مدیر مسئول نشریه «سینما رسانه» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: یکی از اشکالات مهم در سینمای ایران این است که استراتژی و برنامه ریزی مناسبی برای آینده اش وجود ندارد. سینمای ایران برای رسیدن به تعالی و پیشرفت و هم گام شدن با اهداف و آرمان های نظام و انقلاب اسلامی به یک برنامه حداقل ۲۰ ساله نیازمند است به نحوی که تمامی دولت ها و مدیران بعدی سینمایی بر اساس این برنامه حرکت کنند و خود را با این اهداف تطبیق دهند.

وی ادامه داد: وقتی برنامه ریزی و استراتژی مشخصی در سینما وجود داشته باشد مدیران سینمایی می توانند جامعه هدف خود را که سینماگران و فیلمسازان هستند به سمت آن اهداف هدایت کنند و هرکسی که نخواست در راستای تحقق آن اهداف گام بردارد باید حذف گردد. البته تا زمانی که یک مدیر سینمایی احساس دین و وظیفه و تکلیف نکند نمی تواند به این آرمان ها برسد.

سربخش با ذکر یک مثال اظهار داشت: اگر هدف کلان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران قطع دست صهیونیست ها و آمریکایی ها از کشور است و یا اگر مثلاً ما در پی بحث خودکفایی هستیم باید برنامه ریزی کلانی در سینما وجود داشته باشد و اهداف روشنی در این راستا وجود داشته باشد تا همه سینماگران بتوانند در این مسیر روشن حرکت کنند.

این کارشناس فرهنگی با تأکید بر اینکه یک مدیر هوشیار باید جلوی فیلم ها و فیلمسازان نامأنوس با فرهنگ و نظام و انقلاب اسلامی را بگیرد تصریح کرد: ما در سینما مدیری می خواهیم که جلوی شیطنت های یک عده خاص را بگیرد. ما مدیری می خواهیم که مراقب باشد تا کسانی که می دانیم چه شیطنت هایی می کنند اجازه کار پیدا نکنند. ما باید درصدد باشیم تا اهداف متعالی انقلاب اسلامی را در سینما پیاده سازی کنیم و اجازه ندهیم دشمنان با دیدن برخی فیلم های مان شاد شوند.

وی متذکر شد: فیلمسازان باید با مبانی فرهنگی انقلاب اسلامی منطبق باشند. از سوی دیگر عرصه های مختلف حوزه سینما و فرهنگ باید با هم اندیشی و همکاری با یکدیگر تکلیف را روشن کنند. به عنوان مثال اگر فرد و پروژه ای رد می شود همه نهادها باید آن فرد یا پروژه را رد و حذف کنند. یعنی مثلاً طرف اگر در سینما بایکوت می شود باید صدا و سیما و حوزه هنری و... هم او را بایکوت کنند. در یک کلام اینکه حوزه فرهنگ و هنر نباید به شکل جزیره ای اداره شود.

این منتقد سینما در خاتمه این گفتگو تأکید کرد: البته باید عنوان کنم مهمترین مسأله ما در سینما مدیران هستند! نقش مدیران را در جهت حرکت سینما نمی توان کتمان کرد. ما اگر به آرمان های ایده آلی خود نرسیدیم به دلیل آن است که مدیران ما از آرمان ها فاصله گرفته اند. آن ها در طول این سال ها باید خود را تطبیق می دادند اما عقب افتادند و این فاجعه نباید تکرار شود.