محسن روزبهانی طراح جلوه های ویژه پیشکسوت سینما در آستانه روز ملی سینما با انتقاد شدید از خانه سینما، سازمان سینمایی و سایر نهادهای مرتبط با امور هنرمندان گفت: معضل ما این است کسانی فیلم می سازند که نباید فیلم بسازند؛ کسانی بودجه می گیرند که نباید بگیرند و همین وضعیت باعث تشتت و آشفتگی در سینمای کشور شده است.

طراح جلوه های ویژه فیلم های سینمایی «به وقت شام» و «سرو زیر آب» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه اینقدر الآن مشکلات در مملکت زیاد و بزرگ شده که دیگر حتی خود مدیران فرهنگی هم دغدغه سینما ندارند. نمونه بارز اینکه برگزاری چهل و یکمین جشنواره فجر نشان داد که مدیران دغدغه نداشتند و اعتبار این جشنواره را نیز مخدوش کردند و نه از نظر اجرایی و نه محتوایی نتوانستند جشنواره ای در قامت سینمای ایران و انقلاب اسلامی برگزار کنند.

وی سپس با اشاره به وعده های پیاپی و شعارهای زیبای مدیران فرهنگی و سینمایی در راستای رشد و ارتقای سینمای کشور اظهار داشت: مدیران اگر حرف نزند و شعار ندهند که باید جمع کنند و بروند. معلوم است که می خواهند چند صباحی با این حرف ها و وعده ها سر اهالی سینما را گرم کنند.

روزبهانی سپس بیکاری را یکی از مهمترین معضلات سینمای کشور برشمرد و تأکید کرد: در این زمانه با این تورم و گرانی سرسام آور بیکاری اهالی سینما را از پا در آورده است. بدیهی است این وظیفه مدیران سینمایی است که باید بودجه مناسب به سینما و سینماگران اختصاص دهند و آن ها را از این وضعیت بحرانی نجات بخشند اما افسوس که اهالی سینما بدتر از هر زمان دیگری به حال خود رها شده اند.

این سینماگر پیشکسوت متذکر شد: به جای اینکه بودجه های هنگفتی از سینما سالانه صرف تولید فیلم های بی خاصیت و بی بازده می شود باید نهایتاً سالی یکی دو فیلم خوب ساخته شود! مدیران نباید دنبال کمیت گرایی باشند و باید کمی به هم مسأله مهم کیفیت توجه کنند. این چه افتخاری است که ما مثلاً ۲۰ فیلم داشته باشیم که کیفیت شان بد است؟ چه بهتر که ما ۲ فیلم داشته باشیم اما کیفیت شان خوب باشد.

طراح جلوه های ویژه فیلم های سینمایی «یتیم خانه ایران» و «استرداد» در همین راستا خاطرنشان کرد: ما باید یاد بگیریم اگر در حوزه سینمای استراتژیک هم می خواهیم فعال باشیم فعالیت مان درست و به جا باشد. متأسفانه امروز وضعیت سینمای ما پخش و پلا است و هر نهادی به خود اجازه می دهد در حوزه سینما ورود کند. مثلاً نمی دانم بنیاد شهید چرا باید به حوزه تولید فیلم ورود کند وقتی حتی نمی تواند درست به وضعیت زندگی خانواده شهدا و ایثارگران برسد؟

روزبهانی تصریح کرد: سینمای ایران باید یک بانی مشخص داشته باشد و این موازی کاری های شدید در آن باید از بین برود. این همه دم و دستگاه و سازمان و نهاد و کمپانی به درد سینمای متوسط و رنجور کشور نمی خورد و فقط بودجه های فرهنگی را اتلاف می کند. وزارت ارشاد نباید اجازه این را بدهد که هر نهادی به حوزه سینما ورود کند و باید تدبیری داشته باشد تا وضعیت سینما به یک ثبات و سامان نسبی برسد.

این سینماگر در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه باندبازی، پارتی بازی و سفارشات در سینما حرف اصلی را می زند متذکر شد: حرمت مسجد به متولی آن است و رئیس سازمان سینمایی باید تدبیری داشته باشد تا تمامی تولیدات سینما تنها از یک کانال عبور کند و این همه شقه و شکاف و موازی کاری و چشم و هم چشمی و رقابت ناسالم در نهادهای متعدد از بین برود.

وی تأکید کرد: متأسفانه آنقدر فیلم های سطحی در حوزه سینمای دفاع مقدس ساخته شده که مردم از این آثار دلزده شده اند. همه این اتفاقات به دلیل کمیت گرا بودن مدیران سینمایی است. ای کاش ما فقط سالی یک فیلم در سینمای کشورمان می ساختیم اما آن فیلم درست بود، خوب بود و می توانست حرف های استراتژیک ما را بیان کند.

روزبهانی سپس به سایر نهادها و دستگاه هایی که عنوان «هنر» و «سینما» را با خود به یدک می کشند اشاره کرد و گفت: حقیقتاً نمی دانم در یک سری نهادها چه می گذرد؛ مثلاً صندوق اعتباری هنر به بنده ای که مدرک درجه یک هنری دارم ماهانه ۲ میلیون تومان می دهد آن هم به دلیل سال ها سابقه کار در سینما داشتن تعداد کثیری سیمرغ و جایزه از جشنواره! متأسفانه بقیه اهالی سینما همین را هم ندارند.

وی افزود: از سوی دیگر نهادهای دیگری مانند موسسه پیشکسوتان هنر، خانه سینما و... هم وجود دارند که همه این ها یک جور موازی کاری با دیگر نهادها محسوب می شوند و بهتر است همه آن ها در ذیل یک نهاد تلفیق شوند تا هم بودجه کمتری اتلاف شود و هم احیاناً کارکرد موثری داشته باشند.

این سینماگر در پایان این گفتگو افزود: افسوس که ما همیشه شاهد تصمیم گیری های غلط در سینما هستیم که جز ضرر برای ما چیز دیگری ندارد. یکی از این تصمیمات غلط رفتن صنوف سینمایی در ذیل وزارت کار بود که با اصرار برخی مدیران پیشین خانه سینما انجام شد. حالا در اساسنامه وزارت کار آمده که اگر عضوی ۲ سال کار نکند باید از صنف اخراج شود! آن ها گویا نمی دانند که برخی اعضا سال ها است امکان کار و فعالیت ندارند. خوب الآن تکلیف این افراد چیست؟ چرا باید بر اساس تصمیم گیری های نادرست عده ای بی خرد این چنین اهالی سینما با معضل و بحران روبرو شوند. من امیدوارم مسئولان وزارت ارشاد و سازمان سینمایی تدبیری اندیشه کنند و به صورت عاجل و ریشه ای تمامی این معضلات را برطرف نمایند.