یکشنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۱ - ۱۱:۱۴

سازمان سینمایی؛ پیشرفت یا حرکت در مسیر غلط گذشته؟ /۸

داودنژاد: برنامه ها چیده شده تا سینمای ایران بیش از پیش تضعیف شود و مجدداً به دوران سلطه واردات برگردیم!/ چگونه می توان باور کرد خودمان با دست خودمان سینمای مان را به رخوت و رکود بکشانیم؟

علیرضا داودنژاد

سینماپرس: علیرضا داودنژاد تهیه کننده و کارگردان سینما در رابطه با معضلات عدیده سینمای کشور و انفعال مدیران سینمایی در خصوص ایجاد تحولات مثبت در این حوزه اظهار داشت: برنامه ها چیده شده تا سینمای ایران بیش از پیش تضعیف شود و مجدداً به دوران سلطه واردات برگردیم! حال این واردات می تواند صورت رسمی داشته باشد یا چنانکه می بینیم بصورت غیررسمی و در بازار سیاه اتفاق بیفتد؛ نکته مهم اینجا است که اگر وضعیت به همین منوال پیش برود و سقوط تولید و نا امنی در بازار نمایش خانگی ادامه پیدا کند سینمای ایران جایش را به سینمای وارداتی خواهد داد و فضای دیداری و شنیداری مملکت یکسره توسط بازار سیاه تسخیر خواهد شد و این برنامه ای است که قطعا پیروز نهایی آن کمپانی های بزرگ جهانی پخش فیلم خواهند بود.

کارگردان فیلم های سینمایی «مرهم» و «مصائب شیرین» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: کمپانی های جهانی پخش فیلم اصلاً خوششان نمی آید که ایران نوع جدیدی از سینما را داشته باشد که تابع کلیشه های رایج در بازار سینمای دنیا مثل برهنگی و خشونت نباشد و بتواند هم مخاطب داخلی را جذب کند و هم در جشنواره های جهانی بدرخشد.


وی ادامه داد: امروزه خوشحال ترین موجودات از ناامنی موجود در سینمای ایران کمپانی های جهانی پخش فیلم هستند چرا که آرزو دارند در این بازاری که یک بار از دست داده اند جریان تولید فیلم های داخلی از چشم مردم بیفتد و بار دیگر فیلم های وارداتی چه به صورت رسمی چه در بازار سیاه جای آنها را بگیرند.


داودنژاد با بیان اینکه رکود در تولید ، محرومیت از پشتیبانی رسانه ای، ناامنی در شبکه نمایش خانگی، تاراج فیلم های ایرانی توسط سایت ها و ماهواره ها، جنجال های اخلاقی و به زندان انداختن فیلمسازان زنجیره ای از رویدادهای ویرانگر هستند که همه به نفع کمپانی های جهانی پخش فیلم تمام می شود افزود : یادمان باشد که در طی دهه های اخیر همه سینماهای ملی در کشورهای منطقه و شمال آفریقا با سانسور و انبوه واردات از پا در آمدند و تنها ملتی که توانست سینمای ملی خود را نجات بدهد و با نگرشی تازه در بازارهای داخل موفق شود و در جشنواره های جهانی بدرخشد ایران بوده است و امروز چگونه می توان باور کرد که خودمان با دست خودمان این سینمای موفق و نمونه را به ضعف و ناتوانی و رخوت و رکود بکشانیم و ان را در پیشگاه سینمای هالیوودی/ بالیوودی قربانی کنیم؟ آیا این عین ارتجاع نیست؟

اخبار مرتبط

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.