استادی در گفت و گو با خبرگزاری سینمای ایران پیرامون شبکه نمایش خانگی و کیفیت تولیدات این شبکه می گوید: در کشور ما ظرفیت های مختلفی برای نمایش تولیدات سینمایی و تلویزیونی وجود دارد که عبارتند از: اکران سینماها، پخش تلویزیونی و شبکه ویدیویی خانگی. به نظر من اهمیت شبکه نمایش خانگی از دو روش اول بیشتر می باشد دلیل آن هم روشن است خیلی از افراد امکان رفتن به سینما را ندارند همچنین نمی توان گفت که همه مردم برنامه های تلویزیونی را دنبال می کنند، حتی در بعضی از نقاط تصاویر تلویزیونی کیفیت مطلوبی ندارند، اما طیف وسیعی از افراد امکان استفاده از شبکه ویدیویی را دارا هستند همین مسأله اهمیت این شبکه را بیش از پیش نشان می دهد.

استادی ادامه می دهد: باید دقت کنیم که در شبکه نمایش خانگی با مخاطب گسترده تری نسبت به سینما و تلویزیون روبرو هستیم ضمنا تنوع سلیقه بیننده در این بخش بیشتر است و باید برای تامین آن برنامه ریزی دقیق و گسترده ای صورت پذیرد.

عقیده استادی درباره تولیدات فعلی شبکه نمایش خانگی بر این است که تولیدات فعلی برای عموم تا حدودی مناسب هستند اما می شود برای طیف های مختلفی از افراد جامعه، تولید مناسب سلیقه آنها صورت بگیرد.

وی می گوید: اگر تنوع تولید وجود داشته باشد آن وقت حساسیت چندانی در مورد آثار کمدی تولید شده در شبکه نمایش خانگی بوجود نمی آید.

این منتقد سینما همچنین در مورد الفاظی که گاه به آثار تولیدی در شبکه ویدیویی خانگی اطلاق می شود توضیح می دهد: بعضی از افراد معتقدند این تولیدات باعث ابتذال در سینمای ایران می شوند. این عده دقت نمی کنند که لفظ مبتذل بسیار سنگین است و به فیلمهای غیر اخلاقی گفته می شود. در مورد شبکه نمایش خانگی و آثار تولیدی آن نباید از واژه هایی چون مبتذل و یا نازل استفاده کرد زیرا این آثار از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز اخذ کرده اند پس باید از واژه های مناسب تری برای آنان استفاده کنیم.

استادی در ادامه صحبتهایش اشاره می کند که علاقه ای به دیدن خیلی از این آثار ندارد اما این به معنای آن نیست که این تولیدات مخاطبی ندارند. در حقیقت از نظر رضا استادی مخالفان این تولیدات به دلیل آنکه اکثرا از قشر منتقد، روزنامه نگار، سینماگر و ... هستند تریبون مناسب برای ابراز مخالفت را دارا می باشند و در مقابل، عموم مردم که موافق تولیدات شبکه ویدیویی خانگی هستند از آن جهت که از مزیت داشتن تریبون محروم هستند نمی توانند موافقت خود را ابراز کنند.

رضا استادی ادامه می دهد: عرضه و تقاضا در راستای هم وجود دارند یعنی تا تقاضایی وجود نداشته باشد عرضه ای صورت نمی گیرد پس اینکه می بینیم آثار شبکه ویدیویی خانگی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز اخذ می کنند و در این شبکه عرضه می شوند نشانگر وجود مخاطب برای آنهاست. به نظر من نباید قضاوت عجولانه ای داشته باشیم. آثار کمدی شبکه نمایش خانگی مانند تئاترهای آزاد که در سالنهایی مثل تئاتر گلریز به روی صحنه می روند مخاطب خاص خودشان را دارند. این مسأله که بلافاصله بگوییم باعث تنزل سطح سلیقه مخاطب می شوند صحیح نیست. باید پرسید آیا تنها این تولیدات دارای عیب و نقص هستند و مثلا فیلمهای سینمایی که در سینماهای کشور نمایش داده می شوند و یا مجموعه های تلویزیونی، هیچ کدام ایرادی در ساختارشان وجود ندارد؟

استادی در پایان خاطر نشان می کند که ارتقای فکر مخاطب ارتباطی به این مسائل ندارد و می پرسد: در حال حاضر کدام یک از فیلمهای روی پرده، شباهتی به آثار برجسته سینمای ایران دارند؟ در چنین فضایی که سطح فیلمهای سینمایی به نمایش در آمده در سینماهای کشور آنچنان بالا نیست، چرا مخاطب نباید از تولیدات شبکه نمایش خانگی استقبال کند؟ به نظر من راه درست این نیست که جلوی تولید فیلمی مثل "داماد خوش قدم" را بگیریم بلکه باید راه ساخت فیلمهای جدی را نیز باز کنیم تا هم مخاطب "داماد خوش قدم" فیلم مورد علاقه اش را در شبکه ویدیویی خانگی بیابد و هم مخاطب ژانر جدی از این شبکه راضی باشد و در نهایت تمام این مسائل باعث ارتقای سطح سینمای ایران و همچنین شبکه نمایش خانگی شود.

انتهای پیام/اط/ش