در تفکر اسلامی، کشف شریعت و دریافت حقیقت عموماً بر مدار عقل و نَقل صورت می پذیرد و از این جهت عَقل در معرفت شناسی به صورتی ویژه دخیل و از جایگاهی رفیع برخوردار می باشد و این همه در حالی است که عَقل به هیچ عنوان مُقنن و قانون گذار نیست؛ زیرا در تفکر خدامحور اصیل، پیش از اینکه عَقل و عاقل بیاید و اصولاً موضوعیت داشته باشند، هستی خلق گردیده و مسیر سعادت و رستگاری مشخص شده است و از این جهت نقل و عقل در تفکر خدامحور اصیل، قانون گذار و مهندس راه نیستند و صرفاً چراغی برای شناسایی صراط مستقیم می باشند.

هوگو (Hugo) را می توان نمودی بارز از تصویر سازی صنعت سینمای آمریکا از کارکرد اصل خِرَدگرایی (Rationalism) در نظام لیبرالیسم (Liberalism) معرفی نمود؛ اثری سینمایی شاخصی که توسط مارتین اسکورسیزی (Martin Scorsese) کارگردان، تهیه‌کننده و تاریخ‌دان ایتالیایی الاصل صنعت سینمای آمریکا، کارگردانی و توسط کمپانی پارامونت پیکچرز (Paramount Pictures Corporation) به عنوان یکی از مهمترین استودیوهای تهیه و توزیع فیلم و برنامه‌های تلویزیونی آمریکایی تولید گردید و در سال ۲۰۱۱ میلادی بر پرده ی نقره ای سینماهای جهان به نمایش درآمد و در سال بعد و ۱۱ رشته، نامزد دریافت جایزه از آکادمی اسکار شد و در نهایت موفق به کسب ۵ جایزه در هشتاد و چهارمین دوره جوایز اسکار (۸۴th Academy Awards) گردید.

هوگو (Hugo) تصوی سینمایی از مالکیت انسان بر عَقل و خِرَد خود است؛ تصویری که مبتنی بر آن، انسان به عنوان مالک هستی قلمداد می شود و با تکیه بر خِرَدگرایی (Rationalism) جایگزین خدای ساعت ساز گردیده و بَشر را به سمت و سوی سعادت رهنمون می گردد؛ اثری شاخص در صنعت سینمای آمریکا که بر محور ترسیم زندگی پسربچه ای کم سن و سال به نام هوگو کابرت (Hugo Cabret) (با بازی ایسا باترفیلد (Asa Butterfield)) داستان خود را شکل می دهد؛ پسربچه ای مجذوب سینما که به علت مرگ پدر، مسئول رسیدگی به ساعت یک ایستگاه قطار شده و زندگی‌اش در محفظه کوچک همان ساعت می‌گذرد.

هوگو (Hugo) در ظاهر ادای دینی است که توسط مارتین اسکورسیزی به سینمای کلاسیک ایالات متحده شده است؛ اما واقعیت آن است که این اثر قابل تامل سینمایی، معرفی جامعی از نظام لیبرالیسم (Liberalism) را در بطن خود داشته و با تکیه بر خِرَدگرایی (Rationalism)  سعی می نماید تا نقش بَشرمحورانه (Humanism) نظام تمدنی غرب را در قالب نظام لیبرالیسم به تصویر کشیده و در تعارض با تفکر خدامحور، عقلانیت و خِرَدگرایی را به عنوان مایملک عمومی نوع بَشر تصویر نموده و این امر بالاخص با تاکید ویژه ی اثر بر استفاده از ساعت، ماشین و چرخ دنده ها به نحو ویژه ای مخاطب سینمایی خود را متاثر می سازد.

بی تردید صنعت سینمای غرب را می توان اصلی ترین مروج و مبلغ تجربه گرایی یا ساینتیسم (Scientism) در جهان معرفی نمود؛ مبلغی که با ایجاد چنین اعتقادی گسترده از برای مخاطبان خود سعی می نماید تا به صورتی واضح، توسعه ی حضور و تسلط آرمان های نظام تمدنی غرب در جهان هستی را موضوعیت بخشیده و نوع نگاه بَشر را به سمت و سوی نظام لیبرالیسم (Liberalism) مدیریت نماید.

پرومتئوس (Prometheus) عنوان یکی از آثار شاخص این سال های صنعت سینمای غرب است که در سال ۲۰۱۲ میلادی توسط کارگردان آنگلوساکسون شهیر هالیوود، یعنی ریدلی اسکات (Ridley Scott) بر پرده ی نقره ای سینمای جهان به نمایش درآمد و پیام اصلی خود را متمرکز بر ارائه ذهنیت ساینتیسم (Scientism) به مخاطبان خود نمود و از این جهت است که شعار اصلی فیلم با عنوان جستجوی آفرینش‌مان می‌تواند به ختم ما منتهی شود (The search for our beginning could lead to our end) تنظیم و صفحه ی اصلی تبلیغات فیلم را پیش از نمایش اثر دربرگرفته است.

پرومتئوس (Prometheus) به نویسندگی دیمون لیندلوف (Damon Lindelof) یهودی، که سابقه ی موفق فیلمنامه‌نویسی سریال لاست (Lost) را در فاصله ی سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ میلادی، در کارنامه ی هنری خود داشت؛ توانست به خوبی معبود واقعی و اصلی نظام لیبرالیسم را به عمق وجود مخاطبان خود حقنه نماید و در این راستا، بیش از آن که بر سکناس‌های اکشن و جذابیت‌های بصری متکی باشد، ذهن بیننده را هدف قرار داده و ذهنیت ساینتیسم (Scientism) را برای ایشان متصور می سازد و از این جهت می بایست این اثر سینمایی را نه به عنوان اکشنی تخیلی، بلکه فیلمی اکتشافی و فلسفی در صنعت سینمای آمریکا مورد توجه قرار داد.

پرومتئوس (Prometheus) زن و شوهری باستان شناس به نام چارلی هالووی (Charlie Holloway) (با بازی لوگان مارشال گرین (Logan Marshall Green)) و الیزابت شاو (Elizabeth Shaw) (با بازی بازیگری سوئدی به نام نومی راپاس (Noomi Rapace)) است که در سال ۲۰۸۹ میلادی و طی تحقیقات خود در غاری، متوجه نقش و نگارهای عجیبی می شوند که این پیام را به نسل بشر می رساند که ما می دانیم شما چگونه بوجود آمده اید یا بهتر بگوییم خودمان در این کار دست داشته ایم!؛ پیامی ویژه که کشف آن توسط این زوج سبب می شود تا یک میلیاردری به نام پیتر ویلند (Peter Weyland) (با بازی گای پیرس (Guy Pearce)) سفینه ای فضایی را با گروهی تشکیل شده از این زوج دانشمند در کنار رُبات انسان نمای مرموزی به نام دیوید (داوود) (David) (با بازی مایکل فاسبندر (Michael Fassbender)) و تحت مدیریت اجرایی زنی مقتدر و خشن با نام مریدیث ویکرس (Meredith Vickers) (با بازی شارلیز ترون (Charlize Theron)) و به فرماندهی شخصیتی سیاه پوست به نام جنک (Janek) (با بازی ادریس البا (Idris Elba)) تجهیز نموده و به مقصد مشخص شده در این پیام بفرستد و ضمن تبیین مشخصات این موجودات ناشناخته، بتواند راز خلقت بشر را کشف نموده و ماهیت پیدایش بَشر را معین سازد.