به گزارش خبرنگار سینماپرس، بخش مستند در سی‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به اعتقاد بسیاری از مستندسازان حاضر در جشنواره، بخشی کمرنگ بود که نه از سوی مسئولان جشنواره و نه از سوی مخاطبان و اهالی رسانه مورد استقبال قرار نگرفت، سینماپرس در ایام جشنواره و همچنین پس از آن گفت‌وگویی را با برخی از این مستندسازان و همچنین سیمرغ‌داران این بخش انجام داده است.

محمدرضا عباسیان، که با مستند «نرمین تولیچ:بازیگر» در جشنواره حضور داشت، ضمن بیان اینکه نقش سینمای مستند در ارائه پیام و آرمان های انقلاب، ارزش های نظام جمهوری اسلامی و همچنین در دوران دفاع مقدس غیر قابل انکار است، بیان کرد: متاسفانه این بخش از سینما از سوی مدیران و مسئولان به شدت مورد غفلت واقع شده است. مسئولان بیشتر دوست دارند با بازیگران و کارگردان های سینمای داستانی نشست و برخواست داشته و با آنها عکس یادگاری بگیرند تا اینکه به مستند توجه کنند.

وی ادامه داد: در جشنواره سی و دوم بخش مستند به حاشیه رانده شد و در واقع برگزار کردن بخش مستند در خانه هنرمندان یعنی راندن این بخش از جشنواره به حاشیه که هنوز هم نمی دانم این ایده که اصلا ایده خوبی نیست از سوی چه کسی مطرح شده است     .

عباسیان تصریح کرد: سال گذشته پخش فیلم های مستند را در فواصل نمایش فیلم های داستانی قرار دادیم تا به این صورت اهالی رسانه بتوانند به این بخش از جشنواره بپردازند اما امسال با راندن این بخش از جشنواره به خانه هنرمندان و همچنین دیر تر شروع شدن این بخش در برج میلاد و عدم استقبال از آن اتفاق خوبی نبود و تمرکز تنها بر بخش داستانی جشنواره بود.( شنبه ۰۳ اسفند ۹۲)

امیرحسین خلیل‌زاده، مستند ساز حاضر در جشنواره سی و دوم، چگونه می توان به جشنواره ای که یک تعریف ثابت ندارد و تازه اسم بین المللی بودن هم دارد، بخشی به نام بخش مستند هم افزود، تصریح کرد: از لحاظ ساختاری و استاندار حضور این بخش خیلی خوب است، فیلم های مستندی تولید شده است و در جاهای دیگری دیده شده است و در نهایت به این جشنواره تحت یک سری از شرایط رسیده است، که اتفاقا این یک اتفاق استاندارد جشنواره ای برخلاف بخش داستانی در این جشنواره است، شاخصه جشنواره فجر سینمای داستانی ما است و اگر بخواهیم هزینه ای برای بخش مستند بیاوریم به نظر من اساسا نادرست است چون این بخش اصلا دیده نمی شود. اگر دیده شود و روی آن کار شود عالی است اما وقتی کار نمی شود و برای پخش فیلم های مستند برنامه ریزی دقیقی وجود ندارد پس ضرورتی هم برای گنجاندن این بخش در جشنواره وجود نخواهد داشت.

وی در رابطه با حذف بخش مستند در جشنواره عنوان کرد: من با برداشتن بخش مستند در جشنواره موافق تر هستم زیرا وقتی کلیت جشنواره یک ساختار غیراستاندارد دارد، بنابراین اضافه کردن بخش دیگری تحت عنوان سینمای مستند به جشنواره اشتباه است. مگر اینکه یک پردیس جشنواره ای را تعریف کنیم که سینمای مستند هم در آن جایگاه خود را داشته باشد. در غیر ان صورت بهتر است این بخش از جشنواره کنار گذاشته شود. (شنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۲)

مصطفی رزاق‌کریمی، برنده یمرغ بلورین بهترین فیلم مستند در جشنواره سی و دوم فجر، در رابطه با مشکلات بخش مستند در جشنواره عنوان کرد: بخش مستند در سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر از عدم برنامه ریزی صحیح رنج  برد. بهتر این بود که نمایش فیلم های مستند فجر در جشنواره به جای اینکه برنامه ریزی چرخشی داشته باشد به شکل متمرکز به نمایش درمی آمد.

وی افزود: باید برای بخش مستند در جشنواره برنامه ریزی مستقل و با حضور افراد آشنا و مسلط به سینمای مستندصورت بگیرد، حضور بخش مستند در جشنواره فجر ضروری است، جشنواره فیلم فجر مکانی برای سنجیدن برآیند سالیانه سینمای ایران است و می تواند میزان رشد بخش های مختلف سینما را ارزیابی کند و از آنجا که سینمای مستند نیز یکی از بخش های سینما است بنابراین حضور فیلم های مستند در جشنواره لازم است.( یکشنبه ۲۷ بهمن)

مهدی نورمحمدی، برنده سیمرغ بلورین بهترین دستاورد فنی – هنری برای مستند «درپناه بلوط»، نیز در رابطه با کیفیت بخش مستند در جشنواره عنوان کرد: بخش مستند در جشنواره فجر مشکلات عدیده‌‌ای داشت، در بخش اکران فیلم های مستند نیز که شرایطی بدی حکمفرما بود و با وجود اینکه آثار شاخصی در این بخش حضور داشتند اما هیچ اطلاع رسانی درست و معقولی صورت نگرفته بود.

نورمحمدی در رابطه با جوایزی که برای بخش مستند در سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر تعلق گرفته بود، عنوان کرد: دبیر جشنواره پیش از این اعلام کرده بود که جوایز بخش مستند در جشنواره فیلم فجر بیش از جشنواره سینما حقیقت است، اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه مبلغ جایزه ای که به مستندسازان دادند حتی کمتر از سال گذشته بود، مبلغی که به من برای بهترین دستاورد فنی و هنری تعلق گرفت ۱۰ میلیون تومان بود در صورتی که برای بخش پژوهش ۱۵ میلیون تومان بود و من علت این اختلاف را نمی دانم.

این مستندساز با بیان اینکه با حذف بخش مستند در جشنواره فیلم فجر مخالف است، ادامه داد: من معتقدم نباید این بخش از جشنواره حذف شود بلکه باید با قدرتمندی بیشتری به کار خود ادامه بدهد، زیرا با حذف ان بخش مستند بیش از پیش به حاشیه خواهد رفت. بنابراین می شود با یک اطلاع رسانی قوی و دقیق تر و همچنین برنامه ریزی بهتر به این بخش از جشنواره جان تازه ای دمید. (یکشنبه ۲۷ بهمن )

غلامرضا نعمت‌پور، برنده سیمرغ بلورین بهترین پژوهش برای مستند «برای گونگادین بهشت نیست» در همین رابطه عنوان کرد:  بخش مستند در هیاهوی بخش داستانی جشنواره نادیده گرفته شد در صورتی که سینمای مستند می تواند برای سینمای داستانی راهگشا و موجب رشد آن شود.

وی ادامه داد: سینمای مستند  در جشنواره فجر تبدیل به یک اسم شده است و مسئولان با  وجود اینکه قول هایی را برای تقویت و توجه به این بخش از سینما داده بودند اما عملا این اتفاق رخ نداد. اعتقاد دارم سینمای مستند این پتانسیل را دارد که تماشاگران را به سوی خود جذب کند اما سیاست های جشنواره در رابطه با این بخش صحیح نبوده است.

این مستند ساز خاطر نشان کرد: زمانی که از لرستان آمدم فکر می کردم که جشنواره فیلم فجر واقعا می خواهد فیلم مستند را حمایت کند اما دراین مدت خلاف این موضوع را دیدم و حتی مسئولان نیز در این بخش حضور جدی نداشتند. حتی زمانی که با سردبیر یکی از نشریات صحبت کردم و او گفت که چون سنمای مستند اکران خوبی ندارد به آن نمی پردازیم و این واقعا تاسف آور است و چیزی جز یک دور تسلسل و تکراری نست. اگر بخواهیم سینمای مستند پیشرفت کند باید در رابطه با آن مطالبی نوشته شده و اطلاع رسانی شود.

طبق گفته این مستندسازان سینمای مستند می‌تواند به عنوان یکی از رکن‌های سینما تاثیر به سزایی در سینمای داستانی بگذارد، همچنین نمی توان نقش سینمای مستند را در معرفی و حفظ وقایع و اتفاقات تاریخی، اجتماعی، شهری و... نادیده گرفت. از همین روی باید به این بخش از سینما توجه بیشتری شود. ضمن اینکه حضور بخش مستند در جشنواره فجر با وجود اینکه در ذات خود اتفاق خجسته‌ای است اما باید برای پررنگ ترشدن آن برنامه‌ریزی‌های دقیق و کارشناسانه‌تری صورت بگیرد. دوشنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۲

انتهای پیام/