به بهانه یوم الله سیزدهم آبان

آخرین تلاش «نیروهای بومی سفارت پنهان آمریکا» برای جلوگیری از تسخیر «لانه‌های فرهنگی»

سینماپرس: چهل و سه سال است که به برکت اقدام انقلابی ۱۳ آبان ۱۳۵۸ هجری شمسی «ایالات متحده آمریکا» در «ایران» حضور رسمی و با هویت دیپلماتیک خود را از دست داده و نمی‌تواند با استفاده از «پوشش دیپلماتیک» فضای لازم را برای دخالت مستقیم افسران اطلاعاتی خود فراهم و نفرات لجستیک سفارت خود را به صورت مستقیم مامور ایجاد تشنج یا بحران در فضای عمومی جامعه ایران نماید، با این همه حضور مجازی و غیر نشان‌دار این دشمن همیشگی مستضعفان و «شیطان بزرگ» از جمله موضوعات مغفول مانده‌ است.

جایگاه سینما در چهل سالگی انقلاب اسلامی (۲)

چهار دهه مدیریت سینما؛ بلاهت یا خیانت، مسئله این است!

سینماپرس: پس از انقلاب عده‌ای با رانت و روابط خود توانستند وارد عرصه فیلم‌سازی شوند و در حال حاضر همین افراد با تاسیس پردیس‌های سینمایی عملا چرخه‌ی صنعتی سینما را از آن خود کرده‌اند و برای اطمینان از بازگشت سرمایه وکسب سود بیشتر به ساخت آثار کمدی سطحی، سخیف و با درون‌مایه‌های اروتیک و سکسی اهتمام می ورزند.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۵)

تابوشکنی طبقه حساس در عصر یخبندان مدبران بنفش

سینماپرس: مرور کارنامه ی سینمای ایران در پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روایت گر نکات قابل تامل بسیاری است که از آن جمله می توان به غلبه جریان روشنفکری در عرصه های مختلف فرهنگی و هنری و بالاخص سامان مند نمودن فعالیت های سینمایی کشور حول ساختارها و سیستم های برجای مانده از دوران ستم شاهی اشاره نمود و به وضوح مشاهده نمود که چگونه عرصه فرهنگ جمهوری اسلامی مبتنی بر ساختارهای باقی مانده از رژیم طاغوت شکل گرفت.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۴)

تابوشکنی از فرهنگ ایرانی و اسلامی/ وقتی مارمولک زیر نور ماه متولد می شود!

سینماپرس: اگر چه به واسطه حجم قابل توجه آثار و تولیدات سینمایی دهه ی ۱۳۷۰ هجری شمسی، پروژه تابوشکنی از جامعه اسلامی ایران در قالب ترسیم روابط زن و مرد و همچنین رقاصی و مطربی و ... توانست فضای فرهنگی و اجتماعی کشور را به سرعت دستخوش تغییرات شگرف سازد؛ اما باید توجه داشت که به مرور زمان، سطح تابو شکنی آثار سینمایی، مرز های اولیه حجاب و عفاف را درنوردید و شالوده های عمیق اعتقادی جامعه اسلامی را نیز متذکر شد.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۳)

شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب

سینماپرس: پس از شکل گیری تابوشکنی گسترده در سینمای ایران با پیروزی انقلاب این فرآیند متوقف می شود ولی بازهم دُمل چرکین تابو شکنی‌ دوباره سر می‌گشاید و این‌بار دیگر دست استعماری سلطه گران فرهنگی غرب به صورت مستقیم  دیده نمی‌شود. این همه در حالی است که باید توجه داشت که در همین دهه  است که به سبب حضور مدیریت مرموز اجرایی در دولت های سوم و چهارم، فرایند تثبیت پروسه ی دولت سازی در نظام نو پای جمهوری اسلامی با حضور جریان های التقاطی همراه می شود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۲)

تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق

سینماپرس: با نگاهی به تاریخ اجتماعی اوایل قرن چهاردهم ایران، می‌توان به صورت جدی بر این مسئله تاکید داشت که حتی جامعه آن‌ روزهای ایران با نمایش‌های بی‌پروا که با سبک زندگی اسلامی و ایرانی او سازگار نبود و در بسیاری از موارد همراه با تابو شکنی بود؛ مشکل جدی داشته، اما سرانجام این تابوشکنی‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ هجری شمسی، نمایش صحنه‌های غیراخلاقی و مفسده‌آمیز و یا قصه‌هایی که رکن اساسی آن‌ها فحشا و روابط نامشروع بود، پرده تمام سینماها را اشغال کرده بود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۱)

سینمایِ شهوت برانگیز یا شهوت برانگیزیِ سینما؟!

سینماپرس: صنعت سینما از نخستین سال‌های ورود خود به ایران، اساس کار خود را برای جذب مخاطب، بر اصل تابوشکنی قرار داده است؛ تابوشکنی‌ای که به صورت مرحله‌ای گسترده می‌شود و این همه در حالی است که گذر از تابوهای اخلاقی و دینی مهمی که نشان از برنامه‌های پنهان و آشکار قدرت های سلطه گر، در دوران قبل از انقلاب اسلامی داشته و با  سوء مدیریت نهادهای متولی سینمایی در دوران پس از انقلاب، شرایط فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور را امروزه به وادی ولنگاری فرهنگی کشانده است.

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۴)

رسانه ملی و نفوذ خزنده رقص در برنامه ها/ وقتی نفوذ فرهنگی از کودکان شروع می شود

سینماپرس: پس از تحلیل محتوایی رقص، انواع آن و مفاهیم دینی؛ تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی مورد بررسی قرار گرفت و به تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی روی داد اشاره ای شد تا زمینه سازی های صورت گرفته در زمینه رجعت فرهنگی پس از انقلاب مشخص گردد. حال در ادامه این فرآیند نقش جریان رفورمیست (اصلاح طلب) و بالاخص حاکمیت تکنوکرات های فرهنگی بر عرصه رسانه ملی در ترویج سبک زندگی غربی مورد تحلیل قرار گرفته است.

لُس آنجلس نشین ها و تولیداتی که با گوش شنیده نمی شوند/ از ویدئو تا ماهواره؛ استراتژی ترویج هنر سفارتی

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۳)

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی، تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی شد. در ادامه در این بخش تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی ایران روی داد و منجر به کوچ رقاصان و خوانندگان به خارج از کشور شد، مورد بررسی قرار می گیرد تا مشخص شود چگونه غرض ورزی و یا بی عرضه گی برخی مدیران فرهنگی باعث گشت تهاجم فرهنگی در اواخر دهه شصت شکل گیرد و بستر رجعت فرهنگی را مهیا سازد.