور مجری برنامه (گبرلو) ،ضیاالدین دری(کارگردان) و بهروز افخمی(کارگردان) برگزار شد.

در ابتدای بحث گبرلو ضمن اشاره به اینکه « به مناسبت تغییر دولت مدتی است بخش ثابتی را در برنامه هفت داریم که در آن به وضعیت سینما می پردازیم» گفت: این هفته هم این موضوع را با حضور آقایان بهروز افخمی و ضیا الدین دری ادامه خواهیم داد.

افخمی در شروع به برنامه هفته گذشته اشاره کرد که علی رضا رئیسیان و مهدی فخیم زاده بیشتر درباره گذشته سینمای ایران صحبت کردند. او گفت: امشب دوست داریم که درباره آینده سینمای ایران صحبت کنیم و اینکه اگر من رئیس سازمان سینمایی بودم چه می کردم؟

اگر افخمی معاون سینمایی بود...

افخمی در ادامه با ارائه پیشنهادی مبنی بر اینکه در حال حاضر تحریم ها دولت را با تنگنای مالی مواجه کرده و به عقیده من شاید همین فرصتی برای سینما باشد گفت: فکر می کنم پیشنهاد اصلی ام این باشد که سازمان سینمایی هزینه هایی که قبلا صرف تولید فیلم می کرده را کاملا متوقف کند (برای امسال اینکار را باید انجام دهند چرا که پولی در اختیار ندارند) و دخالت در تولید را در هر صورت متوقف کرده و فعالیت سازمان سینمایی به صدور پروانه نمایش محدود شود.

افخمی ادامه داد: این کار به معنای واقعی، محول کردن کار سینما به دست اندرکاران اش است که دولت فقط درمورد صدور پروانه نمایش وارد این عرصه شود و اگر هم پولی در میان است باید بابت ساختن زیربناها،تجهیز و ارتقا سالن های سینما صرف شود.

در ادامه ضیاالدین دری بحث را ادامه داد و گفت: نظرات افخمی بیشتر به سمت دیدگاه فیلم سازان مستقل حرکت می کند و الان دو دهه است که فیلم سازان در دو جبهه درگیر این بازی ها شدند که امیدواریم این بازی تمام شود. ما جزو افرادی هستیم که با نظام تعامل داریم و خط قرمزها را می دانیم و  لزومی ندارد که موانعی سر راه تولید قرار بگیرد که اگر این اتفاق بیفتد از همان جا رفیق بازی شروع خواهد شد و همان بحث هایی که دوستان درباره اش اینجا دعوا کردند هم ادامه اش خواهد بود. بنابراین نظرات افخمی را قبول دارم. اگر دولت شکل نظارت خودش را در کلان آینده سینمای کشور طبق روال داشته باشد و آنرا به سینمای خصوصی بسپرد، اتفاق مثبتی رخ خواهد داد و سینما به عنوان یک کالای فرهنگی در بازار عرضه و تقاضا قرار می گیرد و در چنین وضعیتی دیگر ما شاهد این نخواهیم بود که یک فیلم ساز 15 فیلم بسازد و تنها دو تای آنها فروش برود! مردم را به اجبار نمی شود به سینما برد بلکه فیلم باید فیلمی باشد که آنها را جذب خود کند و در این صورت است که دیگر مردم هم برای سینما هزینه می کنند چرا که پرده بزرگ سینما و توجه به آن راز بقای سینماست.

سینمای ایران به طور مصنوعی زنده است

دری ادامه داد: همیشه سینما به تلویزیون خط می دهد. در امریکا 400 کانال در حال پخش برنامه هستند و اگر برخلاف این بود می دیدیم که سینمای امریکا از بین می رفت که نرفت.

گبرلو در ادامه گفت: نکته ای که می گویید از زاویه ای درست است اما به چه اطمینانی می توان این موضوع را به بخش خصوصی واگذار کرد؟ آیا بخش خصوصی این قابلیت را دارد که بتواند سینما را به گردش در بیاورد و به مسیری درست هدایت کند؟ ضمن اینکه بعضی ها معتقدند در این سالها سینمای ایران بدون بخش دولتی نتوانسته خوب عمل کند و برخی هم خلاف این نظر را دارند اما زمانیکه تحقیق می کنیم متوجه می شویم که کمک های نهادها ارگان ها و در کل دولت است که به داد مشکلات سینما می رسد.

افخمی در پاسخ به این اظهار نظر گفت: فکر نمی کنم کسی که چنین نظری داشته اطلاعات درستی از آمار و ارقام،هزینه تولید و بلیط فروخته شده داشته باشد اصلا اینطور نبوده که سینمای ایران به حمایت های دولتی احتیاجی داشته باشد و بدون حمایت های دولت نتواند به بقای خود ادامه دهد بلکه به طور مصنوعی سینمای ایران را ثابت نگه داشتند. اگر اشتباه نکنم در سال 70، هشتاد و پنج میلیون بلیط فروخته شد در صورتیکه الان اگر استقبال مخاطب هم خوب باشد با توجه به افزایش جمعیت درسال 10 میلیون بلیت فروخته نخواهد شد.

افخمی در ادامه افزود: با توجه به رشد جمعیت ایران در این سالها باید بگویم فروش صدمیلیونی فیلم ها رقم قابل قبولی است و همین گردش مالی می تواند به سینما و بخش رسانه خانگی کمک کند. اجازه دادن به بخش خصوصی برای حضور در این عرصه تنها کاری است که سازمان سینمایی باید انجام دهد.

در دقایق پایانی برنامه مجری سوالی را با این مضمون مطرح کرد که آِا در سالهای گذشته دولت ها نمی توانستند کاری کنند؟

افخمی در پاسخ به این سوال گفت: دولت ها نخواستند چرا که مسئله دخالت دولت در مسائل مربوط به تولید فیلم ها به بهانه های مختلف اتفاق می افتد اما اصل مطلب این است که مقداری پول،رانت و ... و امتیازات خاص به فیلم سازانی که توانایی بالایی در این عرصه ندارند داده شده و دلیلی را هم نمی بینم که در آینده وزارت ارشاد بخواهد جلوی این روند را بگیرد. همین الان هم وزارت ارشاد اگر بخواهد می تواند در تولید دخالت نکند و به همین ترتیب نگرانی برای فیلم ساز وجود ندارد و این جلوی کار آنها را نمی گیرد.

افخمی تاکید کرد: در سینمای ایران همه نوع فیلمی باید ساخته شود مشکل اینجاست که از همان سی سال گذشته سینما برای بچه هاست و الان از هر ده فیلم پرفروش دنیا سه تا از انها انیمیشن های سه بعدی است و چهار اثر دیگر یا علمی ـ تخیلی است یا کمیک استریپ و محدوده مخاطب اش زیر بیست سال است و تازه جمعیت انها هم بیشتر پسران هستند تا دختران و باقی فیلم ها را خانم های خانه دار انتخاب می کنند.

دری: فیلم سازان بد عادت شده اند

افخمی در ادامه این بحث افزود: در سی سال گذشته سینمای به معنای واقعی را برای مخاطب واقعی از بین بردیم که این کار به نفع سینمایی روشن فکر نمایی بوده که فقط به نفع مدیران  ساخته شده! اما تولید این فیلم ها نباید طوری باشد که باعث فرار تماشاچی از سینما شود.

دری اضافه کرد: شما امشب دو نفر را به برنامه تان آوردید که مثل هم فکر می کنند، کلان سینما به عنوان یک شغل باید جمعی را نان بدهد و به همین خاطر هیچ گونه ای از سینما را رد نمی کنیم چرا که می گوییم فلان ارگان خود سرمایه گذار محسوب می شود و قدرت هم دارد پس فیلم را به او بدهیم تا بسازد هرچند بلد نباشد فیلم بسازد! یا اینکه سیاست جشنواره به سمت فیلمی می رود که ما می دانیم نمی فروشد. چون دولت هزینه هایشان را می داده همه فیلم سازان بد عادت شده اند و فکر می کردند که فیلم نامه هایشان باید اول از همه مورد تائید دوستان باشد و بعد درمورد کمک مالی به فیلم موافقت شود یا خیر که در اینصورت فرد اصلا نگران فروش فیلمش نیست.در نتیجه با این نوع فیلم سازی همه تنبل می شوند و می گویند که احتیاجی نیست که ما زحمتی بکشیم و خیلی هایشان در طول تولید حقوق هایشان را از پروژه برمی دارند و در همان مرحله تولید به سود می رسند.

گبرلو در ادامه اظهار داشت: منظورتان این است که اگر همین الان سینما را به بخش خصوصی بدهند تهیه کنندگان به کثرت به تولید فیلم می پردازند؟ دری پاسخ داد: بله

افخمی نیز اظهار کرد: در این چند ساله مهم ترین وظیفه مدیریت سینما احیای سینما و آبرومندانه احیا کردنش قرار داد اما در این بین هیچ کس به چیزی که سرکوب شد توجه نکرد و آن سینمایی بود که پر کننده اوقات فراغت مردم ایران بود!

افخمی اشاره کرد: دولت ها سه وظیفه دارند: 1: تامین امنیت 2.توزیع ثروت 3.سازمان دهی اوقات فراغت که مهم ترین اش هم بخش سوم هست. اگر قرار بود سینمای ایران برای مردم سرگرمی ایجاد کند چرا الان تعداد بلیط های فروخته شده برای فیلم ها 10در صد گذشته هم نیست؟؟؟؟ به همین خاطر می فهمیم که این موضوع در گذشته هدف نبوده است.

دری در ادامه این اظهار نظر را مطرح کرد: اگر جامعه نیاز فرهنگی داشته باشد سرمایه گذار به سرعت این را می فهمد.اگر ما فیلمی درباره عاشورا می سازیم و فروش اش با تبلیغات فراوان سه میلیارد تومان بشود اشکال از سازنده است!  اصلا فکر کنیم که سرمایه گذار به دنبال منافع خود است. اگر این منافع را در جهت سطح کیفی کارش جلو ببرد باعث فروش بیشتر اش خواهد شد.

گبرلو نیز گفت: امروز آقای ایوبی در جلسه شان گفتند که ما آرامش را به سینما خواهیم آورد و سینما باید در سطح جهان بدرخشد. همین طور این جملات تائید شده آقایان شمقدری،سیف اله داد است اما وقتی وارد سیستم تولید می شوند اتفاقات عجیبی رخ خواد داد.

افخمی در این باره گفت: به همین خاطر گفتم که این دوره فرصت خوبی است و خوشبختانه تا پایان امسال پولی در دست دولت نیست تا برنامه های خود که از روی بی تجربگی مطرح شده در مورد سینما عملی کند.حالا که قرار است سینمای مرده مان را زنده کنیم بهتر است در مسیری درست این کار صورت گیرد.در وهله بعدی سالن های سینما است که باید امکان نمایش هر جور فیلمی را فراهم کنند.

در بخش بعدی گبرلو از ارزیابی سینما در دوره شمقدری سوال کرد؟ و با پاسخ های دری و افخمی مواجه شد:

افخمی گفت: فکر می کنم با مدیریت های قبل از خودشان زیاد تفاوت ندارند. مثل خیلی از مدیریت ها البته به غیر از دوران آقای بهشتی که طولانی بود و تثبیت شد چرا که از همان ابتدایش سیاست ها کاملا مشخص بود و با کسب تجربه  ماندند و دوره سیف اله داد هم همینطور.نمی خواهم درباره دوره شمقدری قضاوتی غیر منصفانه داشته باشم ایشان هم مثل خیلی از مدیران البته منهای بهشتی و داد زمانیکه روی کار آمدند یک تصوراتی داشتند و زمانیکه با واقعیت برخورد کردند تجربه پیدا کردند و در سال 90 نتیجه کاری خوبی گرفتند بعد تحت فشار گروه هایی قرار گرفتند که بعضی هایشان دغدغه شان بازیگری بود نه فیلم سازی و همین ها به افرادی چون کسانی که راه را یاد گرفتند فشار وارد می کردند.درباره عملکرد شمقدری نیز باید بگویم در سال 90 میزان رضایت مندی ما از ایشان خوب بود و به آن چیزی که مدنظرمان بود رسیدیم.

دری  نیز در پاسخ به این سوال گفت: مسئله جالبی است. زمانیکه مرتضی صفار هرندی وزیر اسبق ارشاد در کابینه نهم انتخاب شد، افکارشان با مواضعی که در روزنامه کیهان داشت در تضاد بود و متفاوت هم عمل کرد و معاونت سینمایی که انتخاب کرد مشخص شد فردی میانه رو بود.پس از آن شمقدری بود که برخوردهایی داشتند و درون دولت جنگیدند و دوباره دولت رادر دست گرفته اند.به قول افخمی در سال 90 نتایجی داشتند. من در مرحله قضاوت نیستم که بخواهم درموردعملکرد ایشان صحبت کنم همان ابتدا آنچه را که اتفاق افتاد را به عنوان یک دوست به ایشان تذکر دادم متاسفانه ایشان توجه نکردند.

انتهای پیام/ م.م ـ ب.ب