احسان عبدی پور درباره ساخت فیلم در خارج از پایتخت به سینماپرس گفت: شهرستان در صنعت فیلمسازی یک چیز منفک و مجزا که یک مسیر دیگر را طی کند نیست، بالاخره همه فیلمهایی که در ایران ساخته می‌شوند یک سرمایه‌گذار می‌خواهند كه می توان به یکی از این ارگانهای فیلم ساز دولت طرحی را داد و اگر خوب باشد تصویب خواهد شد و کار شروع می شود. در تمام این مراحل کسی نمی پرسد كه اهل كجا هستید؟

وی افزود: حالا اینکه از قضا لوکیشن و رخدادگاه قصه در یک جایی غیر از تهران است یک حرف دیگریست. یعنی به تیم تولید برمی‌گردد. ممکن است شما اهل سبزوار باشید و بخواهید فیلمتان را در سبزوار بسازید یا نه اهل تهران یا بوشهر باشید و باز هم بخواهید فیلمتان را در سبزوار بسازید و این بسته به قصه و سناریو خواهد بود.

عبدی پور خاطرنشان كرد: حالت بعدی این است که فیلم برای تلویزیون ساخته شود، که اتفاقا این قسمتش در شهرستان کلی هم راحت‌تر و سهل تر است. در نهایت می‌خواهم بگم که به لحاظ نرم افزاری راه انداختن یک پروژه ساخت فیلم در تهران یا جایی غیر از تهران تفاوت ماهوی ندارد.

كارگردان «تنهای تنهای تنها» درباره تجهیزات ساخت فیلم در خارج از پایتخت،افزود: مشخص است که پایتخت به لحاظ سخت افزاری و پشتیبانی سینما بهتر است كه این موضوع روند تولید فیلم در خارج از مركز را مقداری کند می كند.

وی در پاسخ به اینكه آیا سینمای ایران نیازمند فیلم های بومی است، گفت: سهم داشتن تمام نقاط جغرافیایی یک سرزمین و بالطبع فرهنگهای وابسته به آن در سینمای هر کشوری در جهان یک اتفاق رو به جلو و زاینده محسوب میشود. اینکه می‌پرسی بهش نیازمندیم یا نه مثل اینه که بپرسید برای غذا خوردن به جز به این پنج نوع غذا به غذای دیگری هم نیاز داریم؟ جوابش این است که با همین پنج نوع غذا هم زنده میمونیم و نمیمیریم ولی مایحتاج بدن تمام برآورده نمی شود. اگر آن یکی غذاهای دیگر هم بود ما رشد و اندام کاملتری نصیبمان می‌شد.

عبدی‌پور درباره اوضاع تولید در بوشهر گفت: اوضاع در بوشهر خیلی خوب است. اسفند دود کردن می خواهد و هزارتا و اِن یکاد! تلویزیون بوشهر از این حرکت و حجم تولید خیلی سهم داشته و دارد. حوزه هنری هم امسال فیلم ساخته است. مهمتر از همه این پشتوانه ها خود ما هستیم. ما که در بوشهر فیلم می سازیم و بیشتر از هر کس یا جای دیگری دلسوز خودمانیم.

عبدی‌پور در پایان درباره تجربه موفق «تنهای تنهای تنها» گفت: تنهای تنهای تنها سرنمونِ یک جریان نیست. خیلی فیلمهای خوب پیش از این هم از سینمای دور از تهران آمد و اثر گذار شد و هنوز هم می آید. ولی به هر حال وقتی یکی به آمار های قبلی اضافه شود باز هم به بچه های گوشه گوشه ایران دلخوشی می دهد. این فیلم اگر و فقط اگر به عنوان یک واحد آماری هم بهش بپردازیم، دلخوشی است برای قد فراز کردن بچه هایی که بار را سنگین تر از آنی که هست و واقعیت دارد می کشند.