در سن ۱۰۱ سالگی؛

«ابراهیم گلستان» درگذشت

سینماپرس: ابراهیم گلستان کارگردان سینما شامگاه ۳۱ مرداد و در ۱۰۱ سالگی درگذشت.

ناصر ممدوح:

دوبله کاری است که آدم را جذب می‌کند/دهه چهل واقعاً یک‌دوران طلایی بود که گذشت و رفت!

سینماپرس: ناصر ممدوح گوینده قدیمی و پیشکسوت درباره گویندگی در سریال «دکتر کیلدر» معتقد است اگر به لطف الهی در جامعه اسمی در کرده است، به‌خاطر حضور در همین کار و دوبله همین نقش بوده است.

سخنی چند در باب «فتنه ژینا» (۲)

پروسه «اَندَلُسیزاسیون انقلاب اسلامی ایران» و بروز کارکرد سلبریتی‌ها در بسط «فحشاسالاری»

سینماپرس: فتنه اخیر را اگر چه می‌بایست به عنوان یک «تنش امنیتی» و به عنوان ضرب آهنگی که حکایت از به ثمر نشستن «سیاست اَندَلُسی کردن ایران» دارد، مورد مطالعه جدی قرار گیرد؛ اما باید توجه داشت که این «فتنه» در بردارنده چند فرصت ویژه برای «نظام جمهوری اسلامی» است. فرصتی‌هایی که یکی از مهمترین آن‌ها در عرصه فرهنگ و هنر ایجاد شده و اکنون این عرصه مهم می‌تواند با گام‌های دقیق و اصولی متولیان امر شاهد یک «انقلاب فرهنگی» گسترده و همه جانبه باشد.

شاید شما «بی همه چیز» باشید؛ اما ملت سرفراز ایران «نه»!

سینماپرس: «بی همه چیز» فیلمی سراسر نمادین و پُر از استعاره است که قطعا تحلیل آن می‌تواند خط جدید تقابل با نظام جمهوری اسلامی را به واسطه ابزار سینما معرفی سازد؛ اما در این میان سوال اصلی آن است که چنین اثری چگونه توانسته نظر موافق شورای پروانه نمایش را در سازمان سینمایی به خود جلب نماید و موفق شود تا در جمع ۱۶ فیلم جای بگیرد!

اندر احوال چهاردهمین دوره از جشنواره سینماحقیقت (۱)

ظهور حقیقت تحریف و انحراف عرصه مستند در پرتو مدیریت ناکارآمد فرهنگی

سینماپرس: چهاردهمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت به پایان خود نزدیک می‌شود و سَرکِیف بودن مدیران سینمایی از نحوه برگزاری این جشنواره در شرایط کرونایی کشور موجب شد تا به مرور چند موضوع در این زمینه بپردازیم.

به بهانه اکران آنلاین « حمال طلا»

تصویر سازی از نجاستی متعفن در سایه‌ی غفلت مدیران سینمایی!

سینماپرس: فیلم سینمایی حمال طلا بی‌تعارف در زمره کثیف‌ترین آثار سینمای اجتماعی قرار می‌گیرد که متأسفانه بدترین و بدبوترین نسبت‌ها را به جامعه ایرانی نسبت می‌دهد. حتی اگر این ادعای فیلم سینمایی حمال طلا در معرفی چنین جامعه کثیف و متعفنی را تصادفی و ناشی از بی سوادی عوامل تولید این اثر سینمایی بدانیم؛ باز هم نمی توان به سهولت از چگونگی اخذ مجوزهای قانونی چنین اثر گزنده و نیش‌داری چشم پوشی نمود.

حسین پاکدل:

جنایت و فقر و فلاکت قبل از انقلاب را بهشت نشان می‌دهند!

سینماپرس: حسین پاکدل، بازیگر تصویرسازی نادرست پیش از انقلاب از سوی شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای مجازی را به شدت مورد انتقاد قرار داد.

به بهانه‌ی اکران آنلاین «حکایت دریا»

پروستات پارتی روشنفکرانه در عزای نسل آریامهری!

سینماپرس: فیلم سینمایی حکایت دریا را می توان یک بیانیه شبه روشنفکرانه بر ضد خود قلمداد نمود. بیانیه ای همراه با انتلکت های باسمه‌ای و به شدت تیپ گرا و جنون زده. این فیلم را می بایست به نوعی امضای پایان و بن بست نسل فیلمساز به عنوان پرورش یافتگان سبک زندگی آریامهری قلمداد نمود.

چهل سال پس از ۱۳ آبان ۵۸

آیا لانه‌های فرهنگی آمریکا هم تسخیر می‌شود؟!

سینماپرس: باید انقلابی دیگر رقم زد و این بار به تسخیر سفارت ایالات متحده آمریکا در عمق وجود برخی کارگزاران و متولیان فرهنگی کشور مبادرت ورزید و از این مسیر مانع نفوذ اقدامات سازمان‌یافته در تولیدات فرهنگی همچون هنر، سینما، کتاب و تئاتر شد. انقلابی فراگیر که به معنی بستن فضای فرهنگی کشور نبوده و رویکرد اصلی آن مواجهه با ولنگاری فرهنگی و صیانت از حقوق فرهنگی ملت مسلمان ایران است.

سیمای سینمای بنفش (۱۱)

آیا می توان به تغییر سیاست آفتابه لگن هفت دست امید داشت؟!

سینماپرس: سینما در روزگار بنفش به موجودیتی مبدل گردیده که تصورش از کار ایجابی دکان‌داری بوده و در همان بدو امر، وظیفه ذاتی خود را در تولید آثار استراتژیک مذموم شمرد، البته امید می‌رفت تا حضور انتظامی به عنوان یک مدیر استراتژیست، روزگار بنفش صنعت سینما را تغییر دهد، اما نه تنها روند نظارت در سازمان سینمایی بهبود نیافت، بلکه سیاستگذاری برای رسیدن به تولیدات استراتژیک نیز همچنان دیده نمی‌شود.

بُحران چهل سالگی سینما

سینما و آرمان هایی که دیده نمی شود!/ چه بودیم، چه شدیم و چه باید می شدیم؟!

سینماپرس: چهل سال پیش در چنین روزهایی، ایران آبستن وقایعی بود که سرنوشت منطقه و جهان را تحت تاثیر خود قرار داد اما امروز با نگاهی اجمالی به آثار و تولیدات سینمای ایران در موعد چهل سالگی انقلاب و در قالب جشنواره فیلم فجر؛ باید گفت متاسفانه کمتر نشانی از آرمان ها و شعائری که روزگاری ملت ایران در سودای رسیدن با آن انقلاب نمودند، در این آثار مشاهده می شود!

اندر احوال سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران (۱)

فقر شدید محتوا در حصار فرم گرایی/ وقتی از سینمای جوان آبی برای سینمای انقلاب گرم نمی شود!

سینماپرس: مرور مجموع آثار سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران به وضوح نشان می دهد که حجم قابل توجهی از این آثار با فقر محتوا روبرو بوده و از تنظیم پیام نامناسب و بعضا نا همگون و حتی در تقابل با سبک زندگی اسلامی و ایرانی برخوردار می باشد و این همه در حالی است که شاکله اصلی یک فیلم کوتاه را پیام و محتوای سازنده آن تشکیل می دهد.

حوزه هنری در لانگ شات (۱)

نگاهی به شکل گیری حوزه هنری و ضرورت توجه به هنر در انقلاب

سینماپرس: حوزه هنری یکی از زیرمجموعه های سازمان تبلیغات اسلامی است که از سال ۱۳۶۰ هجری شمسی، فعالیت خود را به طور رسمی آغاز نموده و اکنون در این مجال به بهانه تغییر رییس سازمان تبلیغات اسلامی به بررسی کارنامه این نهاد هنری در سال های اخیر و نقاط قوت و ضعف آن می پردازیم.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۳)

شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب

سینماپرس: پس از شکل گیری تابوشکنی گسترده در سینمای ایران با پیروزی انقلاب این فرآیند متوقف می شود ولی بازهم دُمل چرکین تابو شکنی‌ دوباره سر می‌گشاید و این‌بار دیگر دست استعماری سلطه گران فرهنگی غرب به صورت مستقیم  دیده نمی‌شود. این همه در حالی است که باید توجه داشت که در همین دهه  است که به سبب حضور مدیریت مرموز اجرایی در دولت های سوم و چهارم، فرایند تثبیت پروسه ی دولت سازی در نظام نو پای جمهوری اسلامی با حضور جریان های التقاطی همراه می شود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۲)

تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق

سینماپرس: با نگاهی به تاریخ اجتماعی اوایل قرن چهاردهم ایران، می‌توان به صورت جدی بر این مسئله تاکید داشت که حتی جامعه آن‌ روزهای ایران با نمایش‌های بی‌پروا که با سبک زندگی اسلامی و ایرانی او سازگار نبود و در بسیاری از موارد همراه با تابو شکنی بود؛ مشکل جدی داشته، اما سرانجام این تابوشکنی‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ هجری شمسی، نمایش صحنه‌های غیراخلاقی و مفسده‌آمیز و یا قصه‌هایی که رکن اساسی آن‌ها فحشا و روابط نامشروع بود، پرده تمام سینماها را اشغال کرده بود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۱)

سینمایِ شهوت برانگیز یا شهوت برانگیزیِ سینما؟!

سینماپرس: صنعت سینما از نخستین سال‌های ورود خود به ایران، اساس کار خود را برای جذب مخاطب، بر اصل تابوشکنی قرار داده است؛ تابوشکنی‌ای که به صورت مرحله‌ای گسترده می‌شود و این همه در حالی است که گذر از تابوهای اخلاقی و دینی مهمی که نشان از برنامه‌های پنهان و آشکار قدرت های سلطه گر، در دوران قبل از انقلاب اسلامی داشته و با  سوء مدیریت نهادهای متولی سینمایی در دوران پس از انقلاب، شرایط فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور را امروزه به وادی ولنگاری فرهنگی کشانده است.

لُس آنجلس نشین ها و تولیداتی که با گوش شنیده نمی شوند/ از ویدئو تا ماهواره؛ استراتژی ترویج هنر سفارتی

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۳)

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی، تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی شد. در ادامه در این بخش تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی ایران روی داد و منجر به کوچ رقاصان و خوانندگان به خارج از کشور شد، مورد بررسی قرار می گیرد تا مشخص شود چگونه غرض ورزی و یا بی عرضه گی برخی مدیران فرهنگی باعث گشت تهاجم فرهنگی در اواخر دهه شصت شکل گیرد و بستر رجعت فرهنگی را مهیا سازد.

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند؟ (۲)

ظهور و بروز مَهوَشیسم بر بستر صنعت سینمای ایران

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی در قسمت ابتدایی این سلسله یادداشت، در ادامه تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی خواهد شد تا نقش سینما و تلویزیون در این دوران بر ترویج رقص مورد مداقّه قرار گیرد؛ زمانی که تلویزیون با پخش برنامه های فکاهی، آواز، جشن و ...، و صنعت سینمای ایران نیز با پرده دری های هتاکانه و متنوع خود بر این امر به صورت ویژه و ملموس تمرکز داشتند.

نفوذ فرهنگی (۴)

سبک زندگی آریامهری؛ تخطئه و استخفاف دین و ملت/ ماهیت سینمای ایران چگونه شکل گرفت؟

سینماپرس: م.ر شاه‌حسینی/ ماهیت صنعت سینمای ایران، به نوعی همراه با نفوذ فرهنگی و به عنوان عامل تسهیل کننده ی سبک زندگی غربی و تعویض و جایگزینی مبانی ارزشی این سبک زندگی، با سبک زندگی سنتی انسان مسلمان ایرانی، در سال های بعد از ۱۳۲۲ هجری شمسی شکل گرفت و از گستردگی چشمگیری برخوردار شد.