در آستانه «چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری»؛

«غدیر» الگویی که ماهیت التقاطی «تکنوکرات‌های مسلمان» را افشا خواهد نمود

سینماپرس: شاخصه عدم توجه به الگویی که در «غدیر» معرفی شد و در دوران پنج‌ساله «حکومت امیرالمؤمنین» نمونه آن نشان داده شد را می‌توان در قامت اغلب مدیرانی مشاهده نمود که در «دولت حسن روحانی» از سمت‌های کلان اجرایی برخوردار بودند.

منوچهر شاهسواری:

«منوچهر محمدی» یکی از مومنان منحصربه‌فرد است/او هیچ سخنی را به تصویر نکشیده است که به آن عمل نکرده باشد

سینماپرس: چهارمین شب محفل عاشورایی سینمای ایران به اکران فیلم «عصر روز دهم» اختصاص داشت.

به بهانه جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۲۰۲۱ (۱)

قصیده « برلین» در مواجهه نرم با نظام جمهوری اسلامی

سینماپرس: جشنواره بین‌المللی فیلم برلین (Berlin International Film Festival) سال‌هاست که به عنوان یکی از سیاست‌زده‌ترین رویدادهای سینمایی جهان شناخته می‌شود. جشنواره‌ای که از بدو تاسیس خود تحت نفوذ سه کشور بلوک غرب به عنوان متفقین قرار گرفت و آنچنان بر منطق دیپلماسی عمومی اتحادیه اروپا و در خط مقدم دیپلماسی فرهنگی آلمان غربی دیروز یا همان جمهوری فدرال آلمان امروز به پیش رفت که در حال حاضر به عنوان یکی از ابزارهای مهم حمایتی غرب برای تزریق منابع مادی و معنوی به برخی محافل و اپوزیسیون‌های حاضر در کشورهای مختلف شناخته می‌شود.

جولان تقی‌زاده ها در سینمای کودک و نوجوان

وقتی سینمای کودک و نوجوان به ابزاری برای اجرایی شدن سند ۲۰۳۰ مبدل می شود

سینماپرس: سال هاست که سینمای کودک و نوجوان به موجودیتی سرگشته و بی  هویت مبدل گردیده است و این همه را می توان به وضوح در موعدهای برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان ملاحظه نمود. جشنواره ای که اساسا دیگر معین نیست به دنبال چه بوده و چه مقصود و مقصدی را در عرصه تولیدات کودک و نوجوان دنبال می کند!

نگاهی دیگر به نامه جمعی از سینماگران در حمایت از یک متهم اقتصادی؛

«لیبرالیسم فرهنگی» و «بی عدالتی اقتصادی» دوقلوهای جدانشدنی!

سینماپرس: فاش شدن حمایت گروهی از سینماگران و سینمایی‌نویسان که همه آنها کم و بیش گرایش به لیبرالیسم فرهنگی دارند، از یک مفسد اقتصادی گرچه یک اتفاق سیاه محسوب می‌شود.

اندر احوال سیزدهمین دوره از جشنواره سینماحقیقت (۳)

مستندسازی در مسیر هویت ملی یا اهداف بیگانگان؟/ وقتی به بهانه‌ی نقد اجتماعی، فلاکت ترسیم می‌شود!

سینماپرس: برخی از تولیدات سینمایی که با بودجه و امکانات دولتی و حاکمیتی تولید و عرضه می شود، ضمن تزریق غم و اندوه به مردم و طیف مخاطبان خود، در راستای اهداف بیگانگان و به عنوان آلت دست قدرت های جهانی انجام وظیفه می نمایند. پس باید تا دیر نشده تدبیری اندیشید و به شناسایی جریاناتی پرداخت که به عنوان نقطه اتصال سینماگران ایرانی با بیگانگان عمل می نمایند، پرداخت.

اندر احوال سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران (۲)

از ترسیم فلاکت تا یأس و ناامیدی/ وقتی فیلم های کوتاه در راستای سیاست‌های ابلاغی نظام لیبرالیسم تولید می‌شوند!

سینماپرس: عموم آثار سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، دارای ادبیات خاص و مشخصی هستند و جملگی لغت‌نامه مشترکی با هم مرور نموده‌اند و آن هم فلاکت است و از این جهت می‌توان گفت فیلم‌هایی که به طور ویژه و اغراق‌آمیز به معضلات اجتماعی پرداخته‌اند و تنها تصویرگر سیاهی‌ها و مشکلات هستند.

چهل سال پس از ۱۳ آبان ۵۸

آیا لانه‌های فرهنگی آمریکا هم تسخیر می‌شود؟!

سینماپرس: باید انقلابی دیگر رقم زد و این بار به تسخیر سفارت ایالات متحده آمریکا در عمق وجود برخی کارگزاران و متولیان فرهنگی کشور مبادرت ورزید و از این مسیر مانع نفوذ اقدامات سازمان‌یافته در تولیدات فرهنگی همچون هنر، سینما، کتاب و تئاتر شد. انقلابی فراگیر که به معنی بستن فضای فرهنگی کشور نبوده و رویکرد اصلی آن مواجهه با ولنگاری فرهنگی و صیانت از حقوق فرهنگی ملت مسلمان ایران است.

سیمای سینمای بنفش (۱۶)

اکران خانه پدری و دُم خروس رده بندی سنی/ آیا خیانت فرهنگی در کارنامه مدیران فعلی سینمایی ثبت می شود؟!

سینماپرس: ماهیت اعمال شتابان نظام نامه درجه‌بندی سنی فیلم‌ها صرف نظر از ماهیت پروپاگاندای آن از برای مدبران بنفش پوش؛ از منظری دیگر می تواند به عنوان یکی از پازل های تکمیل کننده در راستای پروژه نفوذ فرهنگی قلمداد شود و به نوعی مشخص می نماید که غایت مقصود آن تنها رفع مسئولیت از خود در شرایط ولنگاری فرهنگی بوده و در راستای اعمال استراتژی با گرگ دنبه خوردن و با چوپان گریه کردن می باشد.

نقدی به فیلم «سال دوم دانشکده من»

فروکاست آرمان های صدر عاملی برای دختر ایرانی/ وقتی کارگردان پسرفت شدید می کند!

سینماپرس: در فیلم سینمایی «سال دوم دانشکده من» شخصیت مهتاب خوب بخت را می بایست فروکاست آرمان های صدر عاملی از برای دختر ایرانی و در تداعیِ دانش آموزِ تصویر شده در دختری با کفش های کتانی، تا آیدایِ سالِ دوم دانشکده قلمداد نمود.

سیمای سینمای بنفش (۹)

مستندی از جنس نفوذ فرهنگی در شرایط ولنگاری و بی‌صاحبی عرصه‌ی فرهنگ در کشور/ فریده عامل سندرم هُلندی است؟!

سینماپرس: موضوع داستان و پیشرفت دراماتیک در مستند منتخب ایران برای اسکار به نحوی است که اساسا نمی‌توان از آن انتظار ترسیم فرهنگ والای ایرانی را داشت و این در حالی است که دوربین در کنار سوژه از فرنگ برگشته خود در پی نشان دادن نقاط ضعف و سیاهی جامعه ایران بوده و با این رویکرد نقاط قوت و مثبت فرهنگ ایرانی را هم به سیاهیِ همراه با تمسخر می‌کشاند و در مجموع موفق به خلق اثری مطلوب برای بسیاری از جشنواره‌های خارجی می‌شود!

اندر احوال سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر (۴)

اصول فروشی در دکان جشنواره جهانی فیلم فجر

سینماپرس: باید مسئولان محترم قرارگاه های فرهنگی به این سوال پاسخ دهند که برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر با در نظر گرفتن سطح نازل فیلم های اکران شده ایرانی و حتی خارجی با صرف هزینه بیت المال ملت ایران چه کمکی به پیشبرد اهداف فرهنگی انقلاب اسلامی در داخل و سطح بین المللی می نماید؟ با نگاهی به بسیاری از فیلم های ایرانی اکران شده در جشنواره می توان فضای حقارت بار ترسیم شده برای ملت ایران را از سوی مسئولان محترم شاهد بود!

اندر احوال سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر (۳)

جولان تقی‌زاده‌ها در جشنواره جهانی/ وقتی یک محفل به مسیری برای نفوذ فرهنگی مبدل می شود

سینماپرس: سرگشتگی و بی هویتی جشنواره جهانی فیلم فجر به معنی بی کاری و عدم استفاده قدرت های مرموز فرهنگی و جریانات مختلف نفوذی، از پتانسیل چنین رویداد مهم سینمایی در ایران اسلامی نیست و قطعا این مهم در بازبینی دقیق فیلم‌های این دوره از جشنواره و سنجش آن با دستورالعمل های ابلاغی نظام لیبرالیسم قابل مشاهده است.

استاد عباسی در «هم‌اندیشی سینما انقلاب»:

با فرد غیرانقلابی، هنر انقلابی در نمی‌آید/ ۶ ویژگی سینمای لیبرالی ایران

سینماپرس: دکتر حسن عباسی در محفل هم اندیشی سینمای انقلاب گفت: از یک هنرمندی که در دورنش باور به فردیت و لیبرالیسم است نمی‌توان هنر جمعی و مارکسیم دید و از فرد با باور مارکسیستی هم انتظار هنر لیبرالی نمی‌رود و از هردوی اینها هم نمی توان انتظار هنر دینی وانقلاب داشت.

ابتذال در سینمای ایران (۵)

وقتی رقابت سینماگران بر سر کسب مقام نخست ابتذال مُد می شود!

سینماپرس: ورود به دهه ۱۳۸۰ هجری شمسی، صنعت سینمای ایران نیز تحت تاثیر تغییرات سیاسی کشور دست خوش تغییراتی می شود و در این مقطع زمانی است که به نرمی شاهد ورود و گسترش شدید نوعی از ابتذال در لایه های زیرین آثار سینمایی می باشیم.

ابتذال در سینمای ایران (۴)

تجدید بنای ابتذال در سایه مدیریت مرموز فرهنگی/ از بسط ابتذال فکری تا شکل گیری ابتذال تصویری

سینماپرس: پوست اندازی عناصری که اوایل انقلاب به عنوان نیروهای خط امامی بر پیاده سازی تفکرات التقاطی سوسیالیستیِ چپ اصرار می ورزیدند، با حفظ ظاهر خود، در دهه دوم انقلاب به سرعت شکل گرفت و این موضوع در عرصه ی فرهنگ و هنر کشور با عملکرد جریان مرموز فرهنگی در بهمن ۱۳۶۹ هجری شمسی بروز یافت تا کیفیت و کمیت آثار سینمایی مبتذل در جشنواره فجر همان سال به وضوح قابل مشاهده باشد.

بنیان «عرق سرد» بر خانواده گریزی است

خبرگزاری تسنیم: وقتی یک موضوع برای فیلمسازی از چشمه کینه و نفرت الهام بگیرد نتیجه‌اش تصفیه حسابی شخصی به دور از واقعیت می‌شود که نمونه بارز آن فیلم «عرق سرد» ساخته سهیل بیرقی است. بعد از دیدن فیلم و بیرون آمدن از سینما تنها چیزی که برای مخاطب میماند تنفر است.