کارگردان فیلم سینمایی «رنج و سرمستی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: طی حدود بیش از ۲ دهه گذشته و پس از وقوع انقلاب اسلامی سینماگران ما کمترین اهمیت و توجهی به جشنواره های خارجی نداشتند و فیلم های شان را برای خوش آمد مردم و دل خود می ساختند و در کشور خودمان هم چندان جشنواره ای وجود نداشت و هر عقل سلیم و انسان شریفی هم تأیید می کند که سینمای آن روزگار ایران بهتر از امروز بود.
وی ادامه داد: اما متأسفانه پس از گذشت حدود بیش از یک دهه از وقوع انقلاب اسلامی جشنواره های خارجی به جان سینمای ایران افتادند و از اواسط دهه ۷۰ به بعد سینماگران بیشتر هم و غم خود را برای حضور در جشنواره های خارجی صرف کردند و به جای آنکه به باطن آثارشان و مردم میهن شان توجه داشته باشند بر اساس سیاست های فرهنگی کثیف غربی ها مبادرت به تولید فیلم کردند تا بتوانند در جشنواره های جهانی و فرش قرمز ها و زرق و برق های آنچنانی حضور پیدا کنند و دیده شوند غافل از آنکه سیاستگذاران فرهنگی غرب می خواستند سینماگران ایرانی را از مناف ملی و اعتقادی و باورهای جمعی و انقلابی شان دور کنند.
الماسی با بیان اینکه برخورد منفعلانه مدیران سینمای کشور به خصوص طی سال های اخیر باعث شده تا جشنواره های جهانی به اهداف شوم خود دست پیدا کنند اظهار داشت: امروزه بخش عمده ای جوانان کشور ما با کپی برداری نعل به نعل از فیلم هایی که پیش از این در جشنواره های غربی خوش درخشیده اند مبادرت به ساخت فیلم می کنند تا در این جشنواره های پر زرق و برق دیده شوند و مدیران فرهنگی و سینمایی ما نیز با بی خردی هرچه تمام تر از این حضورها استقبال کرده و با شلوغ کاری می خواهند سینمای ایران را سینمایی موفق در جهان نشان دهند در صورتی که چنین امری صحت ندارد چرا که سینمایی که به اسم ایران امروزه در جهان موفق است سینمای اصیل ایرانی و انقلابی نیست و سینمای غربی است!
بازیگر فیلم سینمایی «پشت پرده مه» خاطرنشان کرد: جوانان ما باید به این مسأله مهم توجه داشته باشند که صرف حضور در جشنواره های داخلی و خارجی و محفل های پر زرق و برق مهم نیست و وظیفه یک سینماگر شریف و نجیب و وطن دوست آن است که تأثیر تاریخی و اجتماعی روی مردم کشورش و مردم جهان بگذارد نه اینکه منفعلانه رفتار کرده و برای اینکه در یک جشنواره حضور پیدا کرده و یا جایزه ای بیگرد سر و دست بشکند.
این هنرمند پیشکسوت تأکید کرد: هنرمندان باید به جای جوایز ظاهری جوایز باطنی بگیرند؛ یک هنرمند زمانی می تواند موفق باشد که وجدانش به او جایزه دهد و به این اطمینان برسد که برای مردم کشورش و مردم جهان بهترین و اساسی ترین گام ها را برداشته است.
نویسنده و بازیگر نمایش «بن بست» در پاسخ به این سوأل که چرا برخی از سینماگران با آگاهی و اطلاع از چنین اتفاقاتی خود را تحت اختیار سیاستگذاران فرهنگی قرار می دهند گفت: آنچه شیران را کند روبه مزاج/ احتیاج است احتیاج است، احتیاج!؛ وقتی که سینمای ایران جایی برای حضور نیروهای متعهد ندارد، وقتی تولید و اکران و توزیع یک فیلم در کشور ما تحت اختیار باندهای مافیایی است و فیلمسازان اصیل خانه نشین شده اند هر کس که می خواهد در این وادی ماندگار شود دچار نوعی خودفروختگی فکری و عقیدتی می گردد!
الماسی در ادامه تصریح کرد: تقریباً هر سال نسبت به سال قبل آمار جشنواره‌هایی که در کشورمان برگزار می‌شوند افزایش می‌یابد. مدیران سینمایی از یک سو فیلمسازان را به سمت جشنواره های خارجی سوق می دهند و از سوی دیگر جشنواره های بی هویت و من درآوردی برگزار می کنند که هیچ عایدی مثبتی برای سینما و سینماگران در پی ندارد و به طور کلی با این کارشان آفت غریبی را به سینمای ایران وارد می سازند که قطعاً ضربات جبران ناپذیر آن از تارک سینمای کشور به راحتی زدودنی نیست؛ به راستی این همه جشنواره چه دردی از سینمای ایران درمان کرده است که مدیران ما تنها در پی برگزاری جشنواره های متعدد هستند؟
بازیگر سریال تلویزیونی «در چشم باد» در خاتمه این گفتگو افزود: این همه جشنواره در کشور ما برگزار می شود اما سینمای ایران روز به روز بیشتر به سمت اضمحلال می رود و مردم تمایلی به فیلم ها نشان نمی دهند و این مسأله نیاز به رسیدگی جدی و فوری دارد. من امیدوارم نهادهای ناظر بر عملکرد دستگاه های فرهنگی وارد گود شده و جلوی این اتفاقات ناخوشایند را بگیرند و تحولی در سینمای کشور به وجود آورده و همانند سال های پس از انقلاب ما را به سمت سینمای ملی پیش ببرند.
ارسال نظر