در شرایط ولنگاری فرهنگی؛

آیا «قبله عالم» اقدام جدید «محمدی‌ها» برای تعرض و «هجو حاکمیت جمهوری اسلامی» خواهد بود؟!

سینماپرس: «قبله عالم» به صورت برجسته در شخصیت ویژه و قابل مطالعه فردی همچون منوچهر محمدی در مقام تهیه کننده اثر خلاصه می‌شود. فردی که مبدع گونه‌های ویژه‌ای از تابو شکنی در سینمای ایران پس از انقلاب بوده و اقسام تابوشکنی از جامعه اسلامی ایران و بالاخص در موضوعات سیاسی را با تمرکز بر هجو حکومت و حاکمیت جمهوری اسلامی را در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است.

نقدی بر فیلم سینمایی «لتیان»

ناتورالیسم خیانت و خشونت در تئاتر قضاوت و با طعم اروتیک

سینماپرس: فیلم سینمایی «لتیان» که تیم بازیگران اسم و رسم‌داری دارد و تبلیغات محیطی مکفی هم داشته است اما اقبال مخاطبان به آن محسوس نبوده و مخاطبان به دلایل مختلف بدان تاخته‌اند؛ از تیپیکال بودن بازی ها تا عدم انتخاب مناسب بازیگر و قلت داستان لازم برای یک فیلم بلند و ...

ابتذال در سینمای ایران (۳)

یک چمدان ابتذال در سینمای ایران/ وقتی مدیریت فرهنگی، سینمای مبتذل را وجاهت می‌بخشد

سینماپرس: مرور مجموعه تولیدات سینمای موج نو به وضوح موید وجاهت بصری ابتذال در اینگونه آثار  می باشد؛ تولیداتی که به مراتب بدتر از محصولات فیلمفارسی بوده و در فُرمی واقع گرایانه و به تبع آن باورپذیرتر، برای مخاطبان خود اقدام  به ترسیم بدون حد و مرز ابتذال بر پرده نقره ای سینماهای ایران می‌نمود.

ابتذال در سینمای ایران (۲)

وقتی فیلمفارسی بنای ابتذال در ژانر اجتماعی را گذاشت/ ترویج سینمای مبتذل برای ایجاد غفلت در جامعه

سینماپرس: مدیریت خودفروخته فرهنگی کشور موجب شد تا خِشت کَج در همان ابتدای حضور صنعت سینمای ایران در عرصه تولید گذاشته و ابتذال به عنوان عنصری هویت بخش در آثار و تولیدات سینمایی شناخته شود؛ نگاهی گذرا به تاریخ ورود سینما به ایران و سیر ایجاد و گسترش آنچه که تحت عنوان فیلمفارسی شناخته می شود در بستر فرهنگی و سینمایی کشور به وضوح نشان دهنده این موضوع است.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۵)

تابوشکنی طبقه حساس در عصر یخبندان مدبران بنفش

سینماپرس: مرور کارنامه ی سینمای ایران در پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روایت گر نکات قابل تامل بسیاری است که از آن جمله می توان به غلبه جریان روشنفکری در عرصه های مختلف فرهنگی و هنری و بالاخص سامان مند نمودن فعالیت های سینمایی کشور حول ساختارها و سیستم های برجای مانده از دوران ستم شاهی اشاره نمود و به وضوح مشاهده نمود که چگونه عرصه فرهنگ جمهوری اسلامی مبتنی بر ساختارهای باقی مانده از رژیم طاغوت شکل گرفت.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۴)

تابوشکنی از فرهنگ ایرانی و اسلامی/ وقتی مارمولک زیر نور ماه متولد می شود!

سینماپرس: اگر چه به واسطه حجم قابل توجه آثار و تولیدات سینمایی دهه ی ۱۳۷۰ هجری شمسی، پروژه تابوشکنی از جامعه اسلامی ایران در قالب ترسیم روابط زن و مرد و همچنین رقاصی و مطربی و ... توانست فضای فرهنگی و اجتماعی کشور را به سرعت دستخوش تغییرات شگرف سازد؛ اما باید توجه داشت که به مرور زمان، سطح تابو شکنی آثار سینمایی، مرز های اولیه حجاب و عفاف را درنوردید و شالوده های عمیق اعتقادی جامعه اسلامی را نیز متذکر شد.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۳)

شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب

سینماپرس: پس از شکل گیری تابوشکنی گسترده در سینمای ایران با پیروزی انقلاب این فرآیند متوقف می شود ولی بازهم دُمل چرکین تابو شکنی‌ دوباره سر می‌گشاید و این‌بار دیگر دست استعماری سلطه گران فرهنگی غرب به صورت مستقیم  دیده نمی‌شود. این همه در حالی است که باید توجه داشت که در همین دهه  است که به سبب حضور مدیریت مرموز اجرایی در دولت های سوم و چهارم، فرایند تثبیت پروسه ی دولت سازی در نظام نو پای جمهوری اسلامی با حضور جریان های التقاطی همراه می شود.

وقتی «عرق سرد» آبروی آقای نظارت و ارزش یابی را می برد/ یک بیانه سیاسی احمقانه برای ترسیم ناکارآمدی حکومت

سینماپرس: تعداد زیادی از اصحاب رسانه بودند که در میان دیدن عرق سرد، عرق کردند و بارها خجالت کشیدند. خجالت کشیدند از ترسیم و تصویرسازی این همه سکس کلامی و این هجم بسیار زیاد از سکس رفتاری که بر پرده ی نقره ای پردیس ملت به نمایش درآمد، خجالت کشیدند از این همه تاخت و تاز یک اثر سینمایی به مبانی ارزشی ملت مسلمان ایران، خجالت کشیدند از این همه هتاکی به حجاب و چادر و نماز و ... .

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۴)

رسانه ملی و نفوذ خزنده رقص در برنامه ها/ وقتی نفوذ فرهنگی از کودکان شروع می شود

سینماپرس: پس از تحلیل محتوایی رقص، انواع آن و مفاهیم دینی؛ تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی مورد بررسی قرار گرفت و به تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی روی داد اشاره ای شد تا زمینه سازی های صورت گرفته در زمینه رجعت فرهنگی پس از انقلاب مشخص گردد. حال در ادامه این فرآیند نقش جریان رفورمیست (اصلاح طلب) و بالاخص حاکمیت تکنوکرات های فرهنگی بر عرصه رسانه ملی در ترویج سبک زندگی غربی مورد تحلیل قرار گرفته است.

لُس آنجلس نشین ها و تولیداتی که با گوش شنیده نمی شوند/ از ویدئو تا ماهواره؛ استراتژی ترویج هنر سفارتی

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۳)

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی، تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی شد. در ادامه در این بخش تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی ایران روی داد و منجر به کوچ رقاصان و خوانندگان به خارج از کشور شد، مورد بررسی قرار می گیرد تا مشخص شود چگونه غرض ورزی و یا بی عرضه گی برخی مدیران فرهنگی باعث گشت تهاجم فرهنگی در اواخر دهه شصت شکل گیرد و بستر رجعت فرهنگی را مهیا سازد.

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند؟ (۲)

ظهور و بروز مَهوَشیسم بر بستر صنعت سینمای ایران

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی در قسمت ابتدایی این سلسله یادداشت، در ادامه تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی خواهد شد تا نقش سینما و تلویزیون در این دوران بر ترویج رقص مورد مداقّه قرار گیرد؛ زمانی که تلویزیون با پخش برنامه های فکاهی، آواز، جشن و ...، و صنعت سینمای ایران نیز با پرده دری های هتاکانه و متنوع خود بر این امر به صورت ویژه و ملموس تمرکز داشتند.