کارگردان فیلم های سینمایی «علی و غول جنگل» و «سیندرلا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما اصلاً لازم نیست سینمای کودک داشته باشیم برای اینکه سینمای کودک در دنیا وجود ندارد! آنچه ما به آن عنوان سینمای کودک می دهیم در واقع سینمای خانواده است که در دنیا توجه ویژه به آن می شود.

وی ادامه داد: سال گذشته کمپانی معروف والت دیزنی توانست بیشترین درآمد را در هالیوود داشته باشد چرا که تولیدات آن اغلب خانواده ها و بچه ها را به سمت خود جذب می کند اما آنچه ما به عنوان سینمای کودک می شناسیم سینمایی است که در آن نگاه کشورهای بلوک شرق موج می زند. در کشورهای بلوک شرق چون همه کارمند دولت بودند یک عده فیلم کودک درست می کردند تا صرفاً بچه ها سرگرم شوند و این ارث از دوران پیش از انقلاب به ما رسیده است!

بیرنگ سپس با بیان اینکه ما نیازمند سینمای خانواده هستیم اظهار داشت: ما نیاز به سینمایی داریم که در آن سکس نیست و صرفاً محیط آموزشی نیز وجود ندارد. ما نیازمند سینمایی سالم و مفرح هستیم همانند آنچه در آثار والت دیزنی مشاهده می کنیم که بتواند مردم را با اشتیاق به سالن های سینما بکشاند.

این سینماگر متذکر شد: ما به غلط در کشورمان یک سیستم بزرگ دولتی راه انداخته ایم که چند وزارتخانه از جمله وزارت آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای سینمای کودک دخیل هستند در صورتی که این کار غلط است و اقتصاد سینما نباید به صورت دولتی در چرخش باشد. اقتصاد سینما باید درون خود سینما بچرخد و درآمدزایی کند و مجدد برای تولیدات بعدی برایش هزینه شود.

کارگردان سریال های تلویزیونی «چاق و لاغر» و «خانه سبز» تأکید کرد: سینماگران فعال در حوزه کودک و نوجوان هرگز نباید امیدشان به بودجه های بنیاد سینمایی فارابی باشد. متأسفانه برخی دوستان ما در همین مرکز گسترش سینمای کودک که بنده هم عضوی از این مرکز هستم تمام چشم امیدشان به دست مدیران بنیاد سینمایی فارابی است که از آن ها سهیمه ای بگیرند و فیلم دولتی بسازند در صورتی که این فیلم ها حتی اکران هم نمی شوند و در آرشیوهای این نهاد خاک می خورند. دوستان سینماگر باید بدانند این سینمایی نیست که باید در پی آن باشند و هرگز نباید از نهادی مانند فارابی بخواهند که برای تولید فیلم بودجه ای در اختیار آن ها بگذارد.

این کارگردان سپس با بیان اینکه تولید فیلم کودک یا همان فیلم خانواده قمار بزرگ است اظهار داشت: اصولاً سینما محیط ریسک آوری است و خطرناک ترین سرمایه گذاری در آنجا است چرا که ممکن است سرمایه گذار را به خاک سیاه بنشاند، ممکن است همه پول هدر برود و تنها کسی باید دست به تولید فیلم بزند که به کار خود ایمان داشته باشد.

بیرنگ تأکید کرد: دوستان سینماگر باید بدانند هیچ اثر سینمایی به دست دولت راه نمی افتد؛ وقتی دولت بخواهد در تولید فیلم ها دخالت کند مسائلی مانند رانت و رفاقت به وجود می آید و آثاری تولید می شود که مخاطب حتی نمی تواند ۵ دقیقه هم دیدن آن ها را تاب بیاورد.

وی یادآور شد: سینماگران عزیز نباید فراموش کنند که سینمای کودک در کشور ما دورانی طلایی داشت که متعلق به دهه ۶۰ بود و حتی به دهه ۷۰ هم نرسید؛ دلیل این اتفاق هم آن بود که آن زمان ما در سینمای بزرگسال محدودیت های فراوانی داشتیم و دستورات دولتی در این سینما بسیار زیاد بود اما فضا برای تولید آثار کودک باز بود و ترانه و موزیک و فضای فانتزی که در سینمای بزرگسال وجود نداشت در این آثار به کرات دیده می شد و از این رو این اتفاق باعث می شد تا بزرگسالان هم به سمت تماشای فیلم های کودک در سینما بروند.

بیرنگ در پایان این گفتگو افزود: وقتی دست سینمای بزرگسال بازتر شد و حالا کار به جایی رسیده که از این طرف بام افتاده دیگر فانتزی های آن دوران برای مردم جذاب نیست. ما اگر می خواهیم این سینما در کشورمان رونق بگیرد باید از کمپانی هایی نظیر والت دیزنی الگوبرداری کنیم و ببینیم آن ها چه کرده اند که توانسته اند بخش اعظمی از مردم جهان را پای تولیدات خود بنشانند و به این سودهای سرشار و کلان برسند؛ اگر این الگوبرداری درست و اصولی انجام شود ما هم می توانیم به آینده این گونه سینمایی بدون دخالت نهادهای دولتی مانند بنیاد سینمایی فارابی در کشورمان امیدوار باشیم.